شاید برای پوشیدن کفش بدون جوراب دلیلی داشته باشید اما به هر حال باید بدانید که نپوشیدن جوراب بسیار مضر است و میتواند خطرات جدی به همراه داشته باشد و سلامت پا را با مشکل مواجه کند.
شاید برای پوشیدن کفش بدون جوراب دلیلی داشته باشید. شاید بگویید پاهایم احساس سبکی و راحتی میکند و دوست ندارم جورابهای خفه کننده پاهایم را در بر بگیرند. شاید هم به دلایل دیگری مثل زیبا به نظر آمدن از پوشیدن جوراب صرف نظر کنید. البته شاید برخی افراد مطلع باشند که نپوشیدن جوراب میتواند مضر باشد و به دلایل و بهانههایی باز هم از پوشیدن جوراب خودداری کنند. البته گفتنی است افرادی که کفش را بدون جوراب میپوشند شاید در ابتدا متوجه هیچ ایراد و اشکالی نشوند اما بالاخره روزی با مشکلات آن رو به رو خواهند شد.
در واقع افراد هر چقدر هم که احساس کنند پاهای تمیزی دارند، باید بدانند که اگر جوراب نمیپوشند در اشتباه هستند. نکته قابل توجه این است که پاهای شما میتواند 500 میلی لیتر(نیم لیتر) عرق در هر روز از خود تولید کند. به عبارتی دیگر یعنی پاهای ما روزانه بیشتر از یک قوطی نوشابه یک نفره(هر قوطی نوشابه یکنفره حدود 300 تا 330 میلی لیتر است) عرق میکند که مقدار زیادی است.
لازم به ذکر است حتی اگر عرق پا یک مایع استریل بود، باز هم وجود این مقدار مایع در کفش انسان میتوانست نتیجه خیلی بدی در پی داشته باشد. حال باید توجه داشت که عرق دارای باکتری است و همانطور که میدانید باکتریها در محیطهای مرطوب و تاریک به سرعت رشد و تکثیر میشوند. بنابراین اگر جوراب نپوشید ممکن است بعد از مدتی پاهایی که شاید روزی زیبا و متناسب بودند از داشتن آنها به خوشحال بودید، حالتی بد و متعفن به خود بگیرند.
نپوشیدن جوراب نتایجی فراتر از تصور به همراه دارد
نپوشیدن جوراب میتواند صدماتی بیشتر از بوی بد پا به وجود آورد. بسیاری از کفشهایی که ما استفاده میکنیم متناسب برخورد و تماس مستقیم با پای ما ساخته نشدهاند. نپوشیدن جوراب و برخورد مستقیم پوست پا با کفش حتی برای یک روز هم به راحتی میتواند منجر به ایجاد تاول و یا زخم بر روی پا شود.
یک تاول روی پا دردناک است اما نکته مهمتر این است که اگر باز هم ابا وجود تاول و زخم از پوشیدن جوراب خودداری کنید، آن وقت یک زخم باز را در کفشی مملو از باکتری فرو خواهید برد و باکتریها را به روی زخم خود خواهید چسباند. حالا باکتریهایی که در کفش شما رشد کردهاند راه بسیار آسانی از طریق زخم روی پای شما به داخل جریان خون شما خواهند داشت و اینجاست که باید خود را برای یک عفونت که میتواند بسیار شدید نیز باشد آماده کنید.
طبق گزارشی توسط دیلی میل در سال 2014 آمده است که یک پسر 12 ساله انگلیسی نزدیک بود به واسطه یک تاول به وجود آمده روی پا بر اثر پوشیدن کفش بدون جوراب جان خود را از دست بدهد و به گفته پزشکانش فقط 6 ساعت تا مرگ فاصله داشته است. این خطر به حدی جدی بود که حتی آنها برای اطلاع دادن خبر مرگ پسر بچه با نزدیکانش نیز تماس گرفته بودند. عامل رخ دادن این اتفاق پوشیدن کفش بدون جوراب بود.
باید توجه داشت که حتی اگر بتوان پا را بدون آنکه صدمهای ببیند بدون جوراب در کفش جا داد، موجوداتی که در لایههای کفش شما زندگی میکنند میتوانند باعث بهوجود آمدن مشکلاتی برای شما شوند. پوشیدن کفش بدون جوراب میتواند شما را در معرض خطر عفونت قارچی به نام اونیکومیکوز قرار دهد. همانطور که میدانید عفونت قارچی بسیار بد است و به سختی میتوان از شر آن خلاص شد و همچنین میتواند به ناخنها پا نیز صدمه بزند.
