صدای فریاد میخواهم زنده بمانم در میان آواری از خاک و آهن خفته است. اینجا خانهها ناگهان درچشم به هم زدنی بیرحمانه بر سر ساکنانشان فرو آمد و یک ملت را سیاهپوش و عزادار کرد. ترس و وحشت در چشمان بازماندگان کابوس وحشتناک موج میزند و هراس، لحظهای آنها را رها نکرده است. هراس زلزلهای دیگر. پس لرزهها تمامی ندارند و هرازگاهی به سراغشان میآید تا یادآور لحظههای مصیبتی شوند که چند وقت قبل بر سرشان فرود آمد. حالا تلی از آهن پاره، آجر و سیمان، جای خانههایی را گرفته که پس از جنگ با هزاران امید بنا شده بودند. مردمانی که یکبار زندگیشان را در هشت سال دفاع از وطن فدای انقلاب و کشور کرده بودند و حالا که روزگار زندگیشان کم کم رونق میگرفت، مصیبت بزرگی از راه رسید و دوباره بیاباننشین و عزادار شدند.اینجا سرپل ذهاب است. همین که وارد شهر میشوی، چادرهای مسافرتی و امدادی را میبینی که در کنار هم و شانه به شانه سرپناهی شدهاند برای هموطنان بی سرپناه. بیمارستان اما تبدیل به ویرانهای شده و معلوم نیست چند بیمار که با امید بهبودی پای در آنجا گذاشته بودند را به کام مرگ کشانده. خیابان اصلی شهر به دو بخش تقسیم شده؛ سمت راست چادرها قرار گرفتهاند و سمت چپ خانههای ویران.
مردم غمزده هم میگویند مسکن مهر وضعیتش از همه جا وخیم تر است. اما در این میان مردمی هستند که از شدت عصبانیت و ناراحتی حتی دوربینهای عکاسی خبرنگاران را میگیرند و میگویند: «چه فایده دارد چند روز دیگر ما هم به دست فراموشی سپرده میشویم» و...سرهنگ دکتر محمد امیری، فرمانده گردان مستقل بهداشت و درمان شهید فیاضزاده منطقه غرب ارتش جمهوری اسلامی، عصردیروز به خبرنگار «ایران» گفت: ما سه ساعت بعد ازوقوع زلزله با یک گروه 20 نفره خودمان را به منطقه زلزلهزده رساندیم و حدود 500 مجروح راطی 24 ساعت عملیات بیوقفه به بیمارستانهای کرمانشاه منتقل کردیم. متأسفانه ساختمان جدید بیمارستان سرپل ذهاب به کلی ویران شده است و ما ناچار شدیم مجروحان را در حیاط بستری کنیم. اما در حال حاضر تجهیزات لازم در محل وجود دارد.زن میانسالی هم در گفتوگو با خبرنگار گروه حوادث «ایران» اظهار داشت: با وجود اینکه دو روز از زلزله گذشته اما مشکلات متعدد مردم هنوز حل نشده و همه چشم انتظار ارسال کمکهای فوری و حیاتی هستیم. نصف شهر هنوز برق ندارند و سرویسهای بهداشتی وضع مناسبی ندارد. با وجود اینکه هر ساعت چندین ماشین کمکهای غذایی به محل میآید اما متأسفانه افرادی که زور بیشتری دارند، فقط میتوانند به غذا و آب برسند و بقیه فقط نظارهگر هستند که این مسأله نشان میدهد مدیریت درستی در زمینه توزیع اقلام مصرفی و مورد نیاز مردم بحرانزده وجود ندارد که باید مسئولان مربوطه فکری کنند.زن جوانی هم درباره وضعیت زلزلهزدگان گفت: زمانی که زلزله آمد، ما بسرعت از خانهها خارج شدیم و پس از لحظاتی، ساختمان ما و ساختمان روبهرویی که اقواممان درآن ساکن بودند، یکباره فرو ریخت. حدود 60 نفر در این دو ساختمان ساکن بودند که هنوز پیکر هیچ کدام از آنها پیدا نشده است. ضمن اینکه شبها هوا به قدری سرد است که ما به خاطر نداشتن وسایل گرمایشی مجبوریم با آتش زدن چوب، خودمان و بچهها را گرم نگه داریم.مردی هم که یکی از پاهایش در جریان زلزله شکسته است، اظهار کرد: متأسفانه به اموال مردم در خانههای ویران شده دستبرد زده میشود و وسایل زلزلهزدگان به سرقت میرود که امیدوارم مسئولان مربوطه چارهای برای این مشکل بیابند. ضمن اینکه چشم امید مردم مصیبتزده و گرفتار در این روزهای سخت به مردم عزیز و مسئولان است که امیدواریم تنهایمان نگذارند.
