بازیکنان لیگ برتر راهکاری جدید برای گرفتن همه رقم قرارداد خود از باشگاهها پیدا کرده اند.
خبرگزاری خبرآنلاین؛ فصل نقل و انتقالات که میرسد، اهالی فوتبال حرف از رقمهای نجومی فوتبالیستها میزنند و از این میگویند که فلان بازیکن با فلان باشگاه یک میلیارد و خردهای قرارداد بسته که همان خردهای، رقمی است نجومی، چه برسد به یک میلیاردش. حالا امسال هم چند بازیکن هستند که توجه اهالی فوتبال را جلب کرده اند. آنها از باشگاهها رقمهای نجومی درخواست میکنند و البته این بار شرطی هم برای باشگاهها میگذارند که به هیچ وجه سرشان کلاه نرود.
تا یکی دو سال گذشته اگر بازیکنی با باشگاهی قرارداد بالای میلیارد تومان میبست، بعید بود که بتواند یک میلیارد تومان از آن رقم را هم دریافت کند. معمولا باشگاهها قسط اول را خوب میدهند چون بازیکن قبل از گرفتن پول، قرارداد نمی بندد. اما بعد که قرارداد بسته شد، بازیکن باید دنبال گرفتن پول خود از باشگاه بدود. معمولا هم باشگاهها، قسط آخر قرارداد را به راحتی پرداخت نمیکنند و چون میدانند بازیکن با شکایت کردن دستش به جایی نمیرسد، قسط آخر معمولا پرداخت نمیشود.
با همین روش، مدیران باشگاهها حساب و کتابی ساده میکنند و به این نتیجه میرسند که اگر بازیکنی میلیاردی جذب کنند، نیازی نیست به او همه پولش را بدهند و با خیال راحت پای قراردادهای میلیاردی با بازیکنان را امضا میکنند. الان از هر بازیکن مطرح لیگ برتری که سوال شود، پاسخی مشابه در این مورد شنیده خواهد شد. همه آنها از چند تیم طلبهای سنگین دارند. حتی پیش از این هم خیلی بازیکنان گران قیمت مانند مهدی رحمت، محسن بنگر، خلعتبری، عقیلی و جلال حسینی مصاحبههایی کرده و گفته بودند که ما قرارداد میلیاردی میبندیم اما آخرش نصف پولمان را هم نمیدهند. این بازیکنان حتی نسبت به این موضوع هم معترض هستند که قراردادهای سنگین میبندند اما پول کامل آن قرارداد را نمیگیرند و در مقابل باید مالیات کامل را پرداخت کنند که این موضوع در نهایت منجر به مشکل خروجی برای آنها میشود.
اما حالا نسل جوان فوتبال راهکاری برای این موضوع پیدا کرده که در نقل و انتقالات امسال هم چند بازیکن چنین پیشنهادهایی به باشگاههای متقاضی خود دادهاند تا دیگر با چنین مشکلی مواجه نشوند. بازیکنان جوان که تجربه فوتبالیستهای گران قیمتی مثل بنگر، رحمتی، سید جلال حسینی و ... را دیدهاند، در مذاکرات با باشگاهها شروطی گذاشتهاند که این شروط باعث شده فعلا با باشگاه مورد نظر به توافق نرسند. آنها از باشگاه مورد نظر خواستهاند که تا نیم فصل باید بیش از 60 درصد رقم قراردادشان را دریافت کنند و در غیر این صورت حق دارند قرارداد خود را فسخ کنند. ضمن اینکه باشگاه باشگاه متعهد شود که مابقی رقم قرارداد را هم پرداخت کند.
طبیعی است که باشگاهها هم با چنین شرط سنگینی مخالفت کنند چراکه خود مدیران باشگاهها میدانند بسیار بعید است که بتوانند 60 درصد رقم قرارداد بازیکنان را تا نیم فصل بدهند. اما از طرفی بازیکنان هم میگویند وقتی چنین شرطی را قبول نمیکنید، مشخص است که نمیخواهید تمام پول ما را بدهید. این در حالی است که والیبالیستها هم تقریبا همین پول را از باشگاهها میگیرند، با این تفاوت که همه رقم قرارداد آنها پرداخت میشود و والیبالیستها مشکل فوتبالیستها را ندهند. اما همه جامعه ورزش روی رقم قرارداد فوتبالیستها حساس شدهاند و حرفی از دریافتیهای میلیاردی والیبالیستها زده نمیشود.
البته گذاشتن چنین شروطی توسط بازیکنان، شاید اتفاق خوبی برای فوتبال ایران باشد چراکه مدیران در این صورت میدانند نباید بیشتر از رقمی که در توانشان است را در قرارداد بنویسند. یکی از مسائلی که باعث شده ارقام نجومی در فوتبال ایران عادی شود، همین است که مدیران میگویند مجبور نیستند این پولها را کامل پرداخت کنند. اما زمانی که در قرارداد نوشته شود در صورت پرداخت نشدن، بازیکن حق فسخ قرارداد را دارد، مدیر باشگاه هم میداند که مجبور است ارقام نجومی را در قرارداد ذکر نکند. با این روش رقم قرارداد بازیکنان خود به خود کاهش پیدا میکند، اما منفعتی که برای بازیکنان دارد این است که آنها مطمئن میشوند تمام رقم قرارداد را دریافت خواهند کرد و دیگر مجبور نیستند برای گرفتن پول خود دائم به فدراسیون فوتبال بروند و شکایت کنند.