نماینده مجلس ایران: نمایندگان پوپولیست و مافیای رانت‌خوار به سدسازی ادامه می‌دهند

العربیه : نماینده مازندان آنچه را «رویه پوپولیستی رای‌سالارانه برخی نمایندگان و ارتزاق مافیای سدساز از رانت‌های قدرت» نامید آن را باعث ادامه سدسازی دانست که منجر به «فاجعه می‌شود و رودهای نیمه‌جان و ذخایر آبی کم رمق باقی مانده ایران را به ورطه نابودی می‌کشاند.»
 
صاحب شریفی، دوشنبه 4 فوریه 2019، با بیان اینکه انتقال آب دریای خزر به سمنان باعث نابودی محیط زیست منطقه می‌شود به خبرگزاری ایلنا گفت: «افزایش آلاینده‌‌ها، پیشروی کویر به دلیل بر جا ماندن املاح نمک، نابودی حیات آبزیان دریای خزر، واکنش‌های شیمیایی در صورت اجرای طرح، حرکت ریزگردها و غبارهای حاصل از انتقال آب و کویری شدن شمال ایران از دیگر مشکلاتی است که پس از انتقال گریبانگیر استان‌های شمالی می‌شود».
 
وی با انتقاد از سدسازی در منطقه برای انتقال آب خزر به سمنان بیان کرد: «با نهایت تاسف باید بگویم این سدسازی‌ها خشکسالی و تغییر اکوسیستم را در کشور منجر خواهد شد که عواقب آن را از نیم قرن پیش تا کنون شاهدیم.»
 
شریفی تصریح کرد: «رویه پوپولیستی رای‌سالارانه برخی نمایندگان و ارتزاق مافیای سدساز از رانت‌های قدرت، همچنان سدهایی تعریف می‌کند و می‌سازد که فاجعه می‌آفرینند و رودهای نیمه‌جان و ذخایر آبی کم رمق باقی مانده کشور را به ورطه نابودی می کشاند. مسئولان وزارت نیرو و سازمان محیط زیست دولت، در حالی به اشتباه سدسازی‌های بی رویه و نقش آنها در خشکی تالاب‌ها و رودخانه‌های کشور معترفند که همچنان نظاره گر این فاجعه هستند».
سد فینسک لکه سیاه در کارنامه دولت و مجلس
 
نماینده مازندران در شورای عالی استان‌ها ادامه داد: «تامین منابع مالی برای ساخت "سد فینسک" روی سرشاخه‌های تجن، آغاز بحرانی دیگر در پهنه آب و محیط زیست کشور است. این لکه سیاه هرگز از کارنامه دولت تدبیر و مجلس دهم پاک نخواهد شد».
 
وی اضافه کرد: «انتقال حق آبه تجن به سمنان یک فاجعه زیست محیطی است که نتیجه مستقیم همراهی برخی مسئولان با مافیای سدساز وابسته به بودجه نفتی است که در شرف وقوع است. تنها نگاهی به اسامی پیمانکاران مطالعه این طرح‌ها، مبین بسیاری از مسائل است».
 
شریفی با بیان اینکه دوران مهار آب‌های سطحی با ساخت سد و انتقال آب بین حوضه‌ای سپری شده است، افزود: «امروزه پیامدهای ناگوار سدسازی بر زندگی مردم پایین دست سدها و محیط زیست بر کسی پوشیده نیست و امری منسوخ در فرآیند کشاورزی و حفاظت از محیط زیست در دنیای مدرن شده است».
 
وی تاکید کرد: «شش شاخه اصلی نظیر زارم رود، سپیدرود و...، طی یک هم آغوشی زندگی آفرین، زه آب بارندگی حدود چهار هزارکیلومتر مربع از جنگل‌های منطقه را در کالبد فرزندی 140 کیلومتری به نام تجن به طبیعت هدیه می کنند. امروز اما کاهش آبگیری سد 160 میلیون مترمکعبی سلیمان تنگه به یک ششم ظرفیت خود مبین فاجعه‌ای است که در حق تجن رخ داد و سد فینسک تیر خلاص نهایی بر پیکر زخم خورده و هراسان تجن است».
 
