اهداء اسپرم به دلایل متفاوتی از جمله ناباروری، انتخاب زندگی به سبک تک والد و فرزندآوری در زوجهای همجنسگرا صورت میپذیرد. در گذشته این مساله مطرح بود که نام اهدا کننده باید ناشناس باقی بماند، اما اکنون سوالاتی در باره چرایی آن مطرح شده است.
آیا با وجود نبودن ارتباط فیزیکی و عاطفی میان مادر و فرد اهداکننده، این فرد پدر کودک فرد متولد شده از لقاح محسوب میشود؟ آیا این حق برای افراد متولد شده از لقاح با اسپرم ناشناس وجود دارد که هویت اهداکننده را بشناسند؟ آیا این مساله برای اهداکننده حقوق قانونی در رابطه با مراقبت و حمایت از فرزندان متولد شده با اسپرم او ایجاد میکند؟
بنگاه خبری انبیسی با بیش از ده نفر از اهداکنندگان اسپرم، فرزندان متولد شده با اسپرم اهدایی و والدین آنها گفتگو کرده است. برخی از افراد متولد شده با این روش اهداکننده را پدر خود میدانند و تا جایی پیش میروند که روز پدر را به همراه او جشن میگیرند. برخی دیگر دچار ناباوری و انکار در مورد پذیرفتن نحوه لقاح خود شدند. چندین نفر دچار وحشتزدگی یا حمله پانیک شده و حتی برخی به جدال با پدر و مادری که آنها را بزرگ کردهاند، پرداختند.
پیتر النشتین ۵۷ ساله یکی از افرادی است که این روزها با مساله اهدا اسپرم دست به گریبان است. وی در دهه سوم و اویل دهه چهارم زندگی خود از طریق اهدا اسپرم درآمدزایی کرده است.
او سال گذشته از طریق یک بسته آزمایش دیانای آنلاین متوجه شد که ۲۴ نفر از اسپرم او متولد شدهاند و در سرتاسر ایالات متحده زندگی میکنند. دانستن این مساله برای پیتر «یک شوک بزرگ» بود.
با ین وجود او با کسانی که از اسپرم اهدایی او متولد شدهاند رابطه دوستانه دارد. این افراد بین ۱۷ تا ۳۰ سال سن دارند و با وی به رستوران و تفریحات دیگر میروند.
آقای النشتین در این باره به انبیسی گفت: «این بهترین چیزی است که تا به حال برای من اتفاق افتاده است. هر فردی را که تاکنون ملاقات کردهام، یک ماجراجویی کاملا جدید و یک مساله کاملا هیجان انگیز در زندگی من است.»
پیتر النشتین به همراه تعدادی از فرزندان بیولوژیکی ارین جکسون، بنیانگذار گروه «ما حاصل اسپرم اهدایی هستیم» معتقد است که هنوز هیچ دستورالعمل اجتماعی مشخصی در این رابطه وجود ندارد. وی این گروه را در سال ۲۰۱۶ به راه انداخت تا این امکان را برای افرادی که از طریق اسپرم اهدایی متولد شدهاند فراهم کند که در این باره صحبت کنند.
با وجود این که آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد، اما کارشناسان معتقدند امروزه افراد بیشتری در پی شناسایی بستگان بیولوژیک خود هستند، افرادی که ممکن است با وجود قرابت خونی برای آنها ناشناس باشند. شرکتهایی بسیاری نیز در پی آن هستند که خدماتی چون آزمونهای دیانای برای شناسایی افراد دارای رابطه خونی ارائه دهند. تخمین زده میشود تاکنون ۱۵ میلیون نفر برای این امر ثبتنام کردهاند.
سازمان غیرانتفاعی «دفتر هم نیایان اهدایی» (Donor Sibling Registry) در ایالات متحده که بزرگترین نهاد در نوع خود است اعلام کرده است که ۱۶,۳۰۰ نفر موفق شدهاند تا از طریق این سازمان خویشاوند هم خون خود را بیابند.
روزانا هرتز، استاد جامعهشناسی و مطالعات زنان و جنسیت در کالج ولسلی در ماساچوست که بر روی این مساله تحقیق میکند، گفت: «در نظرسنجیهای اولیه که در سال ۲۰۰۹ انجام دادم بسیاری برای شناختن خویشاوندان خونی خود علاقه نشان دادند، آنها به صورت آنلاین با هم در تماس بودند و ایمیلها و عکسهای خود را با یکدیگر مبادله کردند. اکنون اما تعداد کسانی که مایلند با خویشاوندان خونی خود رابطه نزدیکتری در دنیای واقعی داشته باشند افزایش یافته است.»
او همچنین به عنوان یکی از نویسندگان کتاب «خانوادههای تصادفی: غریبههای ژنتیکی، هم نیایان اهدایی و تشکیل خویشاوندان جدید» درباره ایجاد فرمهای جدیدی از خانواده در جهان امروزی توضیح داده است.
مساله اهدا اسپرم این روزها به یک مساله چالش برانگیز تبدیل شده است. مسالهای که سالها به عنوان یک راز در بین خانوادهها بود اکنون میتواند به یک ماجراجویی فوقالعاده تبدیل شود. این تغییرات سبب شده است تا مقامات مسئول به وضع قوانین جدید در این باره و حفظ حریم خصوصی افراد درگیر با آن روی آورند.