راهپیمایی ارامنه تهران در اعتراض به نسل کشی عثمانی ها - تصاویر

وقتی ارمنستان در آذر بایجان کشتار میکرد اینها کجا بودن هنوز خوجالی در دست ارمنستان است هنوز قره باغ در اشغال ارمنستان است خجالت بکشید بابا در خوجالی نیروهای ارمنی حتا به زن حامله بچه وپیر مردان رحم نکردن البته ادم کشی ترکیه هم تقبیح میشود ولی آدم باید کمی هم انصاف داشته باشه اگر آدم کشی بد است به هر شکلش وبه دست هر کسی بد است

نسل‌کشی ارمنی‌ها توسط دولت عثمانی که در ارمنستان غربی رخ داد٬در آرتساخ و سایر نواحی قفقاز جنوبی نیز ادامه یافت.تهاجم نیروهای نظامی ترکیه عثمانی به قفقاز جنوبی با هدف تسلط بر نفت باکو٬استفاده از خلاء قدرت ناشی از خروج نیروهای روسیه از منطقه (به دلیل وقوع انقلاب کمونیستی در مسکو)، تحقق رؤیای پان‌ترکیسم و پیوند با تُرک زبانان و نیز نابود کردن ارمنیان صورت گرفت.نیروهای مسلح موسوم به اردوی اسلام قفقاز از تُرک‌ها و تاتارها تشکیل شده بود. (لازم است ذکر شود که اهالی تُرک زبان قفقاز که امروزه (آذربایجانی) نامیده می‌شوند، قبل از آنکه پان ترکیست‌ها به قصد تجزیه ایران، (اران) را جمهوری آذربایجانبنامند٬” تاتار“ نامیده می‌شدند)ارتش یادشده تحت فرماندهی نوری پاشا، برادر زاده (اسماعیل انور پاشا) قرار داشت. این نیروها در ۱۵سپتامبر ۱۹۱۸ وارد شهر باکو شدند و در پی آن به مدت سه روز پیاپی قتل‌عام ارمنیان این شهر به مورد اجرا گذاشته شد که منجر به کشتار حدود ده تا سی هزار نفر از ارمنیان گردید. این قتل‌عام آخرین کشتار عمده در جریان جنگ جهانی اول محسوب می‌شود.

قتل عام سال ١٩٩٠ میلادیاین قتل‌عام به مدت هفت روز ادامه داشت، بیش از چهارصد شهروند ارمنی، از جمله زن و کودک و سالمند، به فجیع‌ترین شکلی شکنجه شده و به قتل رسیدند. در این جنایت بسیاری از منازل ارمنیان این شهر مورد غارت قرار گرفته و به آتش کشیده شدند.بنا بر اعلام سازمان دیده بان حقوق بشر، این قتل‌عام یک اقدام از قبل طراحی شده بود چرا که مهاجمان پان ترکیست فهرست اسامی و نشانی منازل ارمنیان شهر را در اختیار داشتند. در پی این کشتار، کمیته فرانسوی سازمان حقوق بشر هلسینکی با انتشار نامه سرگشاده، با اشاره به سلسله کشتارهایی که با رویه‌ای مشابه در باکو و سایر نقاط جمهوری آذربایجان علیه ارمنیان رخ داد، اعلام نمود که این جنایات اتفاقی نبوده‌اند بلکه به صورتی حساب شده و سازمان یافته و به منظور پاکسازی قومی و نسل‌کشی ارمنیان در این جمهوری به اجرا درآمده‌اند.حزب (جبهه خلق آذربایجان) در روز ۱۳ ژانویه ۱۹۹۰ گروه عظیمی از تظاهرات کنندگان که در میدان (لنین) باکو جمع شده بودند، با فرارسیدن شب، با شعارهای، باکو بدون ارمنی‌ها و درود بر قهرمانان کشتار سومقاییت شروع به حمله به منازل ارمنی‌های باکو نمودند.

.اعتبار محمد اف، از اعضاء (جبهه خلق)، در یک سخنرانی در روز ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ در محل نمایندگی جمهوری آذربایجان در مسکو اظهار داشت:من شخصاً شاهد چگونگی قتل دو ارمنی بودم. مهاجمان روی آن‌ها بنزین ریختند و آن‌ها را به آتش کشیدند.کمیته رفع تبعیض علیه زنان وابسته به سازمان ملل متحد، در گزارش خود در سال ۱۹۹۷ اشاره نمود که در جریان قتل‌عام ارمنی‌های باکو، موارد متعددی از قتل و شکنجه و تجاوز علیه زنان حامله و کودکان ارمنی در برابر چشمان والدین آن‌ها از سوی جنایتکاران پان ترکیست جمهوری آذربایجان رخ دادند. همچنین در این گزارش اشاره شده بود که این عناصر افراطی اقدام به داغ نمودن نشان صلیب بر روی بدن قربانیان ارمنی خود می‌نمودند.در نهایت بعد از یک هفته قتل و غارت و تجاوز علیه ارمنیان باکو، با ورود نیروهای ارتش شوروی به این شهر، وضعیت فوق‌العاده اعلام شد اما این امر عکس العملی دیر هنگام بود که مانع از کشته شدن جمع کثیری از ارمنی‌های باکو و مهاجرت صدها هزار سکنه ارمنی این شهر نشد.یکی از ارامنه‌ای که در پی این قتل‌عام، از باکو مهاجرت نمود، گری کاسپارف، بود.

.پارلمان اروپا در ۱۷ ژانویه ۱۹۹۰ با صدور قطعنامه‌ای از کمیته وزرای خارجه اروپا و شورای اروپا خواست تا اقدام‌های لازم را برای کمک به ارمنیان ساکن در شوروی به عمل آورند. همچنین در ۱۸ ژانویه نامه جمعی از اعضاء مجلس سنای آمریکا خطاب به رهبر شوروی در اعتراض به کشتار ارمنیان در باکو منتشر شد. از سوی دیگر روزنامه نیویورک تایمز در روز ۲۸ ژوئیه ۱۹۹۰ نامه سرگشاده بیش از ۱۵۰ نفر از دانشمندان و فعالان حقوق بشر جهان را منتشر نمود که در آن قتل‌عام ارمنیان در باکو، اقدامی نژادپرستانه نامیده شده بود. در روز ۲۹ مارس ۱۹۹۰ در جلسه غیر علنی شورای عالی شوروی که برای بررسی حوادث شهر باکو برگزار شد، نمایندگان جمهوری آذربایجان خواهان تشکیل کمیسیونی برای بررسی مسائل مربوطه به ورود ارتش شوروی به باکو شدند اما در پی اظهارات مقامات عالی رتبه شوروی درباره جزییات قتل‌عام ارمنیان در این شهر، مقامات جمهوری آذربایجان از پیگیری خواسته خود (به دلیل ترس از افشاء بیشتر جنایات پان ترکیست‌های این جمهوری) منصرف شدند و به این ترتیب عملاً پیگیری عوامل این جنایت از سوی حکومت شوروی مسکوت گذاشته شد.

مَی بینید دوست عزیز همین مسائل باعث جدا شدن ارامنه آران شده است . انتظار نداشته باشید بعد نسل کشی یک ملت ان ملت با شما در یک خانه زندگی کند . بعنوان یک انسان و مسلمان زاده از سکوت دولت پهلوی و ج ا از جنایت ترک های شیعه در حق ارامنه قفقاز شرمگین هستم .