بازگشت امید به زندگی«سهیلا» پس از جراحی نفسگیر

خانواده قربانی اسیدپاشی به دلیل مشکلات شدید مالی با بحران های جدی در امریکا روبه رو هستند
 
مادر «سهیلا جورکش» یکی از قربانیان اسیدپاشی اصفهان که برای عمل جراحی به امریکا رفته با اعلام خبرخوشحال‌کننده درباره دخترش گفت: با لطف خدا و تلاش پزشکان، سهیلا 11روز پس ازعمل نور را دید. این درحالی است که با وجود دستوراکید رئیس‌جمهوری و وزیر بهداشت برای تأمین هزینه‌های درمانی دخترم، تاکنون پولی به ما پرداخت نشده است.
وی گفت: با گذشت 6 ماه از سفرمان به امریکا هنوز هزینه‌ای برای انجام امور درمانی دخترم پرداخت نشده است.
«زهرا موسوی» درباره آخرین وضعیت درمانی سهیلا به ایسنا گفت: جمعه، 9 تیر عمل جراحی 9 ساعته توسط دکتر «چادوش» و همکارش دکتر «واواس» انجام شد. دکتر واواس هم در این عمل 3 ساعت روی شبکیه چشم سهیلا کار کرد. حال آنکه قرار نبود روی شبکیه عملی انجام شود. بعد از آن هم دکتر چادوش، قرنیه طبیعی را با دستگاهی که مجوز آن بعد از 5 ماه از سوی FDA (سازمان غذا وداروی امریکا) صادر شده بود، در چشم سهیلا کار گذاشت. دکترها از عمل راضی بودند. روزبعد از عمل هم پانسمان چشم را برداشتند که سهیلا حرکت دست و نور چراغ قوه را دید اما به دلیل اینکه شبکیه عمل شده است، خونریزی پشت چشم دارد که به گفته پزشکان باید این خونریزی جذب شود تا دخترم به طور کامل بتواند ببیند.
وی با اشاره به هزینه‌های بیمارستان گفت: به دلیل هزینه‌های سنگین، بیمارستان فقط یک شب سهیلا را نگه داشت و روزبعد ازعمل او را ناچار به خانه آوردیم. البته به دلیل اینکه چنین عملی برای نخستین بار دردنیا انجام می‌شد و سهیلا داوطلبانه اعلام آمادگی کرده بود، به ما تخفیف دادند.
 هزینه‌های درمان را قرض کردیم
مادرقربانی اسیدپاشی هولناک دراصفهان درباره نحوه پرداخت هزینه‌های بیمارستان و اقامت‌شان گفت: متأسفانه با وجود دستور رئیس جمهوری و وزیر بهداشت هزینه‌ها تاکنون از ایران پرداخت نشده و آقای مهرآبادی، معاون دفتر حافظ منافع ایران در امریکا هزینه عمل را به ما قرض داد و اگر کمک او نبود جراحی عقب می‌افتاد.
مادر سهیلا با اشاره به پیگیری‌هایش درباره پرداخت هزینه‌های زندگی و درمان فرزندشان افزود: من بارها به تهران تلفن کردم و به مسئولانی که باید کارهای پرداخت هزینه را انجام می‌دادند، پیام دادم. از اسفند تا حالا که به «بوستون» آمده‌ایم، هزینه‌ ویزیت‌ها، زندگی، داروها  و داروهای گرانقیمت را پرداخته‌ایم ولی هیچ کمکی نرسیده است. آقای مهرآبادی هم وضعیت ما را به تهران منتقل کرده اما هنوز پولی به دست‌مان نرسیده است. حالا ما در خرج و مخارج و اجاره خانه مانده‌ و اجاره قبلی را هم با قرض پرداخته‌ایم. آیا این وضعیت سزاوار دختری است که این همه آسیب دیده؟ آیا این حق دختر بیگناهی است که بی‌هیچ دلیلی هدف اسیدپاشی قرارگرفته و اسیدپاش هم هنوز پیدا نشده است؟ همه اینها در حالی است که رئیس جمهوری و وزیر بهداشت با صراحت دستور دادند تا تمام مخارج به ما پرداخت شود اما آنقدر این دستور دست به دست شده و از این اداره به آن اداره رفته که هنوز پولی به ما نرسیده است. حالا ما نگران پرداخت اجاره خانه‌ هستیم و ممکن است ما را از خانه بیرون بیندازند.
وی ادامه داد: از رئیس جمهوری خواهش می‌کنم موضوع را پیگیری کند تا مشخص شود چه کسی کارشکنی می‌کند. همه اینها در حالی است که اگر این پول را هم بگیریم باید هزینه‌های قبلی را پرداخت کنیم. کلی قرض داریم. همچنین شاید چشم سهیلا یک عمل کوچک دیگر هم داشته باشد.
«ناصر جورکش» پدر سهیلا نیز با گله از وضعیت موجود گفت: سه سال قبل دختر بیگناهم هدف اسیدپاشی جنایتکاران ناشناس قرارگرفت. تاکنون تمام زندگی‌ام را فروخته‌ و هزینه‌های درمان دخترم را پرداخته ام، اما حالا با این مشکلات روبه‌روهستیم. پزشکان امریکایی‌ برای بچه من تخفیف ویژه‌ای قائل شدند. آنها از 100 هزار دلار هزینه، تنها 20 هزار دلار گرفتند اما تمام حرف من این است که به شرایط وخیم ما رسیدگی شود که چرا باوجود دستورویژه آقای رئیس جمهور، شش ماه است دراین باره اقدامی نشده؟ حالا شش ماه است که گذشته و ما دیناری دریافت نکرده‌ایم و شش ماه دوم هم در راه است در حالی که ما هنوز اندرخم یک کوچه هستیم و فقط چشم چپ سهیلا عمل شده است. چشم راست و سوختگی‌های صورت و بدنش هم هنوز باقی است. حالا هم چشم انتظار یاری دولت ومسئولان مربوطه هستیم.