جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر بریتانیا پیشبینی کرد که دولت اقلیت ترزا می در عرض چند روز یا چند ماه سقوط میکند و حزب کارگر در انتخابات سراسری بعدی پیروز میشود و او نخست وزیر بریتانیا خواهد شد.
آقای کوربین که در عمل با مانیفست خود "پایان دوران تاچریسم و ریگانیسم" را در بریتانیا اعلام کرد با اقبال بیسابقه جوانان توانست سی کرسی پارلمانی بیشتر به دست آورد و دولت را از اکثریت بیندازد.
آقای کوربین دیروز در مصاحبه ای اختصاصی با روزنامه میرور گفت که موضوع هنوز به پایان نرسیده و همچنان ادامه دارد: "فکر نمی کنم ترزا می و دولتش هیچ اعتباری داشته باشند."
دولت ترزا می، نخست وزیر و رهبر حزب محافظهکار برای تشکیل دولت به نوعی ائتلاف یا توافق یا "اعتماد و همراهی" با حزب وحدت گرای دموکراتیک ایرلند شمالی نیاز دارد. توافق با حزبی که با همجنسگرایی و حق سقط جنین مخالف است و تغییرات اقلیمی را انکار میکند، دولت ترزا می را بیش از پیش زیر فشار گذاشته است. ارتباط حزب وحدتگرای دموکراتیک ایرلند شمالی با برخی گروههای مسلح در ایرلند هم از عواملی است که حزب محافظهکار را در موقعیت ضعیفتری قرار میدهد.
دولت بریتانیا بیش از بیست سال پیش تعهد کرده بود که بین دو حزب اصلی ایرلند شمالی - یعنی حزب وحدت گرای دموکراتیک و شین فین- بی طرف بماند و اکنون با یکی از این احزاب ائتلاف کرده است و برخی نگرانند این موضوع به صلح شکننده ایرلند شمالی لطمه بزند.
آرلین فاستر، رهبر حزب وحدتگرای دموکراتیک در داخل ایرلند بر سر رسوایی یک پروژه انرژی زیر فشار است چرا که بدون نظارت بر هزینه، ۴۹۰ میلیون پوند بر دوش مالیاتدهندگان ایرلندی گذاشته است. خانم فاستر در آن زمان وزیر انرژی ایرلند شمالی بوده است.
علاوه بر این کار تحقیقی روزنامهنگاران نشان می دهد که این حزب برای همه پرسی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا نزدیک به پانصد هزار پوند از طریق شرکتی دریافت کرده که نواف بن عبدالعزیز (وزیر سابق اطلاعات سابق عربستان) و پدر سفیر فعلی عربستان در بریتانیا از سهامداران آن بوده است. این پول برای تبلیغ برای خروج بریتانیا از این اتحادیه پرداخت شده بوده است.
جرمی کوربین همچنین امروز صبح به برنامه اندرو مار بیبیسی گفت که "بریتانیا نمیتواند شرایط بی ثبات فعلی را ادامه دهد" و حزب کارگر آماده یک انتخابات دیگر است.
آقای کوربین در گفتگو با روزنامه میرور به اتفاقات سال ۱۹۷۴ اشاره کرد که بسیار به وضعیت فعلی شبیه بود، دولت محافظهکار که اکثریت پارلمان را داشت برای در هم شکستن اعتصاب معدنچیان اعلام انتخابات سراسری کرد و درست مثل دولت ترزا می اکثریت را از دست داد. ادوارد هیث، رهبر حزب محافظهکار مجبور شد دولت اقلیت تشکیل دهد اما این دولت در عرض چند ماه سقوط کرد و هارولد ویلسون، رهبر حزب کارگر نخست وزیر شد.
جرمی کوربین همچنین گفت که در کنار برنامهای که ترزا می به پارلمان ارائه خواهد کرد، حزب کارگر هم برنامهای به عنوان بدیل مطرح خواهد کرد و از پارلمان خواهد خواست به آن رأی بدهد. او همچنین گفت که برنامه دولت که بطور رسمی در سخنرانی ملکه بریتانیا برای افتتاح پارلمان جدید گنجانده خواهد شد ممکن است در پارلمان رأی نیاورد.
سه روز پس از انتخابات بریتانیا بیش از صد و پنجاه هزار نفر عضو حزب کارگر بریتانیا شدهاند و این حزب که پس از رهبری جرمی کوربین بزرگترین حزب چپ اروپای غربی شده، اکنون نزدیک به هشتصد هزار عضو دارد.
توفیق حزب کارگر در انتخابات اخیر تحولی عظیم در دنیای غرب است و بسیاری آن را پایان هژمونی (سلطه فکری) گفتمان نولیبرال میدانند که چهل سال بر اروپا و آمریکا حاکم بوده است.
کارشناسان تقریا متفقالقولند که ترزا می نمیتواند به عنوان رهبر حزب محافظهکار یا رئیس دولت باقی بماند و حزب محافظهکار علاوه بر دیگر بحرانهای غیر منتطرهای که دچار آن شده، باید به فکر یافتن رهبری تازه هم باشد.