چرا پناهجویان ایرانی به افغانستان درخواست پناهندگی میدهند؟
+13
رأی دهید
-25

شهروندان ایرانی دومین جمعیت پناهجو در افغانستان
وزارت مهاجران وعودتکنندگان افغانستان میگوید که پس از پاکستانیها، پناهجویان ایرانی دومین جمعیت پناهجویان در افغانستان را تشکیل میدهند. طبق آمار دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان، در حال حاضر ۸۲۱ پناهجو در افغانستان زندگی میکنند.
سید عبدالباسط انصاری، مشاور مطبوعاتی وزارت مهاجران و عودتکنندگان افغانستان به یورونیوز میگوید: «تعداد ۴۲۳ تن از اتباع پاکستان در افغانستان متقاضی پناهندگی هستند که بیشترین جمعیت پناهجویان افغانستان را تشکیل میدهند. بیش از صد ایرانی با خانوادههایشان در افغانستان منتظر پناهندگی هستند و بقیه پناهجویان نیز از کشورهای عراق، ترکیه، تاجیکستان، چین و اردن هستند.»
تحصن در برابر سازمان ملل برای یافتن مکان زندگی
همایون زارعان شهروند ایرانی است که از شش سال پیش در افغانستان زندگی میکند. لیسانس موسیقی دارد و استاد این رشته هنری است. او ایران را به خاطر عقایدش در مخالفت با نظام سیاسی ایران و آنچه «دگراندیشی» مینامد، ترک کرده است. متولد اصفهان است و پدر و مادر و همسرش چند سال پیش درگذشتهاند.
این شهروند ایرانی کشورش را به امید یافتن مکانی آرام برای زندگی و داشتن آزادیهای «حداقلی» ترک کرده است. زارعان یک سال در شهر هرات در زندان امنیت ملی به سر برده است. او پیش از این هم به گفته خودش، سه بار در زندانهای ایران به خاطر نوع عقیدهاش به سر برده و زندان هرات برایش تداعیگر سالهایی است که در ایران در زندان بوده است. در زندان هرات بعد از این که امنیت ملی افغانستان مطمئن شد که همایون جاسوس ایران یا خرابکار نیست، او را رها کرد و در همین زندان به نمایندگی سازمان ملل در این شهر معرفی شد. سازمان ملل به او برگه پناهندگی سیاسی داد و گفت که یافتن کار و مکان برای زندگی بر عهده این سازمان نیست.
وزیر کار افغانستان نیز نامهای به او داد مبنی بر این که حق قرارداد رسمی با هیچ نهادی را ندارد و فقط میتواند از طریق توافق کلامی با یک کارفرما مشغول به کار شود. به این ترتیب او در رادیو و تلویزیون هرات مشغول به کار شد اما درآمدی به وی اختصاص داده نشد. همایون از حدود بیست روز قبل به کابل آمده تا از طریق نمایندگی سازمان ملل در کابل بتواند جای مناسبی برای زندگی بیابد. اما این سازمان همکاری در این خصوص انجام نداد و همایون برای سه شبانه روز در مقابل دفتر نمایندگی سازمان ملل در کابل تحصن کرد.
در پایان روز سوم پلیس افغانستان به سراغ همایون آمد تا او را از آنجا منتقل کند. همایون به یورونیوز میگوید که دفتر نمایندگی سازمان ملل بخش امنیت از پلیس افغانستان خواسته بود که او را «بزند» و از «مقابل دفتر نمایندگی سازمان ملل بیرون کند» و او را به بیمارستان روانپزشکی منتقل کند اما پلیس این کار را با او نکرد و غذا و جایی برای خوابیدن در اختیارش گذاشت.
