محققان هوش مصنوعی به منظور ایجاد اثرانگشت جعلی که ابزاری رویایی برای هکرها محسوب میشود از یک شبکه عصبی استفاده کردند. تحقیقی که در اواخر ماه اکتبر منتشر شد توضیح میدهد که پرینتهای تولید شده میتوانند بیش از ۲۰ درصد اثراتانگشت واقعی در یک سیستم شناسایی بیومتریکی را عینا بازسازی نمایند.
۵ پژوهشگر با سرپرستی فیلیپ بونتراگر از دانشکده مهندسی دانشگاه نیویورک، ابزاری موسوم به “DeepMasterPrints” را توسعه دادند. به گزارش نشریه گاردین، این تحقیق طی یک کنفرانس بیومتریک در شهر لسآنجلس ارایه شد.
مطالعه مذکور نشان میدهد که این تکنیک احتمالا ایجاد اثراتانگشت جعلی را بهدنبال خواهد داشت؛ موضوعی که میتواند برای اهداف غیرقانونی مورد استفاده قرار گیرد. در واقع اگر ابزار الهام گرفته شده توسط DeepMasterPrints نهایتا با شکلی نادرست بهکارگیری شود، در اینصورت میتواند چندین اثرانگشت مربوط به کلیه حسابهای کاربری یک فرد غیرقابل پیشبینی را تولید نماید. در عمل اگر هکرها موفق شوند به حسابکاربری یک سیستم با مکانیسم امنیتی اثرانگشت نفوذ کنند، در اینصورت از شانس مناسبی برای کنترل کامل آنها برخوردار خواهند بود.
جزء کلیدی تحقیق این واقعیت است که بسیاری از اسکنرهای بیومتریکی تنها بخشی از اثرانگشت و قسمتهایی از سر انگشتان را میخوانند که در بسیاری از موارد میان طیف وسیعی از سایر افراد مشترک هستند. بنابراین هنگامیکه محققان با وارد نمودن مجموعهای از اثراتانگشت واقعی به پایگاه داده، پرینتهای جدیدی را تولید میکنند، هوش مصنوعی به منظور ایجاد نمونههای جدید با اشتراکات فراوان از بخشی از پرینتها بهره میگیرد.
بعلاوه گزارش توضیح میدهد که در حال حاضر بعید است فردی با استفاده از چنین تکنیکی بتواند به اسمارتفون کاربر دیگری نفوذ نماید. آقای بونتراگر گفت: ” یک پیکرهبندی مشابه بر روی اسمارتفون احتمالا به نرخ موفقیت یکسانی دست نخواهد یافت. مگر آنکه این پیکرهبندی برای آن هدف مشخص بهینهسازی شده باشد. این امر مستلزم اقدامات رمزگشایی فراوانی خواهد بود.”
نهایتا بونتراگر اعلام کرد که هدف این تحقیق، تشویق کمپانیها جهت ارتقاء تلاشهای امنیتی خود است. این دانشمند افزود: “امروزه تائید استخراج دادههای بیومتریکی از یک شخص حقیقی یا سایر منابع اقدامی غیرممکن است.”