وی ادامه داد: «سمنان استانی خشک با میانگین بارش سالانه کمتر از 120 میلی متر و میانگین تبخیر سالانه بیش از 2500 میلی متر است. پرسش اینجا است با چنین وضعیت جوی و جغرافیایی منطبق بر کدام توجیه عقلی و علمی سالانه بیش از 5000 هکتار زمین کشاورزی با اختصاص 35 درصد از منابع آب سمنان که بالغ بر 110 میلیون متر مکعب است به کشت خربزه و هندوانه اختصاص می یابد؟ خربزه و هندوانه کجای رژیم غذایی ما ایرانیان قرار دارند؟»
 
این نماینده با اشاره به ساخت سد فینسک و انتقال آب آن به شهر سمنان ادامه داد: «این موضوع دردی را دوا نمی‌کند، چرا که مشکل آب نیست. مشکل نبود مدیریت منابع آب و ارجحیت منافع منطقه‌ای و قومی و گاهی فردی برخی سیاسیون بر منافع ملی است».

نماینده مازندران در شورای عالی استان‌ها خاطرنشان کرد: «الگوی کشت نامناسب علت مشکلاتی است که بر سر سمنان آمده و نبود سیستم فاضلاب شهری و تصفیه خانه‌های مدرن یکی دیگر از خلاءهای جدی در زمینه مدیریت چرخه آب نه تنها سمنان بلکه تمام شهرهای کشور است».
 
وی بیان کرد: «آیا بهتر نیست به جای تبدیل دلارهای نفتی به سد و بتون و آهن که در نهایت خشکی رودها و تالاب‌ها و تغییر اکوسیستم را به همراه دارد، به سراغ اصلاح ساختار جمع آوری و هدایت آبهای سطحی و باز گرداندن فاضلاب‌ها به چرخه آب از طریق احداث تصفیه خانه و... شویم».
 
شریفی گفت: «افسوس و دریغ که تهی بودن سطوح عالی تصمیم‌سازی از چهره‌های دلسوخته دانشگاهی و متخصصان برجسته علمی، کشور را هر روز بیشتر از قبل به لبه پرتگاه نزدیک می‌سازد».
 
به گفته شریفی، حفظ تجن به عنوان دومین رودخانه پرآب حوضه شمال کمتر از حفظ ناموس و خاک وطن نیست. این روخانه یکی از شریان‌های حیات مازندران است. به راستی سرنوشت کارون و زاینده رود و ارومیه و گاوخونی و صدها رودخانه و چشمه سار و تالاب و مرداب و دریاچه دیگر برای پند گرفتن از دست درازی به طبیعت کافی نیست.
 
گفتنی است، پیش از این ایسنا در این باره گزارش داده بود که طرح انتقال آب خزر به سمنان در کارگروه بررسی تأمین آب استان سمنان در سال 1384 به تصویب رسید و در پی آن، مصوبه هیات دولت در سال 1389 به وزارت نیرو، ابلاغ شد و سرانجام این طرح در سال 1391، به شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران به‌عنوان مجری ابلاغ شد.
 
اما این طرح که با هدف نمک‌زدایی و تصفیه 200 میلیون مترمکعب آب از دریای خزر در سال و انتقال آن به شهرهای فلات مرکزی در استان سمنان، برای مصرف شرب و صنعت طراحی شد، طی این سال‌ها با محدودیت عدم اخذ مجوز از سوی سازمان محیط زیست روبرو شد که همین مساله نیز اجرای این طرح را به تاخیر انداخت.
 
تا اینکه اخیرا رئیس‌جمهوری ایران در سفر استانی خود به استان سمنان اعلام کرد که از نظر دولت مشکلات انتقال آب از شمال ایران به استان سمنان برطرف شده و کارهای مطالعاتی مربوطه نیز انجام شده است و اگر سرمایه‌داری بخواهد برای انتقال آب از شمال به مرکزیت کشور از جمله سمنان اقدام کند، دولت این آمادگی را دارد تا امکانات لازم را در اختیار او قرار دهد. این سخنان روحانی انتقادات شدید نمایندگان استان مازندران را به دنبال داشت. این نمایندگان اعتقاد دارند اجرای این طرح پیامدهای محیط زیستی ناگوار در پی خواهد داشت.