کتک زدن دانش آموزان با شلنگ در چهارمحال و بختیاری - ویدیو

وقتی در مدارس یک کشوری با دانش آموز اینجوری برخورد میکنند شما ببین توی زندان با زندانیها چکار که نمیکنند

یک - شایسته است بدانیم چهارمحال و بختیاری وطن و سرزمین مادری و مسکن مردمان ترک» و «مردمان لر » است.

دو - اگر کودکی در وطن و سرزمین مادری خود بزور شلنگ مجبور به یاد گرفتن بزبان بیگانه ای شود آنگاه بدانید وطن شما در اشغال بیگانگان است. اینجا مدرسه نیست. اینجا مرکز تجاوز فرهنگی است. اینجا کوره ای است که زبان و فرهنگ انسانها بآتش سپرده می شود.

سه - این هلوکاست زبانی و فرهنگی و نابودی سیستماتیک فرهنگ و زبان مردمان ایران بدستور شاه شروع شد. ایجاد سپاه دانش(به کلمه «سپاه» دقت کنید - یعنی استفاده از «قوای نظامی و زور» با هدف ایجاد وحشت و ترس بین مردمان - برای نابودی زبانها و فرهنگهای رایج در ایران ) برپا گردید. خمینی که از راه رسید، جا پای شاه گذاشت و کار ناتمام شاه را با ایجاد جهاد سواد آموزی (بخوانید جهاد فارسی آموزی) ادامه داد. بعبارتی بریدن زبان انسانها از دوران کودکی را به امری واجب و مقدس تبدیل کرد. در اینجا به کلمه «جهاد» دقت کنید. جهاد سواد آموزی یعنی بریدن زبان مادری بزور شمشیر.

آموزش و تحصیل کودکان بزبان مادری یک حق انسانی است. در خراب شده ای بنام ایران حتی یک واحد کودکستان هم بزبان مادری که کودکان بتوانند در آنجا بزبان مادری خود بازی کنند شعر بخوانند و بزبان مادری خود از لحظات زودگذر کودکی لذت ببرند وجود ندارد. حتی «یک» کودکستان ! این کودکستانها در حقیقت کشتارگاههایی است که در آنجا زبان مادری و فرهنگ کودکان این دیار مثله می شود.

[::Kefli Iskender - مریخ، وانواتو::]. از هر کسی برنمیاد که این همه نامربوط به هم ببافه مگر این که در حوزه‌های علمیه آموزش تخصصی دیده باشه.

اینهایی که با افتخار خود را «معلم« می نامند اگر نیک بنگرید در حقیقت«قصاب و سلاخ »هستند. شغل این جماعت «بریدن فرهنگ و زبان کودکان» در کشتارگاههایی است که زیر نام «مدرسه» در سراسر این خراب شده برپا گردیده است و ناجوانمردانه به «مثله کردن زبان و فرهنگ کودکان» مشغول هستند. و کودکی که حاضر نیست زبان مادری اش را ببرند با شلنگ و توسری آنقدر می زنند تا دهانش را باز کند و عصاره و هستی فرهنگی که نتجه تلاش هزاران سال زحمت مادران و پدرانش بوده است را از حلقومش بیرون بکشند.

[::hovakhshatare - تهران، ایران::] این حاج محمد رضا آریامهری بود که تاج خود را موهبتی الهی می دانست. اما با وجود اینکه در خواب حضرت علی را می دید و هر از گاهی به بوسیدن ضریح مش رضا در مشهد می شتافت و یا به سفر حج مشرف می شد، با این وجود اما گذشت روزگار نشان داد که این تاج را خدا نداده بود، بلکه کمپانی هند شرقی به پدرش که در طویله سفارت هلند مهتر بود تفویض کرده بود. بهر تقدیر منافع غرب در این بود که «شاه باید برود» و سگ(خمینی) جای کله پز بنشیند.