توانا : «آنروزها هنوز حجاب اجباری نبود و سر خیابانها هم خبری از گشت ارشاد نبود. زنان میتوانستند به ورزشگاهها بروند. آنروزها ایران بهشت برین نبود. مشکلات فراوان بود. مثل همین امروز حلبیآباد داشتیم. فقر داشتیم و آزادی بیان هم نداشتیم. اما آنروزها کسی را به اسم بهاییبودن از کلاس درس دانشگاه محروم نمیکردند. کسی را به خاطر نوشیدن الکل شلاق نمیزدند. میخواستی چادر به سر میکردی، میخواستی هیچچیزی بر سر نمیکردی و حتا مینیژوپ میپوشیدی. به دین و بیدینی شهروندان حکومت کاری نداشت. مسجد میرفتی یا میکده به حکومت ربطی نداشت. امروز دیگر نه آزادی بیان هست و آزادی احزاب و زنان مجبورند حجاب و پوشش حکومت را رعایت کنند. نمیتوانند به ورزشگاه بروند و حتا دوچرخهسواری هم برایشان ممنوع است.. آنروزها ایران بهشت نبود اما مانند جهنمی که امروز هست نیز نبود.»