دولت آلمان خانه توماس مان در کالیفرنیا را خرید

ویلای توماس مان در لوس آنجس     
توماس مان به علت مخالفت با رژیم هیتلری ناچار به ترک وطن شد و ده سال در آمریکا زندگی کرد. اکنون دولت آلمان ویلایی را که او در آن چند اثر پرارزش ادبی خلق کرده بود، به اقامتگاه موقت برای نویسندگان جوان تبدیل می‌کند.

پس از مدت‌ها چانه‌زنی بالاخره دولت آلمان موفق به خرید خانه‌ای در لوس آنجلس شد که در آن توماس مان و خانواده‌اش بین سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲ زندگی می‌کردند.
 
به گزارش روزنامه "زود دویچه تسایتونگ" بهای این بنای ویلایی ۱۳ میلیون و ۲۵۰ هزار دلار بوده است.
 
نویسنده پرآوازه آلمانی در این خانه آثار ارزشمندی، از جمله "دکتر فاوستوس" را خلق کرد. فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان در گفت‌و‌گو با "زود دویچه تسایتونگ" تاکید می‌کند که خانه توماس مان «وطن آن دسته از پناهندگان آلمانی بود که در رابطه با ساختن آینده‌ای بهتر برای وطنمان و ایجاد یک جامعه‌ی باز مجادله می‌کردند».
 
اشتاین مایر اواخر سپتامبر در پارلمان آلمان اعلام کرده بود که وزارت خارجه آلمان تلاش می‌کند، ویلای توماس مان، که بخشی از میراث فرهنگی کشور است، به دست شخص ثالثی نیفتد.
 
اکنون دولت آلمان مصمم است که این مکان را به اقامتگاه موقت نویسندگان جوان تبدیل نماید و از این راه به ادبیات کشور خدمت کند.
 
پیش‌تر شماری از فرهنگ‌سازان آلمان از دولت آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان خواسته بودند برای خریدن ویلای توماس مان و بازسازی آن اقدام کند. این بنا از آثار فرهنگی ایالات متحده به شمار نمی‌رود و این امکان وجود داشت که مالک بعدی آن را ویران و بنای جدیدی بر زمین آن ایجاد کند.
توماس مان به همراه همسرش کاتیا و دو فرزندشان فردو و تونیو در ویلای لوس آنجس (در سال ۱۹۴۱)
توماس مان، شجاع و بشردوست
برنده جایزه نوبل ادبی سال ۱۹۲۹ یکی از نخستین کسانی بود که پس از روی کار آمدن ناسیونال سوسیالیست‌ها در آلمان نسبت به فجایع احتمالی رژیم هیتلری هشدار داد. او در یک سخنرانی که در تاریخ آلمان با عنوان "خطابه آلمانی" ثبت شده است، طرفداران هیتلر را "بربر" خواند.
 
توماس مان پس از حمله نازی‌ها به شهروندان یهودی از آکادمی هنر استعفا داد و با تشدید فشار دولتی بر فرهنگ‌سازان تصمیم گرفت که آلمان را ترک کند. او به همراه خانواده‌اش به فرانسه و در نهایت به ایالات متحده رفت.
 
پس از ورود او و خانواده‌اش به نیویورک در فوریه ۱۹۳۸ در پاسخ به این پرسش نیویورک تایمز، که آیا زندگی در تبعید سخت نیست، گفت: «تحملش سخت است، اما تجسم آن فضای زهرآلود در آلمان پذیرش آن را آسان‌تر می‌کند. در واقع ما چیزی را از دست نداده‌ایم، آنجا که من هستم، آلمان هم هست. من فرهنگ آلمانی‌ام را با خودم حمل می‌کنم و خود را فردی از پاافتاده نمی‌دانم».
 
توماس مان پس از سقوط رژیم هیتلری هم به آلمان بازنگشت. او تا سال ۱۹۵۲ در آمریکا ماند و سپس به سوئیس رفت و در همانجا هم در سال ۱۹۵۵، در سن ۸۰ سالگی درگذشت.