نوزادی که قربانی شد

 پیرمردی که نوه سه روزه‌اش را با ضربه‌های چاقو به قتل رسانده بود، تحت معاینات تخصصی قرار گرفت تا پزشکان سلامت روحی و روانی او در زمان قتل را بررسی کنند.

به گزارش جام جم آنلاین،پدر بزرگ تازه از زندان آزاد شده بود. 18 ماه قبل به اتهام سرقت دستگیر و راهی زندان شده بود.

 

وقتی به خانه آمد،‌ نوه سه روزه‌اش را در آغوش گرفت. ناگهان جمله‌ای را بر زبان آورد که ترس و دلهره را به جان پدر و مادر نوزاد انداخت.

 

«این بره را باید هر چه زودتر قربانی کنیم.» همه می‌دانستند پدربزرگ مشکل روحی دارد و حتی چند بار هم برای درمان در بیمارستان ابن سینای مشهد بستری شده بود.

 

به همین خاطر این حرف را تهدیدی از طرف پدربزرگ دانستند؛ تهدیدی که جان نوزاد را به خطر انداخته بود.

تنها کاری که به ذهنشان رسید، بستری کردن دوباره پیرمرد در بیمارستان روانی بود. پنجشنبه بود و برای بستری باید تا شنبه صبر می‌کردند. تصمیم گرفتند در این دو روز مراقب پدربزرگ باشند تا به آرش نزدیک نشود.

 

اما سرنوشتی تلخ برای نوزاد سه روزه رقم خورده بود. صبح جمعه وقتی مادر آرش از خواب بیدار شد از پسرش که در کنارش خوابیده بود خبری نبود.

 

به همین خاطر همسر و مادر شوهرش را بیدار کرد. پدربزرگ هم نبود. مرد جوان برای یافتن پدر و پسرش از خانه بیرون زد اما از هیچ‌کدام خبری نبود تا این‌که بعد از ساعتی پدربزرگ با لباس خونی وارد خانه شد.

 

با دیدن لکه‌های خون روی لباس پیرمرد، زن جوان مطمئن شد دیگر نوزادش را نمی‌تواند در آغوش بگیرد.

 

سرانجام پس از ساعتی جسد نوزاد در فاصله یک کیلومتری خانه کشف شد. بررسی‌ها نشان داد، او با ضربه‌های متعدد چاقو به قتل رسیده است.

 

با اعلام موضوع به بازپرس جنایی او دستور انتقال جسد نوزاد به پزشکی قانونی و بازداشت پدر بزرگ را صادر کرد.

 

قاضی حسینی،‌ بازپرس ویژه قتل مشهد در این باره به تپش گفت: پیر مرد پیش از این سابقه مشکلات روحی و روانی داشته و چند بار در بیمارستان بیماران روحی و روانی بستری شده بود.

 

با توجه به این سوابق به تیمی ‌از متخصصان پزشکی قانونی ماموریت دادم تا با معاینات پزشکی سلامت روانی پیرمرد در زمان قتل را بررسی کنند.

 

وی در ادامه توصیه کرد: بیمارانی که دچار اختلالات روحی و روانی هستند تحت تاثیر بیماری خود ممکن است دست به هر اقدامی ‌بزنند.

 

به همین خاطر خانواده‌ها باید نظارت بیشتری بر رفتار آنها داشته باشند و در صورت مشاهده هر گونه تغییر رفتاری موضوع را با پزشک معالج آنها در میان بگذارند. این افراد امکان دارد تحت تاثیر بیماری اقدام به خودکشی و دیگر کشی کنند.