تقاضای مردم یک استان برای بخشش

شهروند:  وقتی ساعت شنی برای اعدام محیط‌بان دنا وارونه شد، معلولان کهگیلویه و بویراحمد هم دست به کار شدند تا برای بخشش این محیط‌بان از خانواده اولیای دم تقاضای گذشت کنند.

معلولان سوار بر ویلچرهایشان، با عصاهایشان به خانه اولیای دم مرحوم «مجتبی رضایی» رفتند تا حس پاک انسان‌دوستی‌شان را با تقاضای بخشش «اسدالله تقی‌زاده» محیط‌بان متهم به قتل، در تاریخ این دیار ثبت کنند.

رفتند تا بگویند پیامی دارند، حرف‌هایی حاوی صلح، پیغامی کوتاه اما زندگی‌بخش. پیامی در یک جمله «ببخش تا ببخشم». سخن از خواهش برای بخشش بود، گذشت از حکم محیط‌بانی که در مرداد ماه ‌سال ٨٦ به همراه ٢ همکارش در حین گشتزنی با ٥ شکارچی روبه‌رو شدند. شکارچیان به سمت آنها تیراندازی کردند و همین موضوع پای تقی‌زاده را به پرونده یک قتل باز کرد. تبادل آتش بین محیط‌بانان و شکارچیان با کشته شدن یکی از شکارچیان به نام «مجتبی رضایی» و ماجرای یک قتل درحالی پایان یافت که اسدالله تقی‌زاده پس از زندانی شدن با صدور حکم اعدام و تأیید آن توسط دیوان عالی کشور در مهرماه ‌سال ۹۰به اعدام محکوم شد. این محیط‌بان که آن روز ۳۳ ساله بود و تنها ۱۲ روز از مراسم عقدش می‌گذشت حالا ٨‌سال است که در زندان و در انتظار حکم نهایی است. حکمی که تاکنون ٣ مرتبه در دادگاه بررسی شده و او بار اول محکوم به قصاص نفس، بار دوم نقض این حکم و بار سوم باز هم محکوم به اعدام شد. با این حال هنوز استیذان این حکم نیامده و امید این محیط‌بان نسبت به تلاش‌های سازمان محیط‌زیست و بخشش اولیای دم ناامید نشده است.
حالا معلولان استان کهگیلویه و بویر احمد پا پیش گذاشته‌اند و به خانه اولیای دم مقتول این پرونده رفته‌اند.

دکتر طهماسب آسمانه، عضو هیأت علمی دانشگاه یاسوج که خودش هم از ٤‌سال قبل دچار ضایعه نخاعی شده بود به خانواده اولیای دم مقتول گفت: «معلولان و افراد دچار ضایعه نخاعی با مشکلات و دردهای زیادی روبه‌رو هستند اما خداوند امر به صبر کرده است. صبر به درد و صبر به مصیبت. ما معلولان به لطف الهی توانستیم گوشه‌ای از صبر را در وجود خود متجلی کنیم. اما مصیبت شما بسیار سنگین‌تر از ماست و صبر شما بر این مصیبت بیشتر از صبر ما خواهد بود. اگر چه درد را خدا می‌دهد و صبر را نیز خود او خواهد داد. ما با این تن رنجورمان آمده‌ایم که از شما خواهش کنیم که با خدا معامله کنید و گذشت کنید.»

پدر «مجتبی رضایی» در حالی که از یادآوری مصیبت‌ها و سختی‌هایی که در این سال‌ها بر آنها چیره شده، بغض کرده بود، به حرف‌های معلولانی که با امید به خانه‌اش آمده بودند گوش کرد. ناگهان بغضش شکست اما نه‌تنها چشم‌های او گریست بلکه همه اهل خانه و میهمانان اشک ریختند.

این مرد میانسال درباره بخشش در این پرونده گفت: «شما معلولان مورد لطف و مرحمت خداوند قرار گرفته‌اید. یکی از الطافی که خداوند به شما داده همین حس انسان‌دوستی است. شما همدرد من هستید. اگر می‌دانستم شما قرار است به خانه‌ام بیایید من پیش دستی می‌کردم و به دیدار شما می‌آمدم. در این مسأله بارها از خدا خواسته‌ام که هدایتم کند تا راه درست را انتخاب کنم؛ راهی که رضایت او را در پی داشته باشد.  اکنون تصمیمی خواهم گرفت که مورد رضایت او باشد.»

هنوز قطرات اشک برگونه این پدر داغدیده نشسته بود. اشک‌هایی که از قلبی بزرگ حکایت داشت؛ قلبی که راضی به رضای خداوند است؛ قلبی که اهل انتقام و قصاص نیست و همیشه برای صلح و سازش در ایل و طایفه‌اش کوشیده است. در ذهن معلولان از خود گذشته نیز قطعا این جمله نقش بست «انسانی با این قلب آسمانی قطعا با خدا معامله‌ای زیبا خواهد کرد».

در حالی جمعی از معلولان برای درخواست بخشش به خانه مجتبی رضایی رفته بودند که تیرماه نیز مادران شهدای کهگیلویه و بویراحمد، حجت‌الاسلام ناصر مصباح‌نژاد، امام جمعه شهر سی‌سخت و حجت‌الاسلام سیدجواد غفاریان، نماینده ولی‌فقیه در هلال‌احمر کهگیلویه و بویراحمد به همراه جمعی از معتمدان و ریش‌سفیدان شهر سی‌سخت از اولیای دم مرحوم مجتبی رضایی خواستند که محیط‌بان محکوم به اعدام دنا را به حرمت خون شهدا ببخشند.