صدرنشینی فوتبال ایران با تاکتیکی‌ترین نمایش

محمد تقوی بازیکن سابق تیم ملی ایران و باشگاه استقلال
در سومین بازی دورمقدماتی جام جهانی روسیه تیم ملی ایران با پیروزی یک بر صفر مقابل ازبکستان ۷ امتیازی شد و و به لطف تفاضل گل بهتر نسبت به کره جنوبی در صدر جدول گروه اول قرار گرفت.
 
 
مهمترین موضوع در این دیدار ترکیب غافلگیرکننده تیم ملی ایران بود. نیمکت‌نشینی علیرضا جهانبخش، آندرانیک تیموریان، سردار آزمون و اشکان دژاگه نشان داد کارلوس کی‌روش بیشتر به دنبال بازیکنانی است که توانایی اجرای تاکتیک مورد نظر او را داشته باشند.
 
بیشتر مربیان فوتبال در دنیا برحسب توانایی فنی بازیکنان تاکتیک مورد نظرشان را انتخاب می‌کنند اما در این دیدار کی‌روش کاملا برعکس عمل کرد و بازیکنانی که مناسب اجرای تاکتیک مورد نظر او بودند را در ترکیب قرار داد.
 
در بازی با ازبکستان بازیکنان کاملا در اختیار تاکتیک مورد نظر کی‌روش بودند و در تمامی دقایق بازی سعی می‌کردند تنها دستورات تاکتیکی مربی را اجرا کنند.
 
در این نوع بازی گرچه خلاقیت‌های فردی بازیکنان کاملا فدای تاکتیک مورد نظر مربی می‌شود اما کی‌روش به خوبی می‌دانست تنها راه پیروزی در این بازی سخت و حساس، نظم و انضباط تیمی است.
 
نگاهی می‌اندازیم به کیفیت بازیکنان تیم ملی ایران در این مسابقه از ۱۰ نمره:
علیرضا بیرانوند (۸)
 
دروازه‌بان ایران در تمامی دقایق بازی با اعتماد به نفس منحصر به فرد خود نوید حضور دروازه‌بانی مستحکم را در فوتبال ایران داد. خروج‌های عالی، جایگیری مناسب و ارتباط کلامی خوب با مدافعین بیرانوند را به تدریج به دروازه‌بانی مطمىًن تبدیل کرده است.
جلال حسینی (۸)
 
حسینی با تجربه خوب خود صرف نظر از این که با ضربه‌ایی دیدنی تنها گل بازی را زد، در تمامی دقایق بازی در توپ‌های هوایی نیزموفق بود. حسینی در پوشش کانالها و کناره‌های زمین هم بسیار با تجربه عمل می‌کرد. حسینی به رغم نداشتن سرعت بالا اما به دلیل بازیخوانی خوب خود بیشتر پاس‌های عمقی هافبک‌های ازبکستان را قطع می‌کرد.
مرتضی پورعلی گنجی (۷)
 
زوج حسینی در مرکز دفاع نشان داد به خوبی توانسته جایگاه خود را درغیاب پژمان منتظری تثبیت کند. پورعلی گنجی مانند حسینی در توپ‌های هوایی و پرسینگ و همین طور پوشش مدافع کناری خود موفق بود. تنها نقطه ضعف پورعلی گنجی به عنوان مدافعی جوان و آینده‌دار در بازیسازی است. پورعلی گنجی زمان‌هایی که تحت فشار نبود هم فقط دنبال دفع توپ بود.
میلاد محمدی (۷)
 
مدافع چپ و جوان تیم ملی ایران در کارهای دفاعی و پوشش خط دفاعی در زمان ارسالها بسیار موفق عمل می‌کرد. محمدی در درگیری‌های یک در مقابل یک نیز همواره بر یار مستقیم خود برتری داشت. محمدی اگر در زمان‌هایی که تیم ملی ایران صاحب توپ است باهوش‌تر عمل کند و با سرعت خوب خود در نقاط کورحریف صاحب توپ شود، بدون تردید ایران را تبدیل به تیمی قدرتمند‌تر در زمان حمله خواهد کرد.
رامین رضاىًیان (۷)
 
بازی خوب و حضور به موقع رضاىًیان در معدود حملات ایران به همراه پوشش مناسب مدافعین مرکزی در زمان ارسالها موجب شده بود تا سمت راست تیم ملی مستحکم و بی‌نقص باشد.
سعید عزت‌اللهی (۷)
 
عزت‌اللهی با وجود جوانی و در غیاب آندرانیک تیموریان کاپیتان تیم ملی به خوبی جریان بازی را در میانه میدان کنترل کرد. حضور موفق عزت‌اللهی در جلو خط دفاعی موجب می‌شد تا ازبک‌ها نتوانند تک مهاجم خود را به راحتی صاحب توپ کنند. اعتماد بنفس خوب عزت‌اللهی در این بازی حساس یکی از نکات مهم بازی او بود.
احسان حاج صفی (۷)
 