با ادامه پافشاریهای همایون و آمدن رسانهها، دفتر سازمان ملل جلسهای با وی تشکیل داد. سپس همایون به کمپ پناهندگان سازمان ملل متحد منتقل شد. همایون در ادامه میگوید: «من از سازمان ملل فقط یک مکان برای زندگی خواستم. من بیمار روانی نیستم و دزدی و شورشی هم نکردم که مستحق لت و کوب (خشونت فیزیکی) باشم، طبق برگهای که سازمان ملل متحد در اختیار من گذاشته است، من به عنوان پناهجوی سیاسی مصونیت جانی باید داشته باشم. ولی این که من سه شب در خیابان خوابیدم، این یک سوء قصد غیرمستقیم به جان من محسوب میشود، چون برای پناهجوی سیاسی خطرناک است که بخواهد شبها در خیابان بخوابد. هیچ رسانهای در کمپ پناهجویان حق مصاحبه با مرا ندارد.»
همایون میگوید که به خاطر مشکلات اقتصادی و این که بودجه رفتن به کشورهای دیگر را نداشته، به افغانستان پناهجو شده است. او در ابتدا میخواسته تا به کشور دیگری برود، جایی که بتواند زندگی کند. اما اکنون عقیده دارد که اگر در افغانستان هم مکان برای زندگی و کار در اختیارش بگذارند، میخواهد در همین کشور بماند.
این هنرمند ایرانی ادامه میدهد: «قبل از آمدنم به افغانستان، تصور میکردم که حقوق بشر در این کشور اجرا میشود، ولی وقتی در جریان پروسه حقوق بشری قرار گرفتم، نظرم تغییر کرده است. ما در این کشور با نقض قوانین حقوق بشری مواجه هستیم. از من میپرسند چرا افغانستان را انتخاب کردی؟ من میگویم افغانستان هم جای زندگی هست. من به عنوان دگراندیش به این نتیجه رسیدم که در اینجا هم باید در مقابل ظلم بایستم، پس در اینجا هم جان من در خطر است. من سیزده روز است که در مقابل نقض حقوق بشر در توییتر اعتراض کردم.»
به گفته وی، این که رسانهها آزاد هستند و حرف خودم را میتوانم به جایی برسانم اینها امید به من میدهد. اینجا با وجود انتحار، مردم وقتی صبح از خانه بیرون میآیند، امید به زندگی دارند. من هم اگر گوشه دنجی باشد و آرام باشم زندگی میکنم، حتی اگر یکساعت زندگی کنم.»
این پناهنده ایرانی هر چند در سالهای زندگی در افغانستان بارها به خاطر ظاهر و لهجهاش مورد تمسخر واقع شده است، ریشه این رفتار را به خاطر نوع برخورد دولت ایران با مهاجران افغانستان میداند که به شکل رفتارهای اعتراضی در برابر یک شهروند ایرانی نشان داده میشود.
همایون در مدت حضورش در افغانستان با پناهجویان فارسی زبان از کشور پاکستان آشنا شده است که سالهاست در انتظار پناهندگی یا پذیرش درخواست اسکان در کشور دیگری را دارند. ظفر عباس یکی از اینهاست که دختر کوچکش بیماری قلبی دارد و او امیدوار است که بتواند از طریق افغانستان به کشور دیگری پناهنده شود و راهی برای درمان بیماریش بیابد.
سه دهه جنگ در افغانستان، باعث شد تا میلیونها شهروند افغانستان به ایران مهاجرت کنند و این مهاجرت با واکنشهایی از سوی جامعه و دولت ایران در برابر مهاجران همراه بود.
«اقلیمم کردستان، کشورم افغانستان»
سعدی خالدی، اولین شهروند خارجی است که در زمان ریاست جمهوری حامد کرزی با دستور وی، تابعیت افغانستان گرفته است. او سالهایی را به خاطر میآورد که مامورانی از قم و تهران به خانهاش در کردستان آمدند و از او کارت هویت خواستند و این برای سعدی سخت بود که در خاکی که بزرگ شده و به گفته خودش حتی «سنگ و چوب» منطقه گواهی میدهند که او به این خاک تعلق دارد، مجبور باشد هویتش را اثبات کند.
