نگرانی از مخفی ماندن نفوذی‌های «روح‌الله زم»

ایندیپندنت فارسی :پس‌‌لرزه‌های دستگیری «روح‌الله زم» هنوز هم در فضای سیاسی ایران مشهود است. ماجرایی که به زعم مقامات جمهوری اسلامی نشان دهنده اقتدار نهاد امنیتی «اطلاعات سپاه» بود. نهادی امنیتی که در سال‌های اخیر از نام و احاطه‌اش در فضای امنیتی کشور بیشتر می‌شنویم. نهادی امنیتی و پرنفوذ که مدت‌هاست با تمام امکانات قدرت‌نمایی می‌کند و حتی برای نمایش اقتدار خود دست به ساخت سریال تلویزیونی هم می‌زند. 
 
پس از دستگیری «روح‌الله زم» خیلی‌ها براین باور شدند که «اطلاعات سپاه» قصد دارد با اجبار «روح‌الله زم» به اعتراف علیه «نفوذی»‌هایش در حاکمیت اعتبار وزارت اطلاعات دولت حسن روحانی را خدشه‌دار کند و به نوعی با استفاده از «زم» ضربه جدی به این نهاد امنیتی وارد کند.
 
اختلاف‌نظرهای این دو نهاد امنیتی البته در پرونده‌های دیگری نیز جنجال به پا کرده بود. شاید بارز‌ترین این اختلاف‌نظرها در پرونده فعالان محیط‌زیستی بود. اختلافی که در نهایت باعث دخالت شخص رهبر جمهوری اسلامی شد.
 
سابقه همین رودررویی‌ها بود که احتمال استفاده «اطلاعات سپاه» را از «روح‌الله زم» برای تخریب وزارت اطلاعات بیشتر می‌کرد.
سمت راست عکس محمدعلی زم در کنار پسرش روح‌الله زم . محمدعلی زم، بین سال‌های 68 تا 75 شمسی، نماینده قوه قضاییه در صدا و سیما بود. حالا و پس از گذشت روزها از ماجرای دستگیری «روح‌الله زم»، اعلام طرحی درباره «ممنوعیت پخش اعترافات از صدا و سیما» در مجلس شورای اسلامی، صدای بسیاری را درآورده. طرحی که اعلام وصول آن در مجلس شورای اسلامی روزنامه کیهان را برآن داشت تا در یادداشتی کوتاه با عنوان «طرح عجیب در مجلس برای فاش نشدن حلقه نفوذی آمدنیوز؟» نوشت: «طراحان این طرح پس از دستگیری سرکرده کانال «آمد نیوز» یعنی «روح‌اله زم» به این صرافت افتاده‌اند تا این طرح را به مجلس ببرند! این موضوع وقتی قابل‌تأمل‌تر می‌شود که بدانیم پس از دستگیری زم موضوع دستگیری عوامل و منابع خبری او در داخل کشور و در نهادهای و سازمان‌های مختلف مورد توجه قرار گرفت. راستی طراحان این طرح چرا از پخش اعترافات سرکرده کانال ضدامنیتی آمدنیوز واهمه دارند؟ یا اینکه چه کسانی این طرح را به این نماینده‌ها پیشنهاد داده‌اند تا به صحن برده شود؟!»
 
روزنامه کیهان در یادداشت کوتاه خود به محمود صادقی نماینده مردم تهران نیز اشاره می‌کند مدعی می‌شود که با پیگیری‌های این نماینده بوده که طرح مذکور به امضای تعدادی از نمایندگان مجلس رسیده است.
 
تقریبا یک ماه پیش بود که عده‌ای از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی را امضا کردند که که مانع از پخش اعترافات تلویزیونی می‌شد. اعترافاتی که به «اعترافات اجباری» مشهور است و سابقه آن در حکومت جمهوری اسلامی بسیار طولانی‌ست. این طرح پس از آن از سوی برخی نمایندگان مجلس به امضا رسید که ماجرای اعترافات اجباری «مازیار ابراهیمی» که به اتهام واهی ترور دانشمندان هسته‌ای دستگیر و شکنجه شده بود و بعد هم در اعترافاتی ساختگی روایت کذب نقش داشتن در ترور دانشمندان هسته‌ای را گردن گرفت. چند ماه قبل بود که افشاگری این شهروند ساکن اروپا درباره پخش اعترافات اجباری‌اش از تلویزیون جمهوری اسلامی بدل به بحث روز شد و گروهی از نمایندگان مجلس را برآن داشت تا ایده طرح مذکور را مطرح کنند.
 
در همان زمان بود که «بهرام پارسایی» یکی از نمایندگان امضا کننده این طرح در پاسخ به این سوال که «تا چه اندازه امیدوار به تصویب این طرح در مجلس هستید؟» گفته بود: «با اتفاقاتی که به تازگی افتاد و اعترافاتی که خود دستگاه های اطلاعاتی ما اعلام و قبول کردند که به ناحق و زیر فشار بوده است. فکر می کنم این آمادگی در مجلس برای تصویب این طرح وجود دارد».
 
هرچند که این طرح پیش از دستگیری «روح‌الله زم» به امضای تعدادی از نمایندگان رسیده بود اما به تعبیر روزنامه کیهان اعلام وصول این طرح در این مقطع زمانی معنی متفاوتی دارد و دسیسه‌ گروهی خاص در مجلس است. نظریه‌ای که قوت گرفتن آن در محافل سیاسی نه تنها خوش‌بینی نمایندگان مجلس برای تصویب این طرح را نقش برآب می‌کند بلکه بار دیگر به گرفتن «اعترافات اجباری» از متهمان پرونده‌های امنیتی مشروعیت می‌بخشد.
 
فارغ از اینکه متهمان پرونده‌های مختلف قضایی و بیشتر متهمان پرونده‌های امنیتی و اخلاقی در ایران همواره در آستانه اجبار برای اعتراف به آن چیزی هستند که به آن‌ها دیکته شده است، می‌توان این موضوع را از زاویه جامعه و شهروندان نیز نگاه کرد؛ به عنوان مثال تنها چند روز پس از دستگیری «روح‌الله زم» رسانه‌های حکومت و در صدر آن‌ها صداوسیمای جمهوری اسلامی خبر از پخش «مستندی» درباره این عملیات داد و البته ناگفته‌هایی از ارتباطات «روح‌الله زم» با افرادی در داخل کشور یا همان «نفوذی»‌ها. خیل عظیمی از کسانی که ماجرای دستگیری را دنبال می‌کردند بی‌صبرانه منتظر روایت جمهوری اسلامی و البته شنیدن و دیدن «اعترافات» روح‌الله زم بودند. تلویزیون جمهوری اسلامی تاکنون اعترافاتی ،جز چند دقیقه ، از این فعال سیاسی پخش نکرده سخنانی که بیشتر به «توبه کردن» زم شبیه بود تا اعتراف و بیان ناگفته‌ها اما بسیاری از مخاطبان اخبار سیاسی و اجتماعی هنوز مشتاقانه منتظر پخش «اعترافات» روح‌الله زم هستند. به تعبیری پس ذهن  بسیاری که شاید «اعتراف اجباری» را تقبیح می‌کنند به گونه‌ای مشروعیت هم برای این شکل از کسب اخبار و آگاهی از واقعه سیاسی و یا اجتماعی وجود دارد.