کاش می شد با برجام مهماندار وارد کرد!

بعد از نصب دستمال کاغذی در محل، مسافر حیرت زده به این ابتکار‌نگاه می کند پنج شنبه گذشته با پرواز شماره 7234 هواپیمایی تابان از گرجستان قرار بود از تفلیس به تهران برگردیم. هیچ یک از ما  257 مسافر آن پرواز به اندازه ای خوش شانس نبودیم که یکی از آن هواپیماهای برجامی را سوار شویم.
 
پروازی که قرار بود ساعت 6 و نیم عصر حرکت کند با یک ساعت تاخیر مسافر گیری کرد.از سوار شدن به هواپیما تا حرکت آن هم مجبور شدیم 15 دقیقه گرمای کابین را تحمل کنیم.مهماندار ها در پاسخ به اعتراض مسافران به گرما، پاسخ های تلگرافی و تنها برای رفع تکلیف می دادند:«الان حرکت می کنیم.» وسط گرمای طاقت فرسای هواپیما،حال یکی از مسافران دیدنی تر بود.
 
از محفظه کیف های بالای صندلی  H  ردیف 23  آب می ریخت و صندلی خیس شده بود.اینکه در آن لحظات باران هم می بارید، باعث شد اینطور به نظر بیاید که سقف هواپیما چکه می کند.هر چه بود، مسافر صندلی نمی توانست بنشیند و از یکی از مهماندارها خواست مشکل را حل کند.
 
مهاندار محترم، انگار که هیچ اتفاقی نیافتاده از او خواست صبر کند. آقای مسافر مجبور بود علاوه بر خستگی ناشی از انتظار یک ساعته در فرودگاه و گرمای هواپیما، حالا سر پا معطل شدن را هم تحمل کند.
 
او موضوع را به 2 مهماندار دیگر هم تذکر داد،اما رفتار و پاسخ آنها هم تفاوتی نمی کرد.نزدیک 15 دقیقه بعد از اولین تذکر او،یکی از مهاندار ها با یک جعبه دستمال کاغذی برگشت و از مسافر خواست خودش مشکل را حل کند.
 
اعتراض او و مسافران صندلی های اطراف باعث شد خود جناب مهماندار تقبل زحمت کرده و با فشردن دستمال کاغذی جلوی ریزش آب را بگیرد تا ما بدانیم که «مشکلات ایرانی» همیشه «راه حل های ایرانی» دارند. البته خود مسافر مجبور شد صندلی را خشک و تمیز کند. بعد از پرواز از آن مسافر او خواستم موضوع را از هر مرجعی که می تواند حتی خود شرکت تابان پیگیری کند.آقای مسافر می گفت: «من بابت معطلی و خیس شدن اعتراضی ندارم.اعتراض من به رفتار مهماندار است.این اتفاق اگر در اتوبوس بین شهری می افتاد،رفتار بهتری با من می شد.»
 
از سرمهماندار خواستم یک فرم نظر سنجی در اختیارم بگذارد تا اعتراض آن مسافر و البته بقیه مسافران را مکتوب کنم که گفتند چنین فرمی ندارند. با اصرار من، سرمهماندار یکی از فرم های داخلی مربوط به گزارش کادر پرواز را آورد تا موضوع را بنویسم. فرم پر شده را به ایشان تحویل دادم و تلفنم را نوشتم و خواستم شرکت تابان نتیجه پیگیری این موضوع را به من هم اطلاع بدهد.حالا 48 ساعتی از پایان پرواز می گذرد و خبری از تماس نشده است.
البته زنجیره مشکلات پرواز 7234 شرکت تابان به همین جا ختم نشد.در این پرواز با نوع جدیدی از تاخیر به نام «تاخیر در خروج» مواجه شدیم.
 
در حالیکه هواپیما فرود آمده بود و پله های خروج نیز مستقر بودند،درهای هواپیما باز نشد و البته سیستم خنک کننده هم کار نمی کرد. این بار هم ما مجیور شدیم بیشتر از 10 دقیقه گرمای داخل هواپیما را تحمل کنیم.
 
البته اگر شرکت تابان اراده ای برای پاسخ به این اعتراض ها داشته باشد، ممکن است آن تاخیر اولیه و این تاخیر ثانویه، گرم بودن هوای داخل کابین و حتی ریزش آب را با یک توضیح فنی توجیه کند. اما چرا وقتی مسافران در آن گرما عصبی هستند، کاپیتان یا یکی از مهاندارها، پشت بلندگو از مسافران عذرخواهی ساده ای نمی کند و مشکل را برای شان توضیح نمی دهد؟
 
آیا این توقع زیادی است یا فکر می کنند چنین کاری فایده ندارد یا آنها چنین وظییفه ای ندارند؟
 
گاهی فکر کرده ام همان بهتر که ما نمی توانیم هواپیما بخریم یا سخت می خریم. به کمک برجام یا هر روش دیگری حتی اگر همه هواپیما ها را تعویض کنیم، با رفتارهای دور از احترام برخی از خدمه پرواز چه باید بکنیم؟!
 
امریکا راه خرید هواپیما را بسته است، اما آیا الزام مهماندارها به رفتار مودبانه با مسافران را هم تحریم کرده است؟ توسعه پارکینگ در فرودگاه های امام و مهرآباد را هم امریکا تحریم کرده است؟ نصب چند گیت ورودی بیشتر در فرودگاه بین المللی امام خمینی که هنگام ورود گردشگران نخستین مواجه با کشور است چه تکنولوژی تحریم شده ای می خواهد؟
 
دستمال مربوط چه؟! دادن یک دستمال ارزان قیمت به مسافران آیا هزینه کمرشکنی برای خطوط هواپیمایی وطنی دارد یا ورود این دستمال ها از سوی آمریکا جهانخوار و جنایتکار تحریم شده است؟! با احترام به همه کادر پرواز و مهماندارهایی که وظیفه شان را به درستی انجام می دهند،گاهی فکر کرده ام کاش می شد با کمک برجام چند مهماندار هم وارد کرد.