اینفوگرافیک: آیا حملات هوایی برای نابودی “داعش” کافی است؟

تقاطع: در پی حملات تروریستی ماه گذشته‌ی گروه “داعش” در پاریس که به کشته‌شدن دست‌کم ۱۳۰ نفر انجامید، به تدریج کشورهای بیشتری آمادگی خود را برای حمله به مواضع این گروه در سوریه و شمال عراق اعلام می‌کنند.

انتظار می‌رود که در این هفته، آلمان، تایید نهایی خود را یک برای ماموریت نظامی شامل اعزام ۱۲۰۰ نیروی پشتیبان به سوریه اعلام کند. قانون‌گذاران بریتانیا نیز روز چهارشنبه (۲ دسامبر-۱۱ آذر) انجام حملات هوایی بیشتر علیه مواضع “داعش” را به رای می‌گذارند.

این در حالی است که ائتلاف تحت رهبری امریکا از آگست ۲۰۱۴ (تابستان ۱۳۹۳) حملات هوایی به “داعش” را آغاز کرده است. ائتلاف دیگری نیز که روسیه آن را رهبری می‌کند از ماه اکتبر امسال، شروع به بمباران هوایی این گروه کرده‌اند.

استرالیا، بلژیک، کانادا، عربستان سعودی، اردن، بحرین، امارات متحده عربی، و هلند از جمله کشورهایی هستند که در ائتلاف به رهبری امریکا حضور دارند. ترکیه نیز از طریق مشارکت نیرو‌های هوایی و در اختیار گذاشتن پایگاه‌های خود، در یورش به “داعش”، نقش داشته‌ است.

آن‌گونه که وزارت دفاع امریکا “پنتاگون” اعلام کرده، نیروهای ائتلاف به رهبری این کشور تا تاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۱۵ (۲۸ آبان)، ۸۲۸۹ حمله هوایی را به مواضع “داعش” انجام داده‌اند که ۵۴۳۲ مورد آن در عراق، و ۲۸۵۷ حمله نیز در سوریه بوده است که نشان می‌دهد اکثریت قاطع این حملات با ۶۶ درصد در عراق انجام شده است.

در این میان، امریکا خود به تنهایی ۶۴۷۱ حمله را انجام داده و ۱۸۱۸ حمله نیز توسط سایر کشورهای ائتلاف صورت گرفته است.

از سوی دیگر، روسیه که کمپین هوایی خود در سوریه را از ماه اکتبر و با هدف تقویت موقعیت رژیم بشار اسد آغاز کرده، متهم است که بیش از آن‌که به مواضع “داعش” حمله کند، مواضع سایر گروه‌های مخالف اسد را در نقاطی که “داعش” حضور ندارد، هدف قرار می‌دهد.

با وجود این حملات، پرسش اصلی این است که آیا حملات هوایی بدون عملیات زمینی همه‌جانبه، می‌تواند “داعش” را از بین ببرد.

“نیک پَتِن والش”، تحلیل‌گر سی.ان.ان اخیرا در یادداشتی در این خصوص نوشته: «این باور که مسیر آشکاری برای شکست دادن داعش وجود دارد، احمقانه است. حملات هوایی و عملیات‌های ویژه، در نهایت فرسایشی می‌شوند… زمان دخالت در سوریه در سال ۲۰۱۲ بود؛ زمانی که هنوز “داعش” وجود نداشت و بشار اسد توسط روسیه و ایران پشتیبانی نمی‌شد. حالا همه چیز متفاوت است. آن‌ها آن‌جا هستند. خیلی دیر شده است.»