با تیرگی قوزک پا چه کنیم؟

یکی از مشکلات رایج زیبایی که شاید شما هم درگیر آن شده باشید، تیرگی نواحی اطراف قوزک پاست. این تیرگی در برخی افراد به نسبت شدید است و ممکن است سبب بروز مشکلاتی شود.
تیرگی از نگاه متخصص طب سنتی
دکتر محمد فصیحی دستجردی در این باره می‌گوید: در طب سنتی هر قسمتی که لک تیره دارد، دلیل بر سردی و خشکی مزاج یا افزایش سودا در بدن است که خون‌رسانی را محدود می‌کند. هر نوع روغن موضعی یا روغنی که گرم و مرطوب باشد مثل روغن کنجد، زیتون، سیاه‌دانه، بادام شیرین، شترمرغ و اگر تیرگی تازه و کم است، حتی روغن‌های ملایم‌تری مثل گل بنفشه می‌تواند مؤثر باشد. هر شب باید ناحیه چرب شود و روی آن جوراب بپوشند تا روغن روی پوست تا صبح استراحت کند. اگر لایه ضخیم و قدیمی است و ناحیه پینه بسته برای باز کردن عروق باید از بادکش و زالو کمک گرفت.
دلایل تیرگی قوزک پا و روش‌های درمانی از نگاه متخصص پوست
دکتر محمدعلی نیلفروش‌زاده در این باره می‌گوید: تیرگی ناحیه اطراف قوزک پا یا دیگر نواحی بدن طبیعی است اما گاهی این حالت شدید است و روی زیبایی فرد تأثیر منفی می‌گذارد. برخی خانم‌ها سعی می‌کنند با کرم‌های آرایشی تیرگی را بپوشانند اما این کار راه حل خوبی نیست چون کرم پاک می‌شود و ظاهر خوبی ندارد. به هر حال تیرگی نشانه بیماری نیست و تنها دلیل آن ضخیم شدن پوست ناحیه است و برخلاف باور عامه مردم لک نیست.

برخی افراد از نظر ژنتیکی مستعد این تیرگی‌ها هستند. گاهی نیز به دنبال تحریک و فشار زیاد پوست دچار تیرگی می‌شود و در کسانی شایع‌تر است که عادت به چهارزانو نشستن دارند.
 
برای درمان، راهکارهای مختلفی وجود دارد، مثلاً گفته می‌شود لیزر و میکرودرم ابریژن می‌تواند به کاهش تیرگی کمک کند اما طبق تحقیقات این روش‌ها چندان مؤثر نیست. لیزر فرکشنال شاید بتواند تا حدی ضخامت پوست را کم کند، اما باید مراقب نحوه استفاده از لیزر و درجه آن بود زیرا این کار می‌تواند سبب تحریک پوست ناحیه و ضخیم‌تر شدن پوست و تیرگی آن شود. استفاده از کرم‌های لایه‌بردار و پیلینگ با اسید میوه هم می‌تواند تا حدی تیرگی را کم کند. گاهی داروهای خوراکی و ضدلک تجویز می‌شود که البته چندان مؤثر نیستند.

به طور کلی هیچ روش درمانی نمی‌تواند به طور صد در صد این تیرگی را برطرف کند ولی داروهایی که می‌توانند ضخامت پوست را در این ناحیه کم کنند مثل کرایولوتیک یا حاوی اوره و AHA می‌توانند مؤثر باشند و باید زیر نظر پزشک مصرف شوند زیرا استفاده نادرست یا بیش از حد می‌تواند سبب عود تیرگی و ضخیم شدن پوست شود. کرم‌های حاوی روشن‌کننده‌های پوست که عناصری مثل لاکتیک اسید و شیرین‌بیان و عصاره گریپ‌فروت و کوجیک اسید و... دارند می‌توانند در روشن شدن پوست مؤثر باشند.

اسکراپ هم با برداشتن سلول مرده می‌تواند مفید باشد اما اگر سایش زیاد باشد، ممکن است سبب بدتر شدن اوضاع شود. اگر در ناحیه، اگزما و خارش وجود داشته باشد، گاهی کرم استروئیدی ملایم هم مفید خواهد بود. کرم‌های مرطوب‌کننده باید به طور مرتب و قبل از خواب مصرف شوند تا جلوی عود تیرگی را بگیرند.
قوزک، آرنج و زانوها مستعد تیرگی هستند
دکتر فریبا قلمکار می‌گوید: غیر از قوزک پا از دیگر نواحی بدن که مستعد تیرگی و خشکی و پوسته‌ریزی است می‌توان به آرنج و زانوها اشاره کرد. در افرادی که مشکلات مفصلی دارند و بلند شدن به راحتی برایشان امکان‌پذیر نیست، شاهد این مساله هستیم. معمولاً این افراد با گذاشتن 4 انگشت روی زمین، سعی می‌کنند بلند شوند، در نتیجه پشت پنجه و پوست روی برجستگی‌های استخوانی‌شان ضخیم می‌شود و پینه می‌بندد. بهترین کار، پیشگیری از سایش است. کسانی که در برخاستن مشکل دارند باید هنگام برخاستن بالشتکی نرم زیر دست خود بگذارند یا اگر چهارزانو می‌نشینند، روی بالشتکی نرم بنشینند تا میزان سایش به حداقل برسد استفاده از کرم‌های کراتولوتیک یا ترکیبات اوره 5 تا 10 درصد برای درمان توصیه می‌شود.

نپوشیدن جوراب وقتی پا درون کفش است و خشکی هوا در فصل زمستان نیز می‌تواند باعث ضخامت لایه شاخی شود. در این صورت لایه شاخی ضخیم، ترک‌دار و پوسته‌پوسته می‌شود. دلیل این مساله خشکی ساده یا انواع اگزما، پسوریازیس یا برخی بیماری‌های کراتیدرماست که زمینه خانوادگی دارند. برای درمان می‌توان از ترکیب‌های کراتولوتیک، اوره همراه با کرم‌های مرطوب‌کننده و چرب‌کننده و صابون‌های ملایم استفاده کرد. استفاده از سنگ‌پا به شرطی که ملایم کشیده شود هم می‌تواند لایه شاخی را کاهش دهد ولی بعد از استفاده از آن حتماً باید پوست را چرب کرد. تیرگی در چین‌ها و نواحی زیر بغل، کشاله ران و زیر سینه‌ها و میان پاها هم شایع است. این مشکل به خصوص در افرادی که مبتلا به بیماری درماتیت اتوپیک، درماتیت سبوروئیک و بیماری‌های قارچی یا اریتراسما هستند بیشتر ایجاد می‌شود. البته در صورتی که تغییر رنگ غیرطبیعی و پوست مخملی شود، فرد باید حتماً به پزشک متخصص مراجعه کند.