او سالها به خاطر مخالفت با نظام سیاسی ایران به زندان افتاد، پس از آنکه تعدادی از دوستان و اقاربش اعدام شدند. مدتی به استان سیستان و بلوچستان رفت و به طور مخفیانه زندگی و کار می کرد اما بعد از این که توسط دولت ایران شناسایی شد، دست زن و فرزندش را گرفت و به افغانستان رفت. او اکنون ۲۱ سال است که در افغانستان زندگی میکند. در سالهای ابتدای حضورش در افغانستان، امارت طالبان حاکم بود و او به دنبال تابعیت افغانستان بود اما دیری نپایید که حکومت طالبانی نیز سرنگون شد و با برقراری حکومت به رهبری حامد کرزی، تلاشهایش را برای گرفتن تابعیت افغانستان از سر گرفت و موفق شد در سال ۱۳۹۱ تابعیت افغانستان بگیرد. او در چند سال اخیر از دو حمله مسلحانه جان سالم به در برده است و با دستگیری و اقرار مهاجمان فهمیده که دولت ایران در پشت این حمله بوده است. او بر روی میز کاریش دو پرچم نصب کرده است یکی پرچم اقلیم کردستان و دیگری پرچم افغانستان و روی دیوار مقوایی با طرح قلب از پرچم اقلیم کردستان.

وی می افزاید: «من اگر نظام سیاسی ایران (ولایت فقیه) را بپذیرم و تغییر عقیده و مذهب بدهم، برای زندگی در ایران دچار مشکل نمیشوم اما من پریشانی و سرگردانی را بهتر از زندگی در زیر سیطره چنین نظامی میدانم. من در افغانستان تذکره (شناسنامه) الکترونیکی گرفتهام و نام قومیتم را پشتون انتخاب کردم، در حالی که زبان پشتو بلد نیستم و زبانم فارسی است با این هویت مشکلی ندارم ولی در ایران، قومیتم را نمیتوانم تغییر دهم.»
سعدی اکنون با خانوادهاش در شهر کابل زندگی میکند و به عنوان کارمند در یک شرکت مشغول به کار است. به گفته خودش، با ترک ایران جز اقارب و دوستانش که از آن ها دور شده است، چیزی را از دست نداده است و مردم افغانستان برخورد خوبی با وی داشتهاند، فقط تعدادی اندک برخوردهای ناشی از «نفرت به خاطر عقیده» یا «مغرضانه یا تحریک شده» داشتهاند.
سعدی بیست تا سی خانواده ایرانی از اقوام ترک، بلوچ و فارس نیز میشناسد که به خاطر مسایل عقیدتی و سیاسی به افغانستان آمدهاند و با شرایط اقتصادی سخت و کمک هزینه اندک سازمان ملل در کابل زندگی میکنند و به خاطر نداشتن تابعیت این کشور نمیتوانند مشغول به کارهای رسمی و قراردادی شوند.
قانونی که ۵ سال است در انتظار تصویب است
مشاور مطبوعاتی وزارت مهاجرین و عودتکنندگان افغانستان در این باره میگوید که در افغانستان قانونی برای دادن تابعیت به پناهجویان خارجی وجود ندارد و از ۵ سال پیش، وزارت مهاجرین قانون تابعیت به پناهجویان را به وزارت عدلیه فرستاده و هنوز این قانون در وزارت عدلیه تصویب نشده است.
به گفته وی، وزارت مهاجرین و عودتکنندگان افغانستان ضرورت تصویب چنین قانونی را درک میکند، در کشورهای همجوار افغانستان، دولتها وضعیت مناسب سیاسی و اقتصادی ندارند و درخواست پناهندگی از سوی شهروندان این کشورها به افغانستان قابل پیشبینی بوده است اما به خاطر این که چنین قانونی هنوز تصویب نشده، این وزارت، مسئولیتی در برابر پناهجویان خارجی ندارد و این پناهجویان در زیر چتر حمایتی سازمان ملل هستند.
طبق آمار سازمان ملل متحد، افغانستان در ۷۵ کشور جهان پناهنده دارد. پاکستان و ایران بیشترین آمار مهاجران افغانستان را دارند. این دو کشور به دلیل اجرا نشدن قانون پناهندگی به شهروندان افغانستان، اتباع این کشور را به عنوان مهاجر در کشور خود جای دادهاند.
