ناسا اعلام کرده است که در ۱۴ نوامبر، برابر با ۲۴ آبان، بزرگترین ابرماه از ژانویه سال ۱۹۴۸ به بعد، در آسمان قابل رؤیت خواهد بود.
وقتی ماه در حالت بدر به نزدیکترین فاصله خود از زمین میرسد، درخشانتر و بزرگتر از همیشه دیده میشود. به این پدیده ماهافروختگی یا ابَرماه supermoon میگویند. این اتفاق در هر ۴۱۲ روز یکبار پیش میآید.
به گزارش سایت یک پزشک به نقل از ساینس آلرت ، گردش ماه به دور زمین دایرهای نیست، بلکه در یک مداری بیضوی است، به عبارت دیگر فاصله ماه تا زمین متغیر است. نزدیکترین فاصله را نقطه حضیض (فرود) و دورترین فاصله را نقطه اوج مداری (فراز) میگویند.
اگر این فرصت رؤیت ماه را از دست بدهید، یا اگر هوا آن شب خاص ابری باشد، تا ۲۵ نوامبر سال ۲۰۳۴ باید صبر کنید، تا دوباره بتوانید چنین ماه بزرگی را ببینید.
البته منبع خبری من در مورد رؤیتپذیری ماه در این تاریخ اطلاعات کاملی ارائه نکرده است. اما با توجه به نقشه زیر به نظر میرسد که در آمریکا ماه در کرانه غربی، اندکی قبل از طلوع آفتاب دیده شود و در بیشتر مناطق ایران، ابرماه در هنگام غروب، در بهترین شرایط دیده شود. مسلما در این بخش اگر کارشناس و خبره هستید، میتوانید به اصلاح این پست کمک کنید
نکته دیگر این است که هر چقدر ابرماه به افق نزدیکتر باشد، ادراک و انگاره ما از بزرگی آن بیشتر خواهد بود. به عبارت دیگر ماهی که به خط افق نزدی باشد و در اطراف آن ساختمانها یا درختها باشند، بزرگتر از ماهی «به نظر میرسد» که در زوایای بالاتر باشد و به صورت تکی دیده شود.
هر بار که ابرماه روی میدهد، عکسهای بسیار زیبایی از آن در اینترنت منتشر میشود. امیدوارم که این بار عکاسان ایرانی بتوانند عکسهای زیبا و خیرهکنندهای از ابرماه در کنار جلوههای زیبای طبیعی یا ساختمانهای باستانی و تاریخی ما بگیرند.