زمانی که بدن انسان در تلاش است تا خود را خنک نگه دارد، شروع به تعریق میکند. پای عرق کرده نیز به سرعت بد بو میشود و برطرف کردن بوی بد از کفش هم کار سختی است. البته کارشناسان استفاده از جوش شیرین، کفیهای مخصوص، در معرض هوای آزاد گذاشتن کفشها و استفاده متناوب و نوبتی از کفش را به جهت رفع بوی بد از کفشها پیشنهاد میدهند.
چرا برخی جوراب نمیپوشند؟
وقتی به لباسهای ضروری زمستانی فکر میکنیم، شاید جورابهای گرم یکی از ضروریات این لباسها شمرده شوند چراکه هیچ کس دوست ندارد در سرمای زمستان پاهای سرد و یخکردهای داشته باشد.
اما در تابستان و هوای گرم چطور؟ به نظر نمیآید که پوشیدن جوراب پاها را خنک کند اما باید باور کنید که با پوشیدن جوراب بسیار راحتتر خواهید بود. همه جورابها مثل هم و یکسان ساخته نشدهاند. جورابهای حرارتی که باعث گرم نگه داشتن پا میشوند و برای اسکی بازان و افرادی که به شکار میروند ساخته شدهاند بسیار متفاوت هستند با جورابهای ساق کوتاه که برای محافظت از پاها در مقابل رطوبت ساخته شدهاند بنابراین انواع مختلفی از جورابها وجود دارند که میتوانید نوع مناسب خود را انتخاب کنید.
برخی یک تصور غلط در مورد جورابها دارند و آن این است که آنها زشت به نظر میآیند و نباید از کفشها بیرون بیایند و دیده شوند. بهطور مثال بعضی دوست ندارند که جورابهای بلند و ساقدار را با کفشهای تخت بپوشند. راه حل این است که جوراب متناسب را برای کفش متناسب انتخاب کنید. طبیعی است که جورابهای ساق کوتاه برای کفشهای تخت مناسبتر است. همچنین جورابهایی وجود دارند که طرحهای مختلفی روی آنها وجود دارد برای کسانی که سلیقههای خاصی دارند و اگر از آن دسته افرادی هستید که واقعا از دیده شدن جورابها متنفر هستند میتوانید از جورابهایی که کاملا بدون ساق هستند استفاده کنید.
زمان ترک عادت جوراب نپوشیدن فرا رسیده
امیدواریم که تا اینجای کار متقاعد شده باشید که پوشیدن جوراب بسیار مفید است. البته اگر عادت دارید که جوراب نپوشید و فکر میکنید نمیتوانید این عادت را ترک کنید باید بگوییم که ترک این عادت در چند مرحله امکانپذیر است.
1- ذهنیت خود را تغییر دهید
فکر کنید جورابهای شما مثل لباس زیر شماست. بنابراین میتوانید درک کنید که وظیفهی آنها فقط محافظت از شماست. مطمئنا کفش میتواند از پاهای ما در مقابل بسیاری از خطرات محافظت کند اما خود کفش هم میتواند باعث ایجاد باکتری و صدمه برای پاها شود. نکته بعدی این است که بعد از هر بار پوشیدن جوراب میتوانیم آنها را بشوییم اما این کار در مورد کفشها امکانپذیر نیست. جورابهای شما لایههای محافظ بین پاهای شما و باکتریهای خفته در کفشهای شماست.
2- جورابهای متناسب استایل خودتان را انتخاب کنید
جورابهای با ساق پای متوسط که تا اواسط ساق پا بالا میآیند.استاندارد هستند و معمولا بیشتر جورابها در این اندازه دیده میشوند اما همه جورابها به این شکل نیستند. بنابراین میتوان جورابهایی متناسب با سلیقه خود انتخاب کرد و حتی اگر دوست ندارید مقداری از جورابتان نیز از کفشهایتان بیرون بزند میتوانید از جورابهای بدون ساق استفاده کنید تا به این صورت هم به سلیقه خود احترام گذاشته و هم سلامتی خود را به خطر نیانداخته باشید.
3- یک جفت جوراب ذخیره همراه داشته باشید
اگر از آن دسته از افراد هستید که عادت کردهاید صبحها با عجله و بدون پوشیدن جوراب از خانه خارج شوید، میتوانید یک جفت جوراب تمیز در کیف یا ماشین خود داشته باشید. داشتن یک جفت جوراب تمیز در کیف یا ماشین هیچ ضرری ندارد. همچنین با این کار این امکان برای شما فراهم است تا در صورت تعریق زیاد پا، جورابهای خود را تعویض کنید.
بنابراین میتوان گفت شاید پوشیدن یا نپوشیدن جوراب موضوع بسیار پر اهمیتی به نظر نرسد اما میتواند تاثیرات قابل توجهی روی سلامت پا داشته باشد.