درخواست مرد بلژیکی برای مرگ خودخواسته به دلیل گرایش جنسی
+35
رأی دهید
-6
سباستین چون نمیتواند گرایش جنسیاش را بپذیرد تقاضای مرگ خودخواسته کرده است یک مرد همجنسگرا در بلژیک چون نمیتواند گرایش جنسی خود را بپذیرد قصد دارد به زندگیاش پایان دهد. او به بیبیسی گفت به خاطر رنج روانی شدیدی که تحمل میکند میخواهد تقاضای او برای مرگ خودخواسته (اتانازی) پذیرفته شود.سباستین در مورد لحظهای که امیدوار است زندگیاش پایان یابد بدقت فکر کرده است:
"لحظهای که دارو را به بازوی من تزریق خواهند کرد مرا نگران نمیکند. برای من مثل تزریق داروی بیهوشی است."
سباستین، که برای پنهان نگاه داشتن هویتش نام او را تغییر دادهایم، ۳۹ ساله و اهل بلژیک است. در این کشور مرگ خودخواسته از سال ۲۰۰۲ قانونی شده است.
در سال ۲۰۱۳ ، آخرین سالی که آمار اتانازی منتشر شده، ۱۸۰۷ مورد مرگ داوطلبانه در این کشور انجام شده است. اکثریت آنها افراد سالمندی بودند که از بیماریهای کشندهای مثل سرطان رنج میبردند و فقط ۴ درصد آنها به بیماریهای روانی مبتلا بودند.
مرگ خودخواسته در بلژیک
در بلژیک برای مرگ خودخواسته به دلیل بیماریهای جسمی، دو پزشک باید با تقاضای بیمار موافقت کنند؛ در مورد بیماریهای روانی تایید سه پزشک الزامی است.
بیمارانی که تقاضای اتانازی میکنند باید از نظر حقوقی توانا و هوشیار باشند، علاوه بر این تقاضای آنها باید داوطلبانه باشد و باید از دردهای شدید، بدون علاج و غیرقابل تحمل جسمی و روحی رنج ببرند.
سباستین ۱۷ سال رواندرمانی، خوردن دارو و مشاوره را پشت سر گذاشته و معتقد است گزینه دیگری ندارد. او مدعی است که از نظر جنسی به مردان جوان و پسران نوجوان تمایل دارد و هنوز از کودکی دشوارش هراس دارد. مادرش بیمار بود و در خانه، سنتهای سختگیرانه مذهب کاتولیک حاکم بود.
او می گوید: "این تصمیم محصول تمام زندگی من است. مادرم جنون داشت و به همین خاطر خود من هم از نظر روانی سالم نیستم. تمامی این مسایل در شخصیت من رسوب کرده و در نتیجه فردی بسیار گوشهگیر و تنها و از نظر جسمی ضعیف و ناتوان بودم. از بیرون رفتن و اینکه دیگران به من نگاه کنند میترسیدم. همیشه میترسیدم و خیلی خجالتی بودم."
"در دوران بلوغ با پسری آشنا و دیوانهوار عاشقش شدم. هر دو پانزه ساله بودیم. این احساس برای من غیرقابل تحمل بود. چون نمیخواستم همجنسگرا باشم."
رنج دائم
بیمارانی که تقاضای اتانازی میکنند باید از نظر حقوقی توانا و هوشیار باشند، علاوه بر این تقاضای آنها باید داوطلبانه باشد و باید از دردهای شدید، بدون علاج و غیرقابل تحمل جسمی و روحی رنج ببرند.
سباستین ۱۷ سال رواندرمانی، خوردن دارو و مشاوره را پشت سر گذاشته و معتقد است گزینه دیگری ندارد. او مدعی است که از نظر جنسی به مردان جوان و پسران نوجوان تمایل دارد و هنوز از کودکی دشوارش هراس دارد. مادرش بیمار بود و در خانه، سنتهای سختگیرانه مذهب کاتولیک حاکم بود.