۶۵

zarduscht - فرانکفورت، آلمان
ایرانی در افغانستان پناهنده میشود. کی بود به آمریکا فحش میداد؟ اشتباه بود.افغانستان را نابود کرد. ۴۰ سال زیر قدرت طالبان زندگی نکردید. وگرنه این میدانستید .آمریکا با وجود این همه مشگل چه خدمتی به افغانستان کرد. دیگر دست خودشان است. اگر از این موقعیت استفاده نکنند. ولی یک چیز را میدانم. ما یعنی طالبان نداریم امریکا هم به ما حمله نکرده. ولی همین جوری پیش رود. روزی خواهد رسید .از صدقه سر دولت امام زمان. که افغانی پدر،صبح به دخترش گوید. دخترم به مدرسه که میروی. از کنار این ساختمان عبور نکن. این جا چند تا عمله ایرانی کار میکنند. خطرناک هستند.دجاوو ایرانی ولی بر عکس
11
57
چهارشنبه ۱ آبان ۱۳۹۸ - ۱۱:۴۶
۴۳

Piotr - ورشو، لهستان
همون میله پرچم اقلیم رو باید از سر تیزش بکنند تو چشمش
30
90
چهارشنبه ۱ آبان ۱۳۹۸ - ۱۳:۲۱
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
[::Piotr - ورشو، لهستان::]. شما پناهنده شدن این هموطنو دیدی اما خرابی و چرایی شو ندیدی. چرا؟. چرا طرف دیگه ی قضیه رو ندیدی؟ چرا ندیدی کشورمون اونقدر به قهقرا رفته هموطنامون ترجیح میدن برن افغانستان؟ چرا اینو ندیدی افغانستان با وجود ناامنی و جنگ و هزار مشکل دیگه اما اونقدر بهتر شده که هموطنامون دارن میرن اونجا برا پناهندگی؟ روزی رو میبینم با نق زدنهامون بدتر از کره ی شمالی میشیم و حتی افغانستان به یه کشور باثبات و خوب تبدیل میشه. سیر تاریخی 40 سال پیش تا الانو یه نگاه بندازین. هرچی کشور عقب مونده تر از ما بود پیشرفت کرده. و ما از هرچی کشور عقب مونده بوده , عقب افتادیم. به قول شاعر تو مو میبینی و من پیچش موی لیلی یا همچین چیزایی.
81
11
چهارشنبه ۱ آبان ۱۳۹۸ - ۱۴:۴۰
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
به این ماه قسم روزی میرسه ایرانی میره سومالی برا پناهندگی و روزی میرسه کشوری مثل افغانستان میشه ترکیه. و ما کجای کاریم؟ عطار هفت شهر عشق را گشت و ما اندر خم یک کوچه ایم. هعی روزگار. به کجا رسیدین هموطنای من؟ چشمارو باز کنین. با نق زدن و بی بخاری به این جا رسیدیم. من دیگه هیچی نمیگم. زمانی قرار بود ایران بشه المان منطقه و مهاجرای پاکستانی و افغانستانی و ترکیه ازمون تقاضای پناهندگی کنن.
82
12
چهارشنبه ۱ آبان ۱۳۹۸ - ۱۴:۴۳
۵۹

nooshin tehrani - روم، ایتالیا
گاهی زین به پشت و گاهی پشت به زین. چشم تون کور. حق تونه. کم به این افغانیها در ایران ظلم کردین. حالا ازشون پناهندگی میخواهین. غلط کردین. مگه بچه افغانی در ایران مدرسه میره. مگر کارگرِ افغانی در ایران قراردادِ کاری داره. من جای افغانیها بودم با لگد پرتتون میکردم تو آون ایران خراب شدتون.