روستاهایی که گورستان شدند رحمان صفری اهل کرمانشاه است و ساکن تهران. یکی از هزاران هموطنی که وقتی خبر وقوع زلزله در کرمانشاه را شنیده، دلش حسابی لرزیده. از آن شب او مانده و یک گوشی تلفن همراه و دفترچه تلفنی با شماره اقوام دور و نزدیکش.تا حالا طبق تماسهایی که گرفته، 9 نفر از اعضای فامیلش را در روستای ناوافره از دست داده و 6 نفر را در روستای حواس احمدی، در خود شهرستان سرپل ذهاب هم زلزله از خانواده او 7 قربانی گرفته است. با انگشت عددها را جمع میزند و میگوید: «تا حالا 22 نفر از اقواممان را در زلزله از دست دادهایم.» آماری که البته دقیق نیست، خودش هم میداند که ممکن است بیشتر شود:«خیلیها هم موبایل شان آنتن نمیدهد از سرنوشتشان خبر نداریم. نمیدانیم زنده هستند یا نه.» با مراد صفری، پسرعموی او که ساکن یکی از روستاهای اطراف شهرستان سرپل ذهاب است تلفنی صحبت میکنیم؛ یکی از بازماندگان زلزله که دو شب را تا صبح در زمینهای کشاورزی اطراف روستای «مله کبود» گذرانده است؛ مردی که میگوید: «از وقتی زلزله آمد همه ما از خانه هایمان آمدیم بیرون. دیگر جرأت نکردیم برگردیم داخل.»جمعیت روستای «مله کبود» 16 خانوار است، جمعیتی که به گفته مراد صفری دیشب را زیر آسمان به صبح رسانده اند: «خانههای همه ما ویران شده، سقف خیلی از خانهها آمده پایین. دیگر جای زندگی نیست.» این شهروند کرمانشاهی از پس لرزههایی میگوید که پشت سر هم آمدند؛ هر نیم ساعت یک بار، پس لرزههایی که باعث وحشت اهالی شدند: «اینجا هوا خیلی سرد است. خیلیها میخواستند بروند از خانه لباس گرم بیاورند، اما جرأت نمیکنند؛می ترسند سقف بریزد روی سرشان.»
او و بقیه اهالی روستا اما چشم براهند؛ چشم براه کمک:«الان نزدیک ظهر است اما هنوز هیچ کسی نه هلال احمر، نه اورژانس، نه امداد هیچ کسی نیامده به روستای ما سربزند ببیند اینجا چه خبر شده. اصلاً زندهایم یا نه. این آمارهایی که تلویزیون اعلام میکند مال روستاها نیست. خبر داریم که هنوز به خیلی از روستاها هم سرکشی نکردهاند.»او هم مثل پسرعمویش که در تهران زندگی میکند، نگران بقیه اقوام است، همه پسرعموها و دخترعموهایی که ازدواج کردهاند و هر کدام در یک روستا زندگی میکنند. آدمهایی که هنوز از سرنوشتشان خبری نیست.
درخواست پلیس فتا ازمردم معاون پلیس فتا گفت: از واریز پول به کارتهای شخصی برای کمک به زلزلهزدگان خودداری کنیدسرهنگ نوروزی با اشاره به اینکه در راستای کمک به مردم زلزلهزده عدهای فرصتطلب در شبکههای وب و شبکههای اجتماعی به دنبال کلاهبرداری هستند، تأکید کرد: توصیه میشود که هموطنان تنها از طریق روشهایی که از رسانههای معتبر اعلام میشود، کمکهای خود را به دست مردم زلزلهزده برسانند. درخواست ما از هموطنان این است که در صورت مشاهده هرگونه شماره حساب فردی و شخصی، پلیس فتا را در جریان بگذارند تا با هماهنگی مراجع قضایی این افراد تحت تعقیب قانونی قرار گیرند و اگر مبلغی به حساب آنها واریز شده، مبلغ پس گرفته شود و به دست مردم زلزلهزده برسد.
سرقت محموله چادر کذب است
معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان کرمانشاه با اشاره به اینکه سرقت محموله چادر در مسیر انتقال به مناطق زلزله زده صحت ندارد به ایرنا گفت: وضعیت امنیتی مناطق زلزلهزده مطلوب است.سرهنگ محمدرضا آمویی اظهار داشت: مردم به شایعات توجه نکنند و اکنون وضعیت امنیتی منطقه مناسب است و هیچ سرقتی هم رخ نداده است. آمویی عنوان کرد: برخی از شهرهای استان کرمانشاه آسیبدیده هستند و در 48 ساعت گذشته منازل آنها تخریب شده و وضعیت مناسبی از نظر زیستی ندارند بنابراین نیازمند انضباط و همدلی هستند.
وی از مردم خواست ورودی شهرها را باز کنند که کامیونهای حامل اقلام ضروری بموقع به دست زلزلهزدهها برسد.