یک یلدای کوچک، به وسعت تهران

دو تا انار درشت، سه تا سیب تازه و خوش رنگ، چند شکلات مغزدار و حدود سیصد گرم آجیل‌، همه را با وسواس انتخاب کرده‌اند و می‌گویند:«آجیل شب یلدا، همه‌اش پوست است. ما پسته و بادام و گردو و فندوق و توت می‌گیریم، انارها حتما باید آبدار و درشت باشند و سیب‌ها تازه و بدون لک، آ‌ب نبات نمی‌گیریم و شکلات ‌مرغوب انتخاب می‌کنیم. همه را با تضمین می‌خریم و جنس بد را پس می‌دهیم.»

 

همه این‌ها محتوای بسته‌هایی هستند که قرار است شب یلدا را در یاد همه آنهایی که به هر دلیلی به خانه نمی‌رسند، نگه دارد؛ از کارگران شهرداری و راننده‌های اتوبوس که نمی‌توانند شیفت کاری‌شان را رها کنند و «شب یلدا» را کنار خانواده باشند تا کارتن‌ خواب‌هایی که «شب یلدا» برایشان هیچ فرقی با شب‌های دیگر ندارد.

 

چهار «یلدا» است که کتایون و دوستانش  این ایده را اجرا کرده‌اند، جوانانی که میانگین سنی‌شان سی و پنج سال است و با هم قرار گذاشته‌اند شادی آمدن بلندترین شب سال را با همه مردمان شهرشان تقسیم کنند. آن‌ها هفته‌هاست که برای این طرح برنامه ریزی کرده‌اند و حالا بسته‌ها را با شادمانی تقسیم می‌کنند: «حس رضایتی که بعد از پخش بسته‌ها نصیب ما می‌شود، عجیب خوشایند است طوری که ما را تشویق می‌کند که هر سال این کار را ادامه دهیم»

 

با این همه امسال تعداد بسته‌ها را نسبت به سال گذشته کم کرده‌اند: «پارسال ما با همکاری یک گروه دیگر، بیشتر از هزار بسته تهیه کردیم و واقعا حجم کار بسته‌بندی و پخش بسته‌ها زیاد بود. چون بیشتر افراد فقط دوست دارند از طریق پول دادن مشارکت کنند و در زمینه بسته بندی و پخش داوطلب زیادی نداریم. بنابراین امسال تصمیم گرفتیم بیشتر از چهار صد بسته تهیه نکنیم.»

 

آن‌ها امسال مسئولیت‌های بیشتری به اطرافیانشان سپرده‌اند تا حس رضایتمندی پس از پایان کار را هم با آن‌ها تقسیم کنند: «دوستان مان گفتند شماره حساب بدهید تا به افرادی که می‌خواهند کمک کنند، بگوبیم ولی گفتیم پول‌ها را خودتان جمع کنید و یکباره به ما بدهید. این کار و کارهایی از این دست، باعث شد که خودشان درگیر کار شوند و من می‌دانم حس لذت پس از پایان کار چنان به جانشان می‌نشیند که سال دیگر اگر هیچ کدام از ما هم نخواهیم کار را ادامه بدهیم، خودشان دست به کار می‌شوند و گروه‌های کوچک شکل می‌گیرد.»

 

کتایون و دوستانش برای انجام این کار هیچ نذری نداشته‌اند و به قول خودشان این بسته‌ها بهانه‌هایی برای ساختن لحظات شاد است اما بسیاری از افرادی که این بسته‌ها را می‌بینند فکر می‌کنند، نذری است: «پارسال یک خانم در خیابان اصرار داشته که یکی از این بسته‌ها را به عنوان تبرک داشته باشد. هر چقدر برای او توضیح می‌دادند که این نذری نیست حرف خودش را می‌زده، حتی توی آجیل فروشی وقتی صحبت شد و من ایده این کار را گفتم،چند نفری که انجا بودند گفتند: نذرتان قبول باشد. من گفتم: این نذر نیست یک جور تقسیم خوشحالی یا احسان‌ است. تعجب می‌کردند انگار این موضوع برایشان تازگی داشت.»

 

او و دوستانش سال گذشته حدود پانزده میلیون تومان برای این طرح جمع آوری کرده بودند. گروه دیگری هم که با آن‌ها همکاری کرده بود، همین حدود جمع‌ کرده بود. حساب و کتاب‌های امسال تا الان، به نوزده میلیون تومان رسیده، اما آن‌ها تصمیم دارند بعد از اتمام بسته‌ها با باقی‌مانده پول‌ها برای خانواده‌های کم بضاعت سبد غذایی تهیه کنند: «ببینید بسته‌های شب یلدا مخصوص آدم‌های بی بضاعت نیست. برای افرادی است که به هردلیلی آن شب را کنار خانواده نیستند. از دستفروش و رفتگر تا راننده تاکسی می‌توان بین آنها دید. این بسته‌ها فقط بهانه‌ای برای ساختن شادی‌های لحظه‌ای است اما سبدهای غذایی مخصوص افراد بی بضاعت است و قرار است هر بسته شامل برنج و حبوبات، قند و شکر، چای و تن ماهی و... باشد که هر خانواده را حدود دو هفته تا یک ماه در خرج خوراک جلو بیاندازد.»

 

آن‌ها می‌خواهند با توزیع سبد غذایی تاثیری بیشتر و اصولی‌تر از شادی‌های لحظه‌ای داشته باشند: «از افرادی که کمک می‌کنند، نظرخواهی می‌کنیم. اکثر افرادی که پول دادند از طرح سبد غذایی هم استقبال کردند.»

 

افراد نیازمند به سبدهای غذایی هم از بین طرف دوستان امین‌شان معرفی می‌شود: «بالاخره هر کسی در اطرافش دو تا خانواده نیازمند را می‌شناسد و معرفی می‌کند و سبدهای غذایی می‌تواند هم خوشحال شان کند و هم گره کوچکی از کارشان را باز کند.»

 

آنها پرداختن به این ایده را به پس از پخش بسته‌های شب یلدا موکول کرده‌اند. روی پاکت‌های کاغذی شب یلدا که با روبان‌های رنگی تزئین شده، به رسم هر سال کاغذی چسبانده‌اند و از مهربانی و شادی و بلندترین شب سال نوشته‌اند و مثل همیشه احترام به طبیعت را یادآوری کرده‌اند: «با انتخاب پاکت‌ها به جای کیسه نایلون خواستیم به طبیعت احترام بگذاریم. لطفا شما هم ما را یاری کنید و آشغال‌های تولید شده از این بسته‌ها را در سطل‌های بازیافت بیاندازید.» انارها و سیب‌های داخل این بسته‌ها حتما طعم دیگری دارند، طعمی از مهربانی و سخاوت.