87
15
چهارشنبه ۱ آبان ۱۳۹۸ - ۱۷:۳۶
۵۰

kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد
[::nooshin tehrani - روم، ایتالیا::]. قبول ، به افغانها شور بختانه در ایران ظلم میشه و اما اروپا که به این جماعت بدی نکرد و در چند سال گذشته صدها هزار افغانی را پناه داد . خدایش در تن فروشی جنس مذکر ، مواد و تجاوز و بچه بازی و قتل ناموسی رکورد زدند . جالب اینجاست که آدم های اهل کاری افغانی در اروپا هم باز سراغ ایرانی ها می روند ، تمام رستوران های ایرانی پر از افغانی است ، بماند که اکثر هموطنان رستوران دار با بی شرمی حقوق کم به افغانها میدهند
5
55
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۸ - ۰۸:۲۲
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
[::nooshin tehrani - روم، ایتالیا::]شما کجایی هستی؟. بعضی چیزا خیلی سخته تغییرش. کشورایی مثل ژاپن ایران کره جنوبی و کشورای افریقایی هیچوقت برا مهاجر جماعت خوب نبوده. حتما مناقشه حمله به مهاجرین تو نیجریه و افریقای جنوبی رو دیدی. تا الان 1000 تا مهاجر رو تو خیابون کشتن. تو نیجریه میکشه مهاجره. تو افریقای جنوبی میکشه طرف نیجریه اییه. کلا خصلت کشورای جهان سوم همینه. نمیشه کاریش کرد. برا همینه هیچوقت یه المانی یا ایتالیایی نمیاد ایران تقاضای پناهندگی کنه. اما یادمه ایتالیا یه زمانی بهشت پناهنده ها بود. مهمترین دلیلش اینه تو کشورای جهان سوم و عقب مونده اصولا به جامعه اجتماع حقوق بشر و غیره اهمیت داده نمیشه. هرکی سعی داره جیب خودشو پر کنه. زمان خدابیامرز پهلوی یه طرحی بود شبیه طرح کشورای غربی برا مهاجرت. اما ملت شکمشون سیر شد لگد زدن به بختشون. خودم سختی غربتو چشیدم. تو ژاپن چشیدم نه تو ایتالیا یا المان که بهشته برا مهاجر. میدونم چه حسی داره چه سختیهایی داره. بهتره یکم شبیه ایتالیاییا بشیم و این چیزا رو فراموش کنیم.
51
4
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۸ - ۱۱:۵۵
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
[::kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد::]. بهتره این چیزا رو فراموش کنیم. خودم تو ژاپن سختیهاشو چشیدم. میدونم چه سختییایی داره. این حرفایی که نسبت میدین بیشتر شایعه هست تا واقعیت. نمیدونم مشکل مردم خاورمیانه چیه اگه هزار سال پیش بزغاله ی جدشون زده باشه خروس همسایه بغلی رو کشته باشه تا امروز دعواهاشونو ادامه میدن. اما غرب رویه خوبی داره همین چهل سال پیش هفتاد میلیون همدیگه رو کشتن اما الان حتی مرز ندارن. تو یوتوب پارلمان ژاپن و بحث هاش درباره کارگر خارجی رو بزن. خوب گوش کنی حتما میبینی تو هر ده ثانیه یکبار ایرن میشنوی. تو ژاپن به ایران میگن ایرن. ژاپن سال پیش یه جهنمی برا ما شده بود که نگو. سر این مصوبه کارگر خارجی. تا قبل این شدیدا تصمیم داشتم تا اخر عمر همینجا بمونم ولی بعدش تصمیم کلا عوض شد. مهاجر مالزیایی تو ژاپن میگه بعضی مهاجرا مثل ایرانیها نباید بیاد ژاپن. اخرش اون مصوبه کارگر خارجی تصویب شد و یه چیزی بهش ضمیمه کردن کارگر ایرانی اما نمیتونه بیاد. برا همینه کلا تصمیمای من عوض شد. چون بعضی کشورا هرچقدر عالی باشن برا من ایرانی جهنمه.