او می گوید: "این تصمیم محصول تمام زندگی من است. مادرم جنون داشت و به همین خاطر خود من هم از نظر روانی سالم نیستم. تمامی این مسایل در شخصیت من رسوب کرده و در نتیجه فردی بسیار گوشهگیر و تنها و از نظر جسمی ضعیف و ناتوان بودم. از بیرون رفتن و اینکه دیگران به من نگاه کنند میترسیدم. همیشه میترسیدم و خیلی خجالتی بودم."
"در دوران بلوغ با پسری آشنا و دیوانهوار عاشقش شدم. هر دو پانزه ساله بودیم. این احساس برای من غیرقابل تحمل بود. چون نمیخواستم همجنسگرا باشم."
رنج دائم
برای سباستین و هر فرد دیگری در بلژیک که خواهان اتانازی است مسئله به این سادگی نیست که فقط با مراجعه به پزشک، تزریق داروی کشنده تایید شود. قانون میگوید بیماران باید نشان دهند و ثابت کنند که "از دردهای شدید، لاعلاج و غیرقابل تحمل رنج میبرند."
با این وجود سباستین مصمم است این گزینه را دنبال کند:
"من همیشه به مرگ فکر کردهام. وقتی به اولین خاطراتم برمیگردم میبینم که مرگ همیشه در ذهن من بوده. این یک رنج دائمی است، مثل این است که در جسم خودم زندانی شدهام."
"احساس شرم دائمی، خستگی ممتد، گرایش جنسی به کسانی که نباید جذب آنها شوم. گو اینکه در زندگی من همه چیز برخلاف چیزی است که من میخواستم."
مردم بلژیک حمایت گستردهای از قانون اتانازی میکنند و از زمان تصویب آن در سال ۲۰۰۲، مواردی که تایید شدهاند رو به افزایش بوده است. در سال ۲۰۱۴، تجویز اتانازی برای کودکان مبتلا به بیماریهای لاعلاج و کشنده هم قانونی شد.
اما در جامعه پزشکی این کشور در خصوص تجویز اتانازی برای افراد مبتلا به بیماریهای روانی اختلاف نظر وجود دارد.
کارولین دپویت روانپزشک یک بیمارستان روانی در بروکسل ترجیح میدهد بیماران را تشویق کند که روشهای درمانی را ادامه دهند:
"همیشه درمانی وجود دارد که ممکن است نتیجه بدهد. گذشت زمان، دارو، رواندرمانی و هر امکان دیگری را باید آزمایش و دنبال کرد. روانشناسان باید به بیماران این امیدواری را بدهند که امکان بهبود، هیچگاه منتفی نمیشود."
مشکلات روانی
پس از هر مورد اتانازی در بلژیک، کمیتهای متشکل از پزشکان و حقوقدانان آن را بررسی میکنند.
زیل ژنیکو استاد حقوق و قوانین پزشکی در دانشگاه لیژ و عضو یکی از کمیتههای بررسی اتانازی، معتقد است مورد سباستین حائز شرایط قانونی برای اتانازی نیست:
"به احتمال زیاد او مشکلات روانی دارد که به گرایش جنسی او ربط دارد. در این مورد من هیچ اثری از یک بیماری روانی مشخص نمیبینم. اما نمیتوان گزینه اتانازی را برای چنین بیمارانی مطلقا منتفی دانست. اگر این بیماران با هیچ روش درمانی بهبود نیابند و سه پزشک تایید کنند که واقعا گزینه دیگری باقی نمانده، در این صورت اتانازی شامل آنها میشود."
در خواست سباستین برای اتانازی در مرحله مقدماتی پذیرفته شده اما برای سنجش اینکه قانون شامل حال او میشود، باید بررسیهای بیشتری انجام شود.
سباستین در پاسخ سوال ما که آیا ممکن است نظرش تغییر کند یا راه دیگری را در پیش بگیرد، چندان خوشبین نیست:
"اگر کسی بتواند یک درمان معجزهآسا به من بدهد چرا که نه. ولی در حال حاضر من باور ندارم که چنین درمانی وجود دارد. در عین حال، گذشته از اینکه واقعا چه راهحلهای دیگری وجود دارد، من بشدت خسته و ناتوانم."
