نخستین روز کلاس‌اولی‌ها در دبستان‌های آلمان.

و در ایران، اولین روز دبستان، روز قتل عام زبان و فرهنگ کودکان است.

اول مهر را بایستی روز هولوکاست زبان و فرهنگ در ایران نامگداری کرد.

اول مهر، روزی است که ماشین قتل عام فرهنگی حکومت، در کشتارگاههایی که مدرسه نامیده می شوند بکار می افتد.

اولین روز دبستان، روز مثله کردن زبان و فرهنگ هفتادو پنج درصد کودکان در ایران است.

کلاس اولی های ایران هم الهی بمیرم براشون با چادر و چاقچول و اون چهره های زیباشون با اون مقنعه مزخرف خراب میشه

اولین روز دبستان در ایران ، روز تجاوز به فرهنگ و زبان هفتاد و پنج درصد کودکان است.

زبان فارسی برای هفتاد و پنج در صد کودکان ایران یک زبان بیگانه و متجاوز است.

سکوت تأمل برانگیز روشنفکران فارس و همراهی آنها با حکومت، در برابر این قتل عام فرهنگی، سیاه ترین و شرم آورترین لکه ننگ بر دامان این باصطلاح روشنفکران و مدعیان دروغین حقوق بشر و دمکراسی است.

معلم در ایران، انسان مفلوکی است که در ازای حقوق بخور و نمیری که بعنوان پاداش دریافت می کند، نقش (تیر خلاص زن) به زبان و فرهنگ کودکان را ایفا می کند.

معلمی که این تیر خلاص را به زبان و فرهنگ کودکان غیرفارس شلیک می کند، همدست حکومت، همدست قاتل، و نابودکننده میراث هزاران ساله فرهنگی ملتهای ساکن این سرزمین است .

دبستان کوره ای است که زبان و فرهنگ تمامی کودکان (کرد - ترک - عرب - بلوچ - ترکمن - لر و ..) به آتش خودبرتر بینی سپرده می شود.

اولین روز دبستان در ایران، روز تجاوز به هستی یک کودک در خانه اش است.

ساکت ماندن علیه این تجاوز و قتل عام فرهنگی در مدارس، یعنی ههمدستی با قاتل.

حق آموزش و تحصیل به زبان مادری، اولین و مهمترین حق انسانی است.

مثلِ ایران. کتک تحقیر کردنِ کودک بخاطر شغلِ پدر یا برای جدایی پدر و مادر. چنان نفرتی از مدرسه در بچها ایجاد میکنند که مثلِ یک کابوس تا اخرِ عمر دنبا لشونه.