پیکر ابراهیم یزدی وارد تهران شد.

زمانیکه این مردک از سپهبد رحیمی بازپرسی می کرد یک حرف زشت ناموسی به ایشون میزنه که مرحوم سپهبد یک سیلی محکم تو گوش این یزدی می زنه و یزدی دستور میده که همون دست سپهبد را قطع کنند. همسر سپهبد هم برای گرفتن حق همسر مرحومش وقتی آگاه میشه که این مردک قصد سفر به آمریکا را برای معالجه داره به نهادهای مربوطه در آمریکا شکایت می کنه و به یزدی ویزا نمی دهند. به قول حضرت حافظ: دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت--- عاقبت یکسان نباشد حال دوران غم مخور. و یک ضرب المثل ایرانی هم میگه در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخه.

لاشه این مردک خائن وطن فروش را نباید در ایران چال کنند، همان بهتر که این مردار را می‌‌بردید نجف یا کربلا گور به گورش می‌‌کردید.

اینکه ایرانی‌ نیست