آخرین دقایق شاه در نیاوران

[::agha-javad - تهران، ایران::]. ای خدا, چطوری میشه به یه ایرانی بفهمونی که اگه یکی شاه, به اندازه شاهیش دردسر و لذت رو کنار هم داره; کی میشه این ملت بفهمند که یه شاه, یه رهبر, یه رایییس جمهور باید بهترین زندگی ممکن رو داشت باشه, به چندین دلیل; یه دلیل ساده و مهمش اینه که نبود رهبر ( شاه, آخوند, رایییس جمهور, نخواست وزیر, . ) باعث آشفتگی میشه و ممکنه به نرخ زندگی ملت تموم بشه; چطور اگه بگیم فلانی مدیر فلان شرکت و فلان مقدار درامد و بروبیا داره, هیچکس هیچی نمیگه و همه هم میگند دمش گرم, اما به شاه یا رهبر یا رایییس جمهور که میرسه, ملت ایران احساس میکنند که حقشون رو شاه یا رایییس جمهور خورده: یاد بگیریم که کسی که یه مملکت رو اداره میکنه ( البته اگه اداره کنه! ), حقشه که بهترین زندگی رو داشت باشه; تا کی با این افکار پوسید علیواری میخواهیم دنیا رو تحلیل کنیم؟ ؟ ؟ ؟ جدا از این, آیا شاه مملکت باید غذاشو خودش بپزه؟ ؟ ؟ افسوس به این طرز فکرهایی پوسید. یاد بگیریم که زندگی شخصی شاه به ما مربوط نیست, آنچه که به ما مربوط است داستاوردها و خسارات های ایشان برای ماست: همین

من آن زمان یک پسر بچه ۱۰-۱۱ ساله بودم. در بندر پهلوی بودیم ، دبستان آریا در محله غازیان . یادم هست روزی که آمدند و عکس شاه رو از روی دیوار اتاق مدرسه بردارند معلم ما مخالفت کرد، ولی‌ دیگران از آب و برق مجانی ، اتوبوس مجانی‌ و پول نفتی‌ که هر ماه قرار است به سر سفره خانواده‌ها بیاید صحبت میکردند. معلم ما نگذشت عکس خمینی بر روی دیوار نصب شود و به ما گفت شاهنشاه برای کسالت به خارج رفته اند و بزودی برمیگردند.ولی‌ ما همه همانطور که تغذیه رایگان خود را می‌خوردیم از تعطیلی مدارس بیشتر خوشحال بودیم تا این قضایا..! درود بر شرفت ‌ای بزرگ مرد، تو هم مثل اسد در سوریه می‌توانستی بمانی و مردم را بکشی تا تخت و تاجت حفظ شود، اما نخواستی..!!!