اروپای شرقی، کارخانه تولید بازیکن تنیس

از میان بین ۱۲۸ زن بازیکن تنیس که در قسمت انفرادی ویمبلدون شرکت کرده بودند، تنها ۱۶ بازیکن به هفته دوم و مرحله یک هشتم نهایی این تورنمنت معتبر جهانی رسیدند.

 

از این بازیکنان چهار نفرشان آمریکایی هستند و یکی شان اسپانیایی و بقیه، یعنی یازده بازیکن، یا از شهروندان کشورهای اروپای شرقی هستند یا جزو نسل اول یا دوم مهاجران اروپای شرقی به کشورهای غربی.

 

در تنیس مردان هم بازیکنان اروپای شرقی زیاد هستند، اما نه به اندازه زنان. از ۱۶ بازیکن مردی که به یک هشتم نهایی رسیده اند ۶ بازیکن از اروپای شرقی یا از مهاجران شرق به غرب اروپا هستند. البته باید در نظر داشت که نفر اول تنیس مردان، نوواک جوکوویچ، از شرق اروپاست.

 

تب تنیس در اروپای شرقی، سال ها قبل از فروپاشی امپراتوری کمونیستی در آن نیم قاره با ظهور مارتینا ناوراتیلووا، از چکسلواکی سابق و اکنون شهروند ایالات متحده آمریکا، و موفقیت های شگفت انگیز او در زمین تنیس، در میان دختران بالا گرفت.

 

در میان مردان هم ابتدا ایلی نستازی، بازیکن رومانیایی شهرتی برای بازیکنان اروپای شرقی کسب کرد و پس از او ایوان لندل، شهروند چکسلواکی سابق و سپس آمریکا، که سال ها نفر اول جهان بود، تنیس را در میان مردان اروپای شرقی به اوج محبوبیت رساند.

 

البته در این میان نباید نقش بوریس یلتسین، اولین رئیس جمهوری روسیه پس از فروپاشی شوروی سابق را فراموش کرد. علاقه مفرط او به تنیس کمک بزرگی به پیشبرد این ورزش در روسیه و بالطبع در اروپای شرقی بود.

 

اکنون در تنیس جهان آنچه که کمتر به چشم می خورد نام بازیکنانی از کشورهایی است که در گذشته بهترین تنیس بازان را به جهان عرضه می کردند، کشورهایی مثل استرالیا، سوئد و تا حدی آمریکا. در مقابل این بازیکنان کشورهای اروپای شرقی هستند که در بیست رده اول جدول جهانی، هم در میان مردان و هم زنان، بیشترین تعداد را دارند.

 

در تنیس مردان از نیمه های دهه ۱۹۸۰ میلادی که صدرنشینی ایوان لندل در رده بندی جهانی به پایان رسید تا سه سال پیش بازیکنان آمریکایی و اروپای غربی سلطه خود بر تنیس را حفظ کردند. بازیکنانی چون متز ویلندر، جیم کوریر، بوریس بکر، استفن ادبرگ، آندره آغاسی، پیت سمپراس، راجر فدرر و رافایل نادال.

اما از سال ۲۰۱۴ به این طرف نوواک جوکوویچ بازیکن صرب که برای اولین بار در ۲۰۱۱ صدرنشین جدول رده بندی شده بود، به طور مستمر نفر اول جهان است و گویی تصمیم هم ندارد به این زودی ها جای خود را به کسی بدهد.

در میان زنان، بازیکنان اروپای شرقی گاه و بیگاه در گرانداسلم ها پیروز شده اند و چندگاهی هم بعضی از آنان مثل ویکتوریا آزارنکا از بلاروس و کارولاین وزنیاکی بازیکن لهستانی الاصل دانمارکی به صدر جدول رده بندی هم رفته اند، اما پس از مدتی به جمع دیگران بازگشته اند.

افتخارآفرین ترین بازیکن اروپای شرقی در میان زنان ماریا شاراپووای روس است که پنج بار قهرمان گرانداسلم شده و تنها بازیکن به غیر از سرینا ویلیامز در میان بازیکنان فعال است که هر چهار گرانداسلم را برده.

شاراپووا مدتی هم صدر نشین رده بندی جهانی بوده، اما هنوز در مقابل بازیکنانی چون سرینا ویلیامز کم می آورد. در واقع آخرین باری که توانست سرینا را شکست دهد سال ۲۰۰۴ در ویمبلدون بود و پس از آن ۱۶ بار در مقابل نفر اول رده بندی جهانی از آمریکا مغلوب شده است،

در هرحال، درست است که بازیکنان اروپای شرقی از لحاظ تعداد بر غربی ها برتری دارند و از نظر تکنیکی هم با استفاده از بهترین مربیان و امکانات جهان به سطح مطلوبی رسیده اند، اما دست کم در بین زنان هنوز از نظر کیفی تا رسیدن به اوج تنیس فاصله دارند.
جوکوویچ و شاراپووا، تنیس بازان صربستان و روسیه که از موفق‌ترین تنیس‌بازان امروز جهان هستند