بازی گرفتن از حاج صفی در کنار عزت‌اللهی در نقش هافبک دفاعی یکی از غافلگیرکننده‌ترین تصمیمات کی‌روش در این بازی بود. حاج صفی بازیکنی است که کمتر در چارچوب تاکتیکی مربیان قرار می‌گیرد و در کارهای دفاعی نیز نقص دارد. اما در این پست صرف نظر از این که می‌توانست با خیالی آسوده در حملات شرکت کند در صورت اشتباه احتمالی نیز زمان کافی برای جبران داشت. تکنیک خوب حاج صفی و پاس‌های بلند او در تعویض جریان بازی یکی از دلایلی بود که کی‌روش از او در این پست استفاده کرد.
وحید امیری (۸)
 
یکی از بهترین بازیکنان میدان که با قدرت دوندگی خود از عوامل اصلی پیروزی ایران در این بازی بود. امیری به همراه مهدی طارمی وظیفه داشتند تا درزمان دفاع درکنار حاج صفی و عزت الهی قرار بگیرند. در این حالت سیستم ١-٣-٢-٤ ایران به ٢-٤-٤ تغییر می کرد. خط اول دفاع ایران را امیری، طارمی، عزت الهی و حاج صفی تشکیل می دادند. بازی خوب امیری و حضور به موقع در دفاع موجب شده بود تا این سیستم بسیار موفق عمل کند. امیری در جدالهای یک در مقابل یک و همینطور پرسینگ به بازیکن صاحب توپ بعنوان اولین مدافع در سمت چپ بسیار موفق عمل می‌کرد.
مهدی طارمی (۷)
 
طارمی نیز مانند امیری از تاثیرگذارترین بازیکنان ایران در سیستم تدافعی این تیم بود. طارمی در نیم ساعت ابتدای بازی تا حدودی سردرگم بود اما به تدریج توانست در جریان بازی قرار بگیرد و با چند فرار خوب در نیمه دوم کم کاری خود را جبران کند.
مسعود شجاعی (۹)
مرد برتر و ستاره بازی مسعود شجاعی بود. شجاعی با قدرت حفظ توپ، تکنیک عالی، پاس‌های دقیق و حضور به موقع در تمامی نقاط زمین و همچنین کنترل جریان بازی، بدون تردید ستاره میدان بود. شجاعی در زمان‌هایی که ایران به ٢-٤-٤ تغییر سیستم می‌داد در کنار قوچان‌نژاد مدافعین صاحب توپ ازبکستان را تحت فشار قرار می‌داد و در این کار نیز بسیار موفق عمل می‌کرد.
رضا قوچان نژاد (۶)
قوچان‌نژاد به دلیل نوع بازی ایران کمتر در جریان بازی بود و در بیشتر دقایق بازی وظایف دفاعی خود را به نحو شایسته انجام داد. قوچان‌نژاد با حرکات بدون توپ خود سعی داشت فضای لازم را برای دیگر بازیکنان ایران فراهم کند اما حضور نه چندان پررنگ بازیکنان ایران درحمله موجب شده بود تا حرکات قوچان او خیلی به چشم نیاید.
سردارآزمون (۵)
شاید بتوان گفت نیمکت نشینی آزمون تا حدود زیادی برای خود او نیزغافلگیرکننده بود. در دقایق پایانی و به دلیل نوع بازی ازبکستان ایران نیازمند بازیکنی بود که بتواند در زمان ضد حمله با قدرت حفظ توپ خود نه تنها موجب کاهش فشار تیم ازبکستان شود بلکه زمان لازم را به هافبک‌ها بدهد تا خود را به خط حمله برسانند. ضمن این که باید گفت آزمون هنوز نتوانسته در تیم ملی مانند باشگاه‌اش بازی کند.
علیرضا جهانبخش (۵)
جهانبخش تنها به این دلیل نیمکت نشین شد که تیم ملی در خط هافبک به دنبال بازیکنانی بود که بتوانند با برگشت به خط دفاعی و تشکیل دو لایه دفاعی، تمامی فضاها را پوشش دهند. جهانبخش در این سیستم فاقد کارایی لازم است و در دقایقی که به میدان آمد نیز سعی می‌کرد تنها در اختیار تفکرات تاکتیکی کی‌روش بازی کند.
آندرانیک تیموریان (۵)
به نظر می‌رسد که کاپیتان تیم ملی ایران تا حدودی جایگاه خود را از دست داده است. نیمکت نشینی او در این بازی حساس و با توجه به بازی تخریبی‌اش نشان می‌دهد که کی‌روش به دنبال بازیکنان جوان و پرانرژی است. شاید تجربه تیموریان در بازیهای آینده بتواند بیشتر به کمک ایران بیاید.