کارمندِ بخش قلب بیمارستان تـبـریـزبدستور پزشک هر روز دقایقی برای بیماران ساز می زند

هر چند دیگر دیر شده، ولی‌ باز در ناامیدی بسی‌ امید است! آن ‌ایرانی که من دیدم و شنیدم ، که با آن صدای غمگین هر ۲۴ ساعت صدای غم و اندوه را در سراسر کشور طنین میافکند (=اذان) و از همه بدتر که این "سنت" غمگین و مسخره ‌ایرانی، که مرگ هر کس را با آن قیافه داغدار و غمگینشان که وقتی‌ که زنده بودند، در پوستر اعلامیه مرگشان در هر گوشه‌ و کنار خیابان دیده میشود، چه از آن چهره‌های جوان که جوان مرگ شدند و چه آن چهره پیران که پیر شدند و یک روز خوش را ندیدند و با شکم گرسنه‌ و با روح و وجدانی که با غم و درد، چشم از جهان گشودند، زیرا۴۰ روز از سال را بخاطر مراسم عاشورا و ۳۰ روز بخاطر ماه رمضان و بقیه روز سال بخاطر مرگ ۲۴۰۰۰ پیامبر همیشه با "موزیک عربی‌" که صدای ناله و ضجه آن گوش هر آدم کر و بی‌ احساسی‌ را مملو از درد و غم می‌کند، چگونه میتوان در کشور زندگی‌ کرد و آنهم سالم، یعنی‌ با بدن و وجدان سلام، که "خالی‌" از سم و غم باشد!؟

به به چه عالی بجای قران خوندن و آیات شیطانی موسیقی در بیمارستان آفرین به این پزشک خوش ذوق