شرم کی روش از عدم احترام به غرب

ایران، در زمین خودش چهار گل به هند زده، صعودش به دور دوم را قطعی کرده و حالا همه در سالن کنفرانس خبری منتظر هستند تا مرد جنتلمن با حرف‌هایی امیدوارکننده سال جدید را شروع کند.

«کارلوس کی روش» اما سنت‌شکنی می‌کند و حرف‌هایی می زند که شاید به مذاق بعضی از بالا دستی ها خوش نیاید. سرمربی پرتغالی می‌گوید: «برای من شرم‌آور است که فدراسیون فوتبال ایران نتوانست با کنفدراسیون فوتبال آسیا هماهنگ کند تا قبل از بازی همه برای درگذشتگان بروکسل و یوهان کرویف یک دقیقه سکوت کنیم!»

 

کمی هم شرم‌آور بود. روزی که ایران مقابل هند به میدان رفت، بیش از بیست مسابقه ملی (رسمی و دوستانه) در سرتاسر جهان برگزار شد. آسیایی‌ها تقریباًهمگی درگیر بازی‌های رسمی انتخابی جام جهانی بودند. مثلاً عربستانی‌ها در ریاض پذیرای مالزی شدند. سعودی‌ها یک دقیقه به احترام کشته‌شدگان حادثه تروریستی بروکسل سکوت کردند. مانند اتفاقی که در بازی استرالیا و تاجیکستان و یا مثلاً مسابقه کره جنوبی و لبنان افتاد. در اروپا میان بازی‌های دوستانه، همه کمی سکوت کردند تا نشان دهند از آن چه باعث مرگ یک عده شهروند عادی در فرودگاه و مترو شده است و از دست رفتن یک اسطوره بی بدیل مثل یوهان کرویف متأثر هستند.

 

ایران، تنها کشوری بود که برای این تمام آن اتفاقات تلخ در جهان، نیازی به ادای احترام ندید. آن قدر در این اتفاق یگانه بود که صدای اعتراض کارلوس کی روش هم بلند شود.

 

کی روش مقابل خبرنگاران داخلی و خارجی نشسته است. می‌خواهد جور مقامات بالاتر را بکشد. حرف‌هایش را مثل همیشه تند شروع می‌کند: «روز غم‌انگیزیبرای فوتبال خواهد بود. فوتبال یک مربی و یک متخصص بزرگ را از دست داد و خلأ نبودن این مرد بزرگ را احساس خواهد کرد.» بعد اشاره‌ای داشته به انفجارهای اخیر در بروکسل و آخرسر هم ابراز شرم کرده است از اینکه یک دقیقه سکوت برای چنین اتفاقاتی پیش از بازی انجام‌نشده.

 

کارلوس البته به خوبی از پروسه و چگونگی برگزاری مراسم یک دقیقه سکوت مطلع است. پس کنایه‌اش را می زند و عبور می‌کند. شاید این پروسه برای بسیاری در ایران، قابل لمس نباشد.

کی روش سرمربی تیم ملی ایران قبل از بازی با هند از جانبازان ایرانی استقبال کرد.ابتدا باید فدراسیون کشور میزبان، ای میلی خطاب به کنفدراسیون قاره خود بزند و در متن خود به رویداد قابل تاملی که در این کشور یا در سرزمینی دیگر رخ داده اشاره کند. دلایل کشور میزبان بین سه تا ۱۸ ساعت موردبررسی کمیته اجرایی کنفدراسیون همان قاره قرار می‌گیرد و بدون آن که نیاز به استعلام از فدراسیون جهانی باشد، پاسخ در کمتر از یک روز به فدراسیون میزبان ارسال می‌شود. یک رونوشت نیز به داوران و بازی ارسال خواهد شد که در آن قیدشدهاست به درخواست کشور میزبان و همین‌طور به دلیل رخداد قابل تأمل (مانند مرگ یک ورزشکار، حادثه‌ای طبیعی که منجر به فوت گروهی شده، از دست رفتن یک قهرمان ملی یا سیاسی و یا حمله‌ای تروریستی) قبل از شروع بازی یک دقیقه سکوت در ورزشگاه برگزار شود.

 

در روز پنجم فروردین‌ماه، تمامی کشورهای میزبان (ولو عربستان و لبنان) برای درگذشتگان انفجارهای تروریستی در بروکسل و همین‌طور مرگ «یوهانکرویف» از کنفدراسیون‌ها درخواست یک دقیقه سکوت کردند. در بازی دوستانه ایتالیا و اسپانیا این مراسم کمی باشکوه‌تر نیز برگزار شد. نیمی از نورافکن‌هایورزشگاه «کامیوناله فریولی» شهر «اودینه» خاموش شد و پرچم دو کشور به حالت نیمه برافراشته درآمد.

نیمه برافراشته شدن پرچم‌ها در ورزشگاه، به معنی عزای عمومی تلقی می‌شود.

 

اما ایران تنها کشوری بود که هرگز نه برای حملات تروریستی در پاریس و نه برای اتفاقاتی که در بروکسل افتاد درخواست سکوت و ادای احترام به قربانیان نکرد. دلیل این اتفاق را یکی از کارمندان روابط بین‌الملل فدراسیون فوتبال به ایران وایر این‌گونه توضیح می‌دهد: «ما قبل از این هم می‌دانستیم که لزومی براینامه نگاری با کنفدراسیون آسیا وجود ندارد. به ما گفته‌اند از بالا دستور آمده که برای اتفاقات تروریستی یا حتی سیل و زلزله در غرب نیازی به یک دقیقه سکوت در ایران نیست!»

 

همین کارمند روابط بین‌الملل فدراسیون فوتبال می‌گوید بعد از حملات تروریستی به پاریس برای یک دقیقه سکوت در بازی‌های باشگاهی ایران، پیشنهادی بههیئت رئیسه فدراسیون فوتبال از سوی این کمیته و همین‌طور سازمان لیگ ارائه‌شده بود اما پیش ازآن‌که هیئت رئیسه تشکیل جلسه بدهد، با این پیشنهاد از سوی مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان مخالفت شده بود.  

 

حالا کارلوس کی روش می‌تواند نسبت به نادیده گرفته شدن قربانیان بروکسل یا از دست رفتن یوهان کرویف اعتراض کند. می‌تواند این اتفاق را شرم‌آور بداند و اعتراضش را به آن‌سوی مرزها هم برساند. مهم این است که ایران لزومی برای ادای احترام به قربانیان غربی نمی‌بیند.