مایوی اسلامی: آزمون دشوار ارزش‌های فرانسوی

فرانسوی‌ها همین یکی را کم داشتند: دعوا سر پوشش زنان کنار دریا، یا در واقع سر ممنوعیت مایو اسلامی.
 
اتفاقی نیست که ممنوعیت پوشیدن مایو اسلامی – که تمام بدن را می‌پوشاند – از سواحل جنوب فرانسه آغاز شده، از چند کیلومتری شهر نیس، جایی که همین یک ماه پیش یک افراطی اسلام‌گرا سوار بر تریلی به مردم کوبید و ۸۵ نفر را کشت.
 
روز ۱۳ اوت، شهر کن نخستین شهری شد که با تأیید دستگاه قضایی، مایوی اسلامی را کنار ساحل ممنوع کرد. بلافاصله شهرهای ویله‌نووه-لوبه (نزدیک نیس) و سیسکو در کورسیکا هم تبعیت کردند.
 
گفته می‌شود حتی شهردار شهر ساحلی لوتوکه در شمال فرانسه هم می‌خواهد مایوی اسلامی را در سواحل عمومی ممنوع کند.
'نماد افراط‌گرایی'
طی چند روزی که از وضع این قانون گذشته، چند زن با مایو اسلامی در ساحل کن – هر کدام ۳۸ یورو – جریمه شده‌اند. این در حالی است که تصمیم شهردار، بحثی داغ را در فرانسه به راه انداخته است.
 
خود شهردار، دیوید لینسار، تصمیمش را این‌طور توضیح می‌دهد: "مایوی اسلامی مثل یونیفورم است، نماد افراط‌گرایی اسلام‌گرایانه است. بنابراین این تابستان ممنوعش کرده‌ام."
 
موضع‌گیری لینسار مسلمانان کن را شوکه کرد. لینسار کسی است که اجازه داد در یک قطعه زمین بزرگ در کن، با پولی که یک خیر سعودی داده بود، مسجد بسازند.
نظر زنان مسلمان چیست؟
سبرینا اکرم که در پاکستان بزرگ شده و در ایالت ماساچوست آمریکا زندگی می‌کند، می‌گوید: "من یک مسلمان معتقدم. به نظرم آدم‌ها باید حق انتخاب داشته باشند."
 
مریم اویلز از گلوستر در بریتانیا می‌گوید: "بیشرمانه است که عملا به یک نفر بگویی یک قسمت از بدنت را نشان بده یا از اینجا برو."
 
یک نهاد مبارزه با اسلام‌هراسی در فرانسه شهردار کن را به دادگاه کشاند اما باخت. نظر قاضی این بود که این ممنوعیت در حیطه قانون منع علایم مذهبی در اماکن عمومی (که سال ۲۰۰۴ در فرانسه تصویب شد) می‌گنجد.
 
بخشی از رأی قاضی این بود: "با توجه به وضعیت فوق‌العاده و حمله‌های اخیر اسلام‌گرایان در فرانسه، نمایش آشکار نشانه‌های مذهبی، در این مورد مایو، می‌تواند تنش‌ها را بیشتر کند و نظم عمومی را به خطر بیاندازد."
 
به عبارت دیگر، نظر دادگاه این است که مایوی اسلامی نه یک نشانه مذهبی معمولی که تبلیغی از اسلام افراطی است.
 
اما ژان کریستف پلوکین، از ستون‌نویسان روزنامه کاتولیک لاکروا، مثل بسیاری دیگر از روزنامه‌نگاران و اکثریت مردم فرانسه، با این نظر مخالف است.
 
می‌گوید: "در فرانسه هرکس مادام که قانون را رعایت کند آزاد است هر طور می‌خواهد لباس بپوشد. همه باید آزاد باشند مایوی اسلامی بپوشند. البته معنای این حرف این نیست که ماجرا را ساده بگیریم. مایوی اسلامی نماینده نگاهی جدایی‌طلبانه به جامعه است و روی بقیه زنان مسلمان فشار وارد می‌کند."
بیکینی را بریژیت باردو، هنرپیشه سرشناس فرانسوی، محبوب کرد زنان در فرانسه واقعیت این است که مایوی اسلامی دو ارزش بنیادی، دو سنت مهم، فرانسوی‌ها را زیر سؤال می‌برد: آزادی زنان و آرمان زندگی کنار هم در قالب یک ملت.
 
از قضا فرانسه مبدع مایو زنانه بیکینی است. کشوری است با فهرستی بلندبالا از زنان پرقدرت و تأثیرگذار – از مادام دوشاتله فیلسوف، دوست ولتر، گرفته تا کوکو شانل، و البته سیمون دوبوار، نویسنده کتاب جریان‌ساز "جنس دوم". با این پیشینه، عجیب نیست که بسیاری فرانسوی‌ها از اینکه زنان فرانسوی به حکم مذهب و مردان تن می‌دهند، بهت‌زده‌اند.
 
ضمن اینکه مایو اسلامی مفهوم ملیت و وحدت ملی را که در بطن نگرش سیاسی-اجتماعی فرانسوی است، عمیقا زیر سؤال می‌برد. مخالفان مایو اسلامی آن را نماد جدایی‌طلبی می‌دانند – و هستند کسانی که معتقدند جایز بودنش به ایده فرانسه آسیب می‌زند.
 
در نهایت می‌شود پیش‌بینی کرد که جنجال مایوی اسلامی با پایان فصل گرما فرو بنشیند. اما نفس وجود این دعوا نشانه احوالات شدیدا پریشان فرانسه است – وضعی که سال‌های آینده نیز ادامه خواهد داشت.