پناهجویان در جزیره مانوس برای دسترسی به آب مجبور به کندن زمین شدند

پناهجویانی که از ترک اردوگاهی در جزیره مانوس در پاپوآ گینه نو خودداری کرده‌اند، می‌گویند که برای پیدا کردن آب مجبور به کندن زمین شده‌اند.

 

پناهجویان به بی بی سی گفته‌اند که برای دستیابی به آب، زمین را کنده و حوضچه‌هایی ایجاد کردند تا به این طریق بتوانند آب باران را جمع‌آوری کنند.

 

دو روز پیش صبح سه‌شنبه، ٩ آبان (٣١ اکتبر)، مهلت دولت پاپوآ گینه نو برای تعطیل کردن اردوگاه پناهجویان در جزیره مانوس به سر آمد.

 

در حدود ۶۰۰ پناهجوی مرد ساکن دراین اردوگاه قصد ندارند که این محل را ترک کنند. آن‌ها گفته ‌اند که می‌ترسند در بیرون این اردوگاه به آن‌ها حمله شود.

 

در همین حال نیوزیلند بار دیگر پیشنهادش را در مورد پذیرش حدود ۱۵۰ پناهجویی که در اردوگاههای پناهجویان در استرالیا هستند، اعلام کرده است.

 

اما در مقابل دولت استرالیا مکررا این پیشنهاد نیوزیلند را رد کرده است. اولین بار دولت نیوزیلند در سال ۲۰۱۳ این پیشنهاد را مطرح کرد.

 

سال گذشته مالکوم ترنبال، نخست‌وزیر استرالیا، گفت که قاچاقچیان انسان از هرگونه توافق این چنینی با نیوزیلند به عنوان "فرصتی برای بازاریابی" استفاده می‌کنند.

 

دولت استرالیا گفته است که ماندن پناهجویان در این مرکز معنایی ندارد وقتی که آن‌ها این امکان را دارند که به جایی دیگر بروند.

 

اردوگاه پناهجویان در مانوس یکی از مکان‌هایی است که دولت استرالیا در اجرای سیاست سختگیرانه در مورد پناهجویان، آن را برای اسکان پناهجویان در مدت رسیدگی به درخواست پناهندگی آنان در اختیار گرفته بود.

سال گذشته، دیوان عالی پاپوآ گینه نو نگهداری افراد در این محل را به منزله محبوس کردن آنان بدون محاکمه و حکم قضایی دانست و به علت مغایرت این اقدام با موازین حقوق بشر و قانون اساسی این کشور، دستور تعطیلی آن را صادر کرد.

 

به ساکنان این اردوگاه گفته شده که می‌توانند به اردوگاه مشابهی در جزیره نائورا بروند، به عنوان پناهجو یا پناهنده در پاپوآ گینه نو بمانند، به کشورشان بازگردند یا کشور دیگری، از جمله کامبوج را برای پناهندگی بپذیرند.

 

اکثر افرادی که در اردوگاه پناهجویان در جزیره مانوس هستند، درخواست پناهندگی کرده‌اند. این افراد در حال حاضر به آب، برق و توالت‌هایی که بشود از آنها استفاده کرد، دسترسی ندارند. ذخیره غذایی آن ها هم بتدریج در حال اتمام است.

 

آژانس پناهندگان سازمان ملل گفته که محل های دیگری برای اسکان این افراد آماده نیست.

این آژانس و همچنین گروههای حقوق بشری هشدار داده اند که این افراد حق دارند که نگران سلامتی شان باشند، چرا که در گذشته هم پناهجویان در پاپوآ گینه نو مورد حمله قرار گرفته بودند.

پناهجویان با اشاره به این که مقامات مهاجرت پاپوآ گینه نو روز چهارشنبه در خارج این اردوگاه بودند، گفتند که بیم آن داشتند به زورآن ها را از این محل خارج کنند.

 

وکلا روز سه‌شنبه ۳۱ اکتبر( ۹ آبان) دادخواستی را در آخرین لحظه در پاپوآ گینه نو ارائه کردند. در این دادخواست آمده که بستن این اردوگاه به منزله نقض حقوق انسانی پناهجویان است .

 

یکی از وکلا به بی بی سی گفته: "این افراد در مقابل حملات فیزیکی آسیب پذیر هستند، بنابراین ما قصد داریم اطمینان حاصل کنیم که حقوق قانونی آنها نقض نشده و از ضروریات اولیه زندگی برخوردار هستند."

 

در این دادخواست سعی شده تا مانع بیرون کردن اجباری این افراد به مکان‌هایی دیگر در این جزیره شده و خواستار انتقال آن‌ها به استرالیا و یا یک کشور سوم امن شده است.

 

اردوگاه پناهجویان در مانوس ابتدا در سال ۲۰۰۱ بازگشایی شد، سپس در سال ۲۰۰۸ بسته شد و مجددا در سال ۲۰۱۲ باز شد.

 

از سال ۲۰۱۳ تاکنون شش پناهجو از جمله رضا براتی، پناهجوی ایرانی در این اردوگاه جان خود را از دست داده‌اند.