51
4
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۸ - ۱۲:۰۶
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
[::kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد::]. [::kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد::]. تو یوتوب یه فیلم خیلی قشنگ دیدم. وقتی این ترامپ شده رییس جمهور خیلیا تو امریکا به هرکی که پوستش یه درجه تیره هست میگه خارجی و برو کشورت. تو 90 درصد این قضایا خود اون ادم نژادپرست خارجیه. حتی تو امریکا به دنیا نیومده. اما چون پوست روشنتری داره فکر میکنه امریکا برا پوست روشناست و معتقده هرکی پوستش یکم تیره هست مجرمه و پولی که در میاره پول مواده. یه لهستانی بودش تو والمارت به یه مرد دیگه داره جر و بحث میکنه و این لهستانی با انگلیسی شکسته به اون یکی دیگه میگه برو کشورت اینجا امریکاست. اما اون طرفی که پیشینه ی فرانسوی داره ولی تو امریکا به دنیا اومده با انگلیسی سلیس میگه من امریکایی هستم کار میکنم مالیات میدم. لهستانیه میگه پولت پول مواده. قضیه مهاجرین تو کشورای خارجی همینه. ندیدم مهاجری از مهاجر دیگه بد نگه. تو بریتانیا طرف سوری هست میاد میگه افریقاییا بریتانیا رو به گند کشیدن. تو بریتانیا یه عده سیاه پوست افریقایی جمع شدن و انجیل به دست تظاهرات میکنن و شعار میدن بریتانیا کریستینیتی هست.
51
4
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۸ - ۱۲:۱۱
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
[::kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد::]. اون افریقاییا تو تظاهرات داد میزنن بریتانیا کریستینیتی هست و مهاجرین خاورمیانه میخوان بریتانیا رو مسلمون کنن. تو ژاپن خودم مهاجر مالزیایی دیدم داد میزنه مهاجر خاورمیانه ایی نیاد ژاپن.
51
3
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۸ - ۱۲:۱۳
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
شخصا وقتی میبینم یه مهاجر جهان سومی تو یه کشور غربی بر علیه یه مهاجر جهان سومی دیگه حرفی میزنه میخندم. تو ژاپن دانشجوهای هندی پاکستانی ایرانی عرب دیدم و پست فیسبوکشونو نگاه کنی پر مطلب بر علیه یه کشور دیگس. اما ندیدم یه مهاجر غربی چنین چیزایی درباره عربا ایرانیا افغانیا پاکستانیها بگن. یه مهاجر جهان سومی از اسمش معلومه از کجا اومده. هرجا بره همون جهان سومی هست که بوده.
51
6
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۸ - ۱۲:۱۵
۵۰

kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد
[::soroshkhani - توکیو، ژاپن::]. مرسی عزیز ، کامنت های شما را خواندم، به نکات جالب اشاره داشتید. در مورد ژاپن ، تا اینجا که من به یاد دارم ، برای مدتی ایرانیان بدون ویزا به این کشور پیشرفته سفر کردند ، و متاسفانه درصد قابل توجهی با فرهنگ ژاپن مشکل داشتند و یا به خلافکاری رو آوردند .
2
9
پنجشنبه ۲ آبان ۱۳۹۸ - ۱۶:۳۷
۳۷

soroshkhani - توکیو، ژاپن
[::kurosh-h - گوتنبرگ، سوئد::]. ژاپن خصلتش بسته بودنه. از من نصیحت؛ بهت یک میلون دلار دادن نیا ژاپن. استادی دارم ژاپنیه از زبون خودش شنیدم میگه ما و کره ایی ها یه نژادیم ولی هنوز که هنوزه مردم ژاپن به کره ایی ها میگن خارجی یا اجنبی. ژاپن برا مردم اروپایی و بقیه کشورای اسیایی بهتره. ولی برا من و شما و یا کسی که پوستش سیاهه جهنمه. خودم از همین الان دارم کارهامو میکنم برم یه جای دیگه.
4
2
جمعه ۳ آبان ۱۳۹۸ - ۱۱:۰۹
۳۰

آذرمیانه - آذربادگان، ایران
رفیق ژاپنی نژادش در حد چینی و افغانی هستش و خودش اینو میدونه .اگر هم مغرور باشه غرورش به صنعتش هست . حالا برو به یه کشور غربی ببین همیشه یه عده نژاد پرست دارن که تو ذوقت میزنه و حتی بیسوادها و بچه هاشون خودشون رو خیلی بالاتر از تو میدونن اون موقع قدر همون ژاپنیها رو میدونی.
0
4
جمعه ۳ آبان ۱۳۹۸ - ۲۱:۴۱