درگذشت 'جانبازی که همسرش آتش گرفت' در تهران

کریم نورمحمدی، از مجروحان جنگ ایران و عراق که ماه گذشته ماجرای "خودسوزی" همسرش در اعتراض به "عدم رسیدگی مسئولان بنیاد شهید و امور ایثارگران" خبرساز شده بود، درگذشت.
 
همسر آقای نورمحمدی، یک ماه قبل در مقابل ساختمان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان تهران دچار سوختگی از ناحیه صورت و دست شد و هنوز از جراحات شدید به جای مانده از سوختگی رنج می برد.
 
به دنبال این واقعه، برخی رسانه ها گزارش دادند که اقدام اعتراضی خانم نورمحمدی، در اعتراض به "خلف وعده" مسئولان بنیاد در تهیه مسکن برای خانواده این مجروح جنگی و بی خانمان شدن آنها صورت گرفته است.
 
در آن زمان، رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران اعلام کرد که درخواست های این خانواده غیردرمانی بوده و در "حیطه وظایف" بنیاد شهید نبوده است. وی همسر کریم نورمحمدی را متهم کرد که به دنبال "هدف دیگری" بوده و می خواسته به خارج از ایران اعزام شود.
 
بنیاد شهید پیشتر هم گفته بود که رسیدگی های درمانی و مالی لازم را در مورد کریم نورمحمدی انجام داده و خانواده او در پی "سهم خواهی" بوده اند.
 
بسیجی داوطلب کریم نورمحمدی، در سال ۱۳۶۲ و در منطقه عملیاتی شلمچه، بر اصابت ترکش و موج انفجار دچار مجروحیت جسمی و صدمه اعصاب و روان شده بود.
سوختن بعد از تجمع اعتراضی
 سوختگی خانم نورمحمدی یک روز پس از تجمع اعتراضی تعدادی از مجروحان جنگ ایران و عراق در مقابل ساختمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران در روز ۱۴ اسفند به وقوع پیوست. در جریان این تجمع خانم نورمحمدی و پسرش، که او نیز از مجروحان جنگ بود، شرکت کردند و تصویر آنان در میان تجمع کنندگان، در برخی رسانه ها منتشر شد.
 
یک پسر دیگر این مجروح جنگی، سه سال پیش و در سن ۱۴ سالگی، به ‌دلیل شرایط دشوار زندگی خانواده اقدام به خودکشی کرده و جان خود را از دست داده بود.
 
بعد از تجمع اسفندماه، پسر آقای نورمحمدی گفت که رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران با خانواده او تماس گرفته و بر سر شرکت در این تجمع مواخذه کرده است. وی حتی در گفتگویی با وبسایت رجانیوز مدعی شد که این مقام مسئول گفته به خاطر شرکت در تجمع، دیگر به پرونده آنها رسیدگی نخواهد شد و روز بعد که برای پیگیری به بنیاد رفته اند، حراست از ورودشان به ساختمان جلوگیری کرده است.
 
به گزارش رسانه ها به دنبال این برخورد، خانم نورمحمدی در مقابل ساختمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران تحصن کرد که منجر به برخورد شدید ماموران پلیس با وی، به درخواست مسئولان بنیاد شد.
 
در پی این واقعه، ویدیویی از پسر خانم نورمحمدی منتشر شد که در آن توضیح می داد پیشتر، ماموران حراست بنیاد و نیز ماموران پلیس، مادرش را به خاطر تحصن های دیگر کتک زده و مورد بی احترامی قرار داده بودند. وی حتی از تهدید مادرش به مرگ از سوی ماموران خبر داد.
 
پسر خانواده نورمحمدی در این ویدیو گفت که مادرش در روز واقعه، یک بطری بنزین همراه داشته و به دنبال ورود پلیس به صحنه، با روشن کردن فندک تهدید کرده که اگر با او برخورد کنند خودش را می سوزاند؛ ولی ماموران در همان حال به او حمله کرده اند که به شعله ور شدن آتش انجامیده است. وی افزود که ماموران با وجود این، او را با دستبند دستگیر کرده اند؛ هرچند سپس، در همان حال به بیمارستان رسانده اند.
 
این در حالی است که بنیاد شهید و امور ایثارگران، در روایت خود از همین واقعه، آن را "خودسوزی" معرفی می کرد.
اعتراضات قبلی خانواده نورمحمدی
خانم نورمحمدی، یک سال پیش از سوختن به روزنامه شرق گفته بود که مسئولان بنیاد شهید و امور ایثارگران، "قطع نخاعی" شدن همسر او را مرتبط با جنگ نمی دانند و به همین علت، از حدی بیشتر به او رسیدگی نمی کنند.
 
وی در مصاحبه با این روزنامه در اواخر بهمن ۱۳۹۴ گفت: "شوهر من جوانی‌اش را گذاشت و با ذهن و روان و جسم خسته برگشت. حالا به من می‌گویند تو دروغ می‌گویی و شوهرت تصادف کرده. اگر شوهر من تصادف کرده و فلج شده بیایند و ثابت کنند." خانم پورمحمدی افزود: "همین روزها یک وانت می‌گیرم و تخت جانباز را برمی‌دارم و جلوی بنیاد چادر می‌زنم تا همه مردم ببینند."
 
اندکی بعد، خانواده نورمحمدی به همراه تخت این مجروح جنگی، در مقابل ساختمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تحصن کردند.
 
آن زمان، سایت "شهدای ایران" با انتشار تصاویری تکان دهنده از انواع "زخم بستر" ایجاد شده بر روی بدن آقای نورمحمدی نوشت که این زخم ها به شدت عفونت کرده و بدبو شده اند و از همسر وی نقل کرد: "خانه استیجاره مان بوی تعفن می دهد و آنقدر حال شوهرم بد است که نمی دانم به چه کسی پناه ببرم."
 
خانم نورمحمدی در گفتگویی با همین سایت اعلام کرد که در حین تحصن در مقابل ساختمان بنیاد شهید و امور ایثارگان، ماموران حراست بنیاد او را به شدت کتک زده اند. وی گفت در همان روز، با وجود اینکه مسئولان درمانی گفته اند که همسرش را در بیمارستان بستری خواهند کرد، اما او به همراه کریم نورمحمدی تا ساعت ۴ صبح در بیارستان منتظر مانده اند و در نهایت، این کار صورت نگرفته و او و آقای پورمحمدی به منزل برگشته اند.
 
سایت شهدای ایران همچنین نوشت: "فضای امنیتی ایجاد شده توسط حراست بنیاد شهید برای بایکوت خبری این خانواده جانباز به حدی زیاد است که خبرنگاران به محض بیرون آوردن ریکوردر [ضبط صوت] یا دوربین و حتی موبایل و یا نزدیک شدن به خانواده جانباز تحصن کننده با برخورد شدید مسئولان حراست بنیاد شهید مواجه می شوند."
 
بنیاد شهید بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران تاکید داشت که "درصد جانبازی" کریم نورمحمدی بیش از ۱۵ درصد نیست و قطع نخاع او، مدتی بعد از مجروح شدن و به دلیل "بیماری صعب العلاج" بوده و ارتباطی با جنگ نداشته است.
 
این نهاد، همچنین مدعی بود که به اندازه یک "جانباز ۷۰ درصد" به آقای نورمحمدی امکانات داده است.