۵ تصور نادرست درباره اینترنت

جام جم : در طول یک دهه گذشته، شایعات خنده‌‌داری درباره اینترنت از طریق هرزنامه‌ها (اسپم‌ها) و شبکه‌های پیام‌رسان به هزاران نفر در سراسر جهان ارسال شده است. ‌در یک مورد از این هرزنامه‌های دروغین آمده بود، اگر آن را به مخاطب دیگری ارسال کنید، مبلغ ۲۴۵ دلار از بیل گیتس جایزه دریافت خواهید کرد!

هرزنامه دیگری حاوی این پیام بود که نیمه شب ۳۱ مارس، اینترنت به مدت یک روز کامل برای پاکسازی سالانه قطع خواهد شد. مسخره‌ترین این هرزنامه‌ها ادعا می‌کرد مایکروسافت در حال ساخت نوعی توالت قابل حمل است که به اینترنت متصل می‌شود. اینها فقط چند نمونه از هزاران شایعاتی است که تا امروز دست به دست شده است.

اندکی هوشمندی کافی است تا فریب این ادعاهای پوچ را نخورید، اما پرسش این است که چرا اینترنت اسباب شایعه‌پردازی شده است؟ شاید علت این باشد که اینترنت در مدت کوتاهی، زندگی بشر را به کلی تغییر داده است؛ حال آن که بسیاری از ما هنوز بدرستی نمی‌دانیم این فناوری فراگیر چگونه کار می‌کند. همین ناوارد بودن کافی است تا این موضوع اسباب شایعه‌پردازی شود. در ادامه، پنج شایعه‌ای را که پیرامون این فناوری پرطرفدار مطرح می‌شود، با یکدیگر مرور می‌کنیم.

شایعه در شایعه! دروغ اول این که اَل‌گور مخترع اینترنت نیست و دروغ دوم این که اَل‌گور اصلا چیزی اختراع نکرده است! 19 اسفند 1387، اَل‌گور در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، طی مصاحبه‌ای با سی.‌ان.‌ان اعلام کرد در دوران کارش در کنگره ایالات متحده آمریکا توانسته علاوه بر راه‌اندازی سرویس اینترنت به رشد اقتصادی، حفاظت از محیط زیست و تقویت سیستم آموزشی کشور کمک کند. مدافعان وفادار اَل‌گور ادعا می‌کنند او به هیچ وجه نمی‌خواسته اختراع اینترنت را به نام خودش ثبت کند، اما منتقدان زیادی با حمله به اَل‌گور ادعاهای او را اغراق آمیز توصیف کردند. دو روز پس از مصاحبه، دِکلان مَک کولاف، روزنامه‌نگار وایردنیوز طی مقاله‌ای صحبت‌های اغراق‌آمیز اَل‌گور را مورد سرزنش قرار داد. در تیتر این مقاله به استهزا آمده بود، اَل‌گور مخترع اینترنت است. این ماجرا بسرعت در همه جا نقل شد در حالی که اَل‌گور هرگز این عبارت را که مخترع اینترنت است، به کار نبرده بود. مخترعان اصلی اینترنت، وینت سِرف و رابرت کان هستند و اَل‌گور فقط عبارت شاهراه اطلاعات را بر سر زبان‌ها انداخت و از تصویب قانون اینترنت پرسرعت حمایت کرد.

والدین همیشه تلاش می‌کنند، فرزندانشان را از آسیب‌های روحی، روانی و جسمی مصون نگه دارند. به همین علت، شایعاتی مانند این که اینترنت فرزندان دلبندشان را در معرض سوءاستفاده قرار می‌دهد، همیشه برایشان نگران‌کننده بوده است. براساس گزارش اخیر مرکز تحقیقات جرایم علیه کودکان در دانشگاه نیوهمپشایر، اینترنت آن طور که تصور می‌شود کمینگاه مجرمان خطرناک نیست. واقعیت این است که اینترنت فقط یک ابزار جدید برای یک معضل قدیمی است؛ زیرا سوءاستفاده‌کنندگان ‌ محدود به عصر اینترنت نمی‌شوند و در گذشته نیز وجود داشته‌اند. تفاوت فقط در این است که در عصر پیش از اینترنت به راهکارهای دیگری متوسل می‌شدند.

 

کارشناسان معتقدند والدین نباید فرزندانشان را از جستجو در اینترنت منع کنند. در عوض به والدین توصیه می‌شود فرزندانشان را از پیامد روابط اینترنتی ناسالم آگاه کنند. مدارس و سایر نهادهای مسئول نیز موظفند با شناسایی کودکان و نوجوانانی که به علت مشکلات خانوادگی، مصرف مواد مخدر و طرد شدن، مستعد رفتارهای پرخطر هستند، آنها را از دام سوءاستفاده‌گران نجات دهند.

مراکز ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی، امکان اتصال کاربران را به شبکه جهانی اینترنت فراهم می‌کنند. هر صفحه‌ای را که باز می‌کنید و هر پیامی را که از طریق ایمیل می‌فرستید، ابتدا باید از روترهای این مراکز عبور کند. شاید به نظر برسد مراکز ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی می‌توانند تمام اطلاعاتی را که از سیستم‌های آنها گذر می‌کند، اسکن و ذخیره کنند. واقعیت این است که قابلیت فوق امکان‌پذیر است، اما اگر قرار باشد این مراکز، تمام اطلاعاتی را که به سیستم‌هایشان وارد می‌شود ذخیره کنند، هزینه‌های هنگفتی برای آنها در پی خواهد داشت و خوشبختانه هیچ یک از آنها دلیلی برای پرداخت چنین هزینه‌هایی نمی‌بینند.