هر چند سباستین برای پایان دادن داوطلبانه به زندگی خود کاملا آرام است ولی قبول دارد که این تصمیم ممکن است بر روی اطرافیانش تاثیر بگذارد:
"سختترین کار برای من گفتن به خانواده است. اگر در نهایت با تقاضای اتانازی من موافقت شود، گفتن موضوع به خانوادهام کار حساسی خواهد بود."
با این وجود سباستین مصمم است این گزینه را دنبال کند:
"من همیشه به مرگ فکر کردهام. وقتی به اولین خاطراتم برمیگردم میبینم که مرگ همیشه در ذهن من بوده. این یک رنج دائمی است، مثل این است که در جسم خودم زندانی شدهام."
"احساس شرم دائمی، خستگی ممتد، گرایش جنسی به کسانی که نباید جذب آنها شوم. گو اینکه در زندگی من همه چیز برخلاف چیزی است که من میخواستم."
مردم بلژیک حمایت گستردهای از قانون اتانازی میکنند و از زمان تصویب آن در سال ۲۰۰۲، مواردی که تایید شدهاند رو به افزایش بوده است. در سال ۲۰۱۴، تجویز اتانازی برای کودکان مبتلا به بیماریهای لاعلاج و کشنده هم قانونی شد.اما در جامعه پزشکی این کشور در خصوص تجویز اتانازی برای افراد مبتلا به بیماریهای روانی اختلاف نظر وجود دارد.
کارولین دپویت روانپزشک یک بیمارستان روانی در بروکسل ترجیح میدهد بیماران را تشویق کند که روشهای درمانی را ادامه دهند:
"همیشه درمانی وجود دارد که ممکن است نتیجه بدهد. گذشت زمان، دارو، رواندرمانی و هر امکان دیگری را باید آزمایش و دنبال کرد. روانشناسان باید به بیماران این امیدواری را بدهند که امکان بهبود، هیچگاه منتفی نمیشود."
مشکلات روانی
پس از هر مورد اتانازی در بلژیک، کمیتهای متشکل از پزشکان و حقوقدانان آن را بررسی میکنند.
زیل ژنیکو استاد حقوق و قوانین پزشکی در دانشگاه لیژ و عضو یکی از کمیتههای بررسی اتانازی، معتقد است مورد سباستین حائز شرایط قانونی برای اتانازی نیست:
"به احتمال زیاد او مشکلات روانی دارد که به گرایش جنسی او ربط دارد. در این مورد من هیچ اثری از یک بیماری روانی مشخص نمیبینم. اما نمیتوان گزینه اتانازی را برای چنین بیمارانی مطلقا منتفی دانست. اگر این بیماران با هیچ روش درمانی بهبود نیابند و سه پزشک تایید کنند که واقعا گزینه دیگری باقی نمانده، در این صورت اتانازی شامل آنها میشود."
در خواست سباستین برای اتانازی در مرحله مقدماتی پذیرفته شده اما برای سنجش اینکه قانون شامل حال او میشود، باید بررسیهای بیشتری انجام شود.
سباستین در پاسخ سوال ما که آیا ممکن است نظرش تغییر کند یا راه دیگری را در پیش بگیرد، چندان خوشبین نیست:
"اگر کسی بتواند یک درمان معجزهآسا به من بدهد چرا که نه. ولی در حال حاضر من باور ندارم که چنین درمانی وجود دارد. در عین حال، گذشته از اینکه واقعا چه راهحلهای دیگری وجود دارد، من بشدت خسته و ناتوانم."
هر چند سباستین برای پایان دادن داوطلبانه به زندگی خود کاملا آرام است ولی قبول دارد که این تصمیم ممکن است بر روی اطرافیانش تاثیر بگذارد:
"سختترین کار برای من گفتن به خانواده است. اگر در نهایت با تقاضای اتانازی من موافقت شود، گفتن موضوع به خانوادهام کار حساسی خواهد بود."