حال و هوای صنعت عزاداری در ایران.

حماقت دین مذهبی یا کارناوال یادبود خشونت عرب زاده یی که قصد سلطنت کردن داشت و لات بازی در آور زدند سرش را بریدند

آلونا ازنامنسکایا - مسکو، روسیه. سیاوش شخصیت و قهرمان افسانه ایی در شاهنامه هستش که چند قرن بعد از واقعه تاسوعا و عاشورا خلق شد و تنها در گوشه هایی خاص از ایران سیاوش رو به خوبی می شناختند و برایش مرثیه سرایی می کردن اما هرگز برایش لباس سیاه نپوشیدن و خارک بر سر نزدن. دوما رنگ عزاداری در ایران باستان سفید بوده نه سیاه و دلیلش هم عدم تکنولوژی رنگ کردن پارچه ها به صورت انبوه بودن و استفاده از برخی از رنگها آن هم تنها بصورت خیلی محدود در اختیار توانمندان و دولتمردان بوده و مردم عادی به البسه با رنگهایسفید و طبیعی عادت داشتند و رنگ سیاه بجز برای ساختن خیمه و پرچم مسلمانها کاربردی دیگری لزوما نداشت. دلیل سوگواری کردن ایرانیان هم نسبتش را به بعد از حمله اعراب به ایران میدهند و به این دلیل که ایرانیان همیشه مورد هجوم بیگانگان و تاخت و تاز قدرت طلبان و حاکمان ستمگر بودن به مرور مردمی همیشه خشمگین و ناراضی و عزادار همنوعان و خویشان خودشان بار آمدن وگرنه ذات طبیعی انسان از خوشی و شادی های زندگی بیشتر احساس رضایت دارد تا غم و اندوه.