 

مراکز ارائه‌دهنده خدمات اینترنت در ایالات متحده آمریکا به طور معمول، تاریخچه گشت و گذار اینترنتی و محتوای ایمیل‌های کاربران را ذخیره نمی‌کنند. علاوه بر این که ذخیره‌سازی تمام این اطلاعات مقرون‌به‌صرفه نیست، این عمل نقض حریم خصوصی محسوب می‌شود و نهادهای آزادی‌های مدنی با آن مقابله خواهند کرد، اما این مراکز موظفند در صورت دستور پلیس امنیت اطلاعات، کاربرانی را که مشکوک به اعمال تروریستی یا سوءاستفاده ‌ از کودکان هستند، ردیابی کنند. در کشورهای عضو اتحادیه اروپا، مراکز ارائه‌دهنده خدمات اینترنت براساس مقررات کمیسیون اروپا ناگزیرند اطلاعاتی نظیر این که کاربران به چه کسانی و در چه زمانی ایمیل ارسال می‌کنند، به مدت دو سال برای تحقیقات جنایی ذخیره کنند، اما ذخیره محتوای پیام‌های رد و بدل شده همچنان غیرقانونی است.

اینترنت صنعت نشر و رسانه را متحول کرده است. در عصر حاضر، هر کس به اینترنت دسترسی داشته باشد، می‌تواند افکار و عقاید خود را با دیگران به اشتراک بگذارد. بتازگی شرکت گوگل تعداد صفحات وب را بیش از سه تریلیون اعلام کرده است. این حجم عظیم صفحات مختلف به این علت است که هر کاربر می‌تواند یک وبگاه اختصاصی ثبت کند. از این رو تصور عموم بر این است که به هیچ طریقی، نمی‌توان از صحت و اعتبار اطلاعات به اشتراک گذاشته اطمینان حاصل کرد، اما واقعیت این است که با به کار گرفتن مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های ساده می‌توانید صحت و اعتبار این اطلاعات را ارزیابی کنید.

 

قبل از هر چیز توصیه می‌شود نشانی صفحه مورد نظر را چک کنید و ببینید سه حرف پایانی آن کدام است: gov. یا edu. ؟ gov. نشانگر وبگاه‌های دولتی و edu. نشانگر وبگاه‌های وابسته به مراکز آموزشی است. در مرحله بعد ببینید آیا نشانی اینترنتی حاوی اسم شخص یا اشخاص است؟ بنابراین فقط با داشتن یک نشانی می‌توانید تا حدی از اعتبار منبع اطلاعات مطلع شوید. اگر محتوای مورد نظر یک مقاله است، به دنبال نام نویسنده و تاریخ انتشار مقاله بگردید. چنانچه نام نویسنده ذکر شده بود، توصیه می‌شود نام او را جست و جو و درباره تجربیات و تخصص او اطلاعات جمع‌آوری کنید. چنانچه وبگاه مورد نظر مربوط به روزنامه، مجله یا یک برنامه تلویزیونی است، ابتدا باید قسمتی را که معمولا با عبارت «درباره ما» یا عبارات مشابه دیگر مشخص شده، مطالعه و سعی کنید از جهتگیری‌ و منافع تجاری نشریه یا برنامه مورد نظر مطلع شوید. کارشناسان معتقدند، کاربران باید به اطلاعات اینترنتی با تردید نگاه کنند و در درجه اول، صحت و اعتبار آنها را مورد ارزیابی قرار دهند. به عبارت دیگر، برای هر گونه اطلاعاتی که در اینترنت می‌خوانید، به دنبال منبع موثق باشید.

شاید در گشت و گذار اینترنتی به تبلیغاتی نظیر این که چگونه روزانه ۵۰ هزار دلار از طریق مشاغل اینترنتی سود کنیم، برخورد کرده باشید. گاهی هرزنامه‌هایی با این عنوان که میلیونرها چگونه از طریق اینترنت تجارت می‌کنند، به هزاران کاربر ارسال می‌شود. اگر از آن دسته کاربرانی هستید که این شایعات را باور می‌کنید، لابد اینترنت را معدن طلایی می‌بینید که شما فقط باید استخراجش کنید!

 

از دید کسب و کار، به این علت که میلیون‌ها کاربر روزانه از اینترنت استفاده می‌کنند، این فناوری می‌تواند اسباب درآمدزایی شود. میلیون‌ها کاربر یعنی میلیون‌ها مشتری که اگر هوشمندانه عمل کنید، می‌توانید درصد فروش محصولات و خدمات خود را افزایش دهید، اما این احتمال هم وجود دارد که کاربران به خرید محصول یا استفاده از خدمات شما جذب نشوند. بازاریابی آنلاین شغلی نیست که به علت وجود مشتریان زیاد، موفقیت کاربران در آن تضمین شده باشد. این حرفه مستلزم تبلیغات پرهزینه است، اما آنچه ممکن است محصول یا خدمات شما را با شکست مواجه کند، این واقعیت است که شاید میلیون‌ها کاربر از صفحه شما بازدید کنند، اما مشتری واقعی نباشند و نخواهند بابت محصول یا خدمات شما هزینه کنند. به عبارت دیگر، هیچ راهکار تضمین‌شده‌ای برای موفقیت در کسب و کار آنلاین وجود ندارد. مهم‌ترین اصل در هر نوع کسب و کاری در درجه اول، کیفیت محصول و خدمات عرضه شده است. صاحبان مشاغل، ضمن رعایت این اصل باید بکوشند با کارکنان، شرکای کاری و مشتریان رفتار مناسبی پیش بگیرند تا نه‌تنها رضایت همگان جلب شود بلکه منافع شغلی و مالی آنها نیز به خطر نیفتد.