فرار نخبگان ایران؛ محدودیت‌های داخلی یا توطئه خارجی؟.

آقای جنتی ومصباح برای جلو گیری از خروج نخبگان طرحی را مبنی بر این قضیه به دولت ارائه دادند ودر طرح مذبور بنا است تمام مراحل تحصیلی از دبستان تا دانشگاه را تعطیل کنند وفقط تا حد خواندن ونوشتن مثل صدر اسلام مکتب خانه درست کنند ودختر ها را هم به مکتب راه ندن تکبیر

من مثال میارم! بنده در ایران حقوق خواندم و خیلی هم زود شروع به کار کردم و از سن 16سالگی با بازار کار در رشته های مختلف آشنا شدم. زمانش که رسید رفتم سراغ بیمه که تجربه کسب کنم و با سرمایه خودم یک نمایندگی بزنم. از بدو گرفتن ساختمان بیمه (اسم نمیبرم) شروع به کار کردم. مثل حمال از آسفالت کردن حیاط بودم تا کانکس و شیشه و برق و تاسیسات دیگه. بخش حقوقی و بررسی پرونده های مبلغ بالا دست من بود تا اینکه یک نفر از بخش پذیرش را فرستادند کمک دست من. بعد مدیریت گفت کار یادش بده که یواش یواش شلوغ میشه و دو نفری با هم انجام بدید. خدا شاهده که شب هایی بود ساعت 1 صبح میرفتم خونه. یک شب حتی بخاطر اینکه کیفم را جا گذاشته بودم و سرایدار هم نئشه کرده و خوابیده بود مجبور شدم از دیوار بپرم تو که پلیس من را دستگیر کرد. یکبار هم بخاطر تعمیرات میز را گذاشتن تو باغ و بخاطر حساسیت فصلی خون سرفه می کردم اما کار می کردم (منظور اینکه نه تنبل بودم و نه بی علاقه). بعد از یک مدت مدیریت تصمیم گرفت کارها دو امضایی بشه امضای من تائید کار همیار. بعد دوباره دستور رسید که امضای همیار مستقل باشه و حق امضا براش گرفتند

در نهایت هم کاشف به عمل اومد که این همیار برادر خانم مدیر بیمه بود و ما هم فرستاده شدیم قاطی باقالی ها. یک بی سواد دگم بخاطر روابط فامیلی با مدیریت اومد تجربه کسب کرد و دست آخر هم جای بنده را گرفت و وقتی بیمه جون گرفت و سروسامون گرفت آقا رفت پشت میز نشست و بخش حمالی قضیه مال ما بود. شعبه دیگرش هم همین بساط بود تا رفتم یک بیمه دیگه. اونجا لیاقتم را نشون دادم و در شعبه ای که بخش بدنه نداشت با فرستادن یک خانم بعنوان مدیریت بخش بدنه کار را دست گرفتم. اونجا هم اوضاع میزون بود تا اینکه متوجه یک سری بخور بخور شدم و با مدیریت بدنه در میان گذاشتم و گفتم این پرداختی ها بی مورد بوده و بودار هستش. هیچی دیگه فردا صبحش مدیر اصلی که توپش را حسابی به خانم مدیر بدنه (فوق العاده بی عرضه و تو سری خور بود) زده بود و بعد هم با بهانه گیری با من دعوا گرفت و بی دلیل عذرم را خواست. گذاشتم 24 ساعت بگذره و برم ساختمون اصلی و شکایت که دیدم زنگ زدن خونه گفتن یک پرونده بخور بخور ازش داریم که پاش به ساختمون مرکزی برسه قضایی اش می کنیم. پانصد نفر تماس گرفتن بیخیال شو و برو!

از حقوق هم که فهمیدیم اگر پارتی نداشته باشیم و آقازاده ای چیزی نباشیم تا آخر عمر تو دفتر وکالتمون باید پرونده های طلاق زیر و رو کنیم و اصل کاریها میره پیش قدیمی ها و پارتی دارها. خلاصه اینکه تو اون مملکت اولین و آخرین ضربه به نخبگان (من نه، نخبگان!)عدم شایسته سالاری و مدیریت های دوزاری است. وقتی به کسی که لیاقت داره امون نمیدن و ازش بعنوان برده و پل استفاده می کنند تا یک بی سواد برسه به میز و منصب چرا باید نخبه تو اون کشور بمونه؟ میره کشور پیشرفته تحصیل رایگان میکنه، وقتش که شد خودشون بهش اعلام نیاز می کنند و ازش بهره می برند و به هر چیزی که لیاقتش را داره میرسه. اما تو ایران بی سوادها و دوزاری ها میشن رئیس. بقال پیشرفت می کنه، نونوا پولدار میشه، بساز بنداز یا همون طویله ساز دیگه میزنه تو کار ویلاهای خارج از کشور. بوزینه ها با سلام و صلوات و بصورت دیمی لقب دکتر میگیرن اما دکتر واقعی مملکت بعد از فارغ التحصیلی اولین شغلش مسافرکشیه. احمق ها لقب مهندس برای هم خیرات میکنن بعد مهندس میره زیر دست یک بنگاهی فایل زیر و رو میکنه. مشاغل هم که قربونش برم الان سرایدار هم باید فوق داشته باشه.

اما سرایدار واقعی میشه رئیس جمبور و شورای شهر و نماینده مجلس و غیره. پس توطئه ای در کار نیست. گشتم نبود نگرد نیست

[::*بی همتا* - برلین، آلمان::]. پیش روانپزشک رفتن که اشتباه نیست،سالانه چند صد هزار دانشجو فارغ التحصیل میشن تا به امثال من و شما کمک بکنن.

فریبکاران سیاسی که تا اسم شاه می‌‌آید مرض اننننقلابی شما عود می‌کند...کدام نخبه زمان حکومت قبل ایران را ترک میکرد؟؟؟سنگ پاهای قزوین