چه شجاعتی با این سن کم / مجری جوان و کار درست به این میگن، نه به آزاده نامداری

کلا انسانها و خصوصا ما ایرانیها، در حل نگاه کردن ساده به مشکلات و معضلات عاجزیم. هوش یعنی سادگی. سپردن خود به دست این همه امواج احساساتی و کلمات شلوغ و مرتعش ما ره به هزار بیراهه میبرد. سالهاست که از این مشکلات و از فقر و از بچه های کار صحبت میشود. اما تعداد همه اینها روز بروز افزایش پیدا میکند. مگر غیر از این است؟! درست مثل مشکلات ناتمام فقر درقاره افریقا. هیچکس نمیگوید: چرا اینهمه بچه؟! چرا اینهمه اصرار به تولید مثل؟! هیچکس نمیگوید: صد سال پیش، تعداد انسانها در روی زمین به دو میلیارد نفر هم نمیرسید و اکنون ما بیش از هشت میلیارد هستیم! انهم با هزار و یک مشکل عجیب و غریب و بغرنج. میبینید؟! کسی جدی نیست. کسی به ریشه نمیزند. کسی اهل عمق نیست. همه در سطح میمانند و کمی شلوغ میکنند و میروند تا بخوابند و فردا با همان مشکلات و با کلمات بازی کنند. همین. انسانها موجودات جدی نیستند.

خب حالا چه فایده خانم کوچلو ؟ خانه از پای بست داغونه!!!

حق این کودکان میره براى حمایت از تروریستها عرب و افغانى و افریقایى .....و این پسر آخر گزارشگر بهش میگه آرزوت چیه این بنده خدا میگه آرزو چیه آخه قربونت برم تو جهنم ایران میشه آرزو کرد.