گذشت ۳۰ سال از "بیدار شدن" کشتی تایتانیک.

نمیدونم ولی شاید از یه نظر: یک دلیل نا نوشته از غرق تایتانیک این بود که مهندس سازنده آن گفته بود: خدا هم نمیتواند این کشتی را غرق کند!--(خدا هم گفت: من نمی تونم؟! بعد یه تکه یخ ناقابل رو جلوی راهش قرار داد) مثل همون کاری که با نمرود که ادعای خدائی داشت کرد و یه پشه رو انداخت به دماغش. وقتی که آدم سنش میره بالاتر و عمیقتر به قضایا نگاه میکنه احساس میکنه که یه جریاناتی تو این دنیا وجود دارن که قابل وصف و اثبات نیست اما وجود دارن،تاثیر گذارن،گاهی حس میکنی که در قضیه جبر-اختیار تا حدودی قدرت مانور داری اما در انتها ، سرنخ دست بالائی هاست(همون چند بیتی معروف که یادم رفته: آمده ایم ز صندوق اسرار و میرویم به صندوق راز باز).داستان تایتانیک(غول آسا) یه درسی برای گرفتن ما داشت.

چند تا از فامیل‌های من هم در این کشتی بودند ، ۳ تا عمه‌ و یک دایی بابام، دایی و یکی‌ از عمه‌‌ها غرق شدند و ۲ تا از عمه‌‌ها به نیویورک رسیدند، یکی‌ از عمه‌‌ها در سال ۲۰۱۲ در سن ۱۱۷ سالگی مرد و عمه‌ دیگر هنوز زنده است آگر چه ۳ سالی‌ هست که دیگه کور شده‌ اما هنوز مغزش کار میکند ، داستان تایتانیک و غرق شدنش در فیلم جیمز کامرون فقط ۳۰% حقیقتی است که عمه‌ بابام برای ماها تعریف کرده.

[::IRAN+ISRAEL+USA4EVER - مونیخ، آلمان::]. عجب ,- راست میگید؟ یعنی‌ تو این کشتی مسافر ایرانی هم بوده؟ شما یهودی ایرانی هستید؟.