کدام بیماران مغز و اعصاب نباید رانندگی کنند؟

یک متخصص مغز و اعصاب درباره موانع رانندگی برای بیماران مغز و اعصاب می گوید: لازم است، نظام پزشکی، انجمن های پزشکی و راهنمایی رانندگی با یکدیگر پروتکلی را تنظیم کنند که در آن مشخص شود، کدام دسته از بیماران مغز و اعصاب اجازه رانندگی ندارند.

بیماری پارکینسون
 دکتر رحیم کهنسال، متخصص مغز و اعصاب در این باره می گوید: فرد مبتلا به بیماری پارکینسون حرکاتش کند می شود و سرعت عمل  وی کاهش می یابد و در تکلم، راه رفتن، غذا خوردن حرکات کند می شود. در رانندگی که نیاز به پاسخ دهی سریع وجود دارد، مانند ترمز کردن سریع و… این بیماران سرعت عمل لازم را نمی توانند داشته باشند. به بیان دیگر نشانه پارکینسون صرفا لرزش دست نیست، فرد عموما دچار کندی حرکت است. شخص کندی حرکت و کندی فرآیند تفکر دارد.
 
اگر پارکینسون کنترل شود، شخص می تواند رانندگی کند، در غیر این صورت رانندگی این افراد خطرناک است. به عبارت دیگر ممکن است در رانندگی، فرد مانعی را بیند که در کسری از ثانیه باید تصمیم بگیرد، در برخی موارد فرد مبتلا به پارکینسون این قدرت را ندارد و واکنش به کندی انجام می شود.
بیماری صرع
 دکتر کنهسال تاکید می کند: مساله مهم تر از پارکینسون، صرع است، چون این بیماری هشدار نمی دهد و بدون اینکه علائم اولیه داشته باشد، تشنج اتفاق می افتد. شخص به طور ناگهانی کاهش هوشیاری پیدا می کند و یا در مواردی از صرع، ارتباط فرد با محیط قطع می شود و متوجه نمی شود. 
 
به بیان دیگر بر اساس علم پزشکی شخصی که مبتلا به صرع است، اجازه رانندگی نباید داشته باشد، مگر آنکه بتواند از پزشک معالج گواهی سلامت بگیرد. ولی فرد مبتلا به صرع که در حال حاضر بیماری اش کنترل شده و سالیان متمادی است که دیگر تشنج نمی کند، این فرد می تواند اجازه رانندگی داشته باشد. در غیر این صورت شخصی که طی سال چندین بار تشنج می کند، اجازه رانندگی نباید داشته باشد، چون خطر این کار بسیار بالا است.
 
رییس انجمن ام اس استان گلستان می افزاید: در کشورهای دیگر برای رانندگی بیماران مصروع گواهی سلامت صادر می شود، در حالیکه در راهنمایی و رانندگی ایران بیشتر بینایی و… کنترل می شود. در حال حاضر اگر فردی به دلیل ابتلا به بیماری صرع، معافیت سربازی گرفته باشد، برای او گواهینامه رانندگی صادر نمی شود. اگر بیماری کنترل شده باشد، می تواند گواهی را اخذ کند، این گواهی حتی چند سال بعد از دریافت معافیت هم صادر می شود و معافیت را دچار مشکل نمی کند.
 
قانون کلی این است: شخصی که مبتلا به صرع است، نباید رانندگی کند. این در حالی است که بارها بیمار مصروع حین رانندگی دچار تشنج شده و تصادف کرده است و ممکن است در گزارش های راهنمایی و رانندگی، علت تصادف خواب آلودگی ذکر شود. من بیمارانی را داشتم که دقیقا همین اتفاق برایشان افتاده بود و خودشان هم اشاره می کردند که در حین رانندگی، یک دفعه نفهمیدم چه شد و تصادف کردم.
 
وی در مورد افراد مبتلا به صرع کوچک می گوید: در صرع کوچک، حملات کوتاه یا به صورت مکث است، فرد برای چند ثانیه ارتباطش با محیط قطع می شود، این حالت مشکلات حرکتی ایجاد نمی کند و فرد می تواند رانندگی کند.
بیماری ام اس (M.S) و ترومای سر
 این استاد دانشگاه می افزاید: لازم است نظام پزشکی، انجمن های پزشکی و راهنمایی رانندگی با یکدیگر پروتکلی را تنظیم کنند که در آن مشخص شود، کدام دسته از بیماران مغز و اعصاب اجازه رانندگی ندارند؛ به طور مثال فردی که دچار سکته مغزی شده است به دلیل ضعف اندام، کندی حرکت پیدا می کند و مانند بیماران مبتلا به پارکینسون نمی تواند واکنش سریع داشته باشد، در نتیجه خطر تصادف افزایش می یابد. 
 
همچنین در بیماران مبتلا به ام اس اگر بیماری شان شدید باشد، رانندگی می تواند خطرناک باشد. بیماران دچار ترومای سر بعد از طی مراحل درمانی، دچار کندی حرکت هستند و این موارد نوعی معلولیت به حساب می آید.
 
وی درباره آب و هوای مناسب برای بیماران مغز و اعصاب می گوید: برای بیماران ام اسی گرما خوب نیست، گرما سبب اختلالات حرکتی یا احساس گزگز در سر و صورت می شود. همچنین فردی که سکته مغزی کرده است، تا چند ماه اول اجازه سفر هوایی و سفر به مناطق کوهستانی که از ارتفاع بالایی برخوردارند را ندارد.