دور افتخار ایرانی‌ها با پرچم جمهوری آذربایجان

شرق: نخستین دوره بازی‌های اروپایی در شرایطی در شهر باکوی جمهوری آذربایجان در حال برگزاری است که مدال‌آوری ورزشکاران ایرانی در این رقابت‌ها، زنگ خطری برای ورزش ایران محسوب می‌شود. اتفاق قابل‌توجه نخستین دوره بازی‌های اروپایی اینجاست که خیلی از کشورهای اروپایی حاضر در این رویداد مهم، حتی نتوانسته‌اند یک مدال طلا هم به‌دست آورند؛ اما ورزشکاران ایرانی با دو مدال طلا و نقره‌ای که برای آذربایجان کسب کرده‌اند، مؤثرتر از کشورهایی مثل مونته‌نگرو، دانمارک و... ظاهر شده‌اند.

 

البته درخشش ورزشکاران کشورمان در رویداد‌های معتبر بین‌المللی برای هر ایرانی خوشحال‌کننده است؛ اما همین مدال‌آوری‌ها زنگ خطری بزرگ برای ورزش ماست که مبادا این مهاجرت‌ها در آینده نیز ادامه‌دار باشد و سرمایه‌های ورزش ایران، یکی پس از دیگری از دست بروند.  ورزشکارانی که چند صباحی است به دلیل پشتیبانی‌نشدن مالی از سوی مسئولان ورزش ایران و البته پیشنهادهای مالی همسایه شمالی، به جمهوری آذربایجان مهاجرت کرده و تغییر تابعیت داده‌اند تا در قبال دریافت دستمزدهای بالا از آذربایجانی‌ها، برای تیم‌های ملی رشته‌های مختلف این کشور به میدان بروند. جمهوری آذربایجان که در سال‌های اخیر، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای روی ورزش کرده، مدت‌هاست در کمین ورزشکاران کشورهای همسایه خود به خصوص ایران است تا خودش را به ورزش دنیا معرفی کند. مهم‌تر اینکه سران ورزش این کشور با گرفتن میزبانی اولین دوره بازی‌های اروپایی، بزرگ‌ترین رویداد قاره اروپا، انگیزه‌شان مضاعف شده تا هرچه بیشتر به جذب قهرمانان و مدال‌آوران کشورهای دیگر اقدام کنند تا اولین نتیجه کار خود را در این رقابت‌ها ببینند! میلاد بیگی و صباح شریعتی، سرمایه‌های ازدست‌رفته ورزش ایران هستند که با مهاجرت به آذربایجان پرچم این کشور را در بازی‌های اروپایی بالا برده‌اند.

پنجشنبه در ادامه بازهای اروپایی میلاد بیگی، تکواندوکار ایرانی، یک طلا به مدال‌های کاروان جمهوری آذربایجان اضافه کرد. بیگی در وزن منفی 80 کیلوگرم رقابت‌های تکواندوی مردان با نتیجه 9 بر 4 «آلبرت گائون» از روسیه را شکست داد و به مدال طلا دست یافت. او چندی پیش در مسابقات آزاد اوکراین، اولین مدال خود(نقره)  را برای تیم ملی تکواندوی آذربایجان به‌دست آورده بود. میلاد بیگی در حالی عنوان قهرمان تکواندوی اروپا را از آنِ خود کرده که تا پنج ماه پیش برای تیم ملی تکواندو ایران روی شیاپ چانگ می‌رفت و حتی در جام بین‌المللی فجر در تهران نیز قهرمان شده بود.

 

 نکته جالب‌توجه اینجاست که تیم ملی تکواندوی آذربایجان با مربیگری رضا مهماندوست، سرمربی سابق و پرافتخار تیم ملی تکواندوی ایران، تاکنون دو مدال طلای مردان را در بازی‌های اروپایی گرفته است و شانس اول قهرمانی مسابقات محسوب می‌شود. صباح شریعتی، دیگر ورزشکار ایرانی‌الاصل مقیم آذربایجان است که در بازی‌های اروپایی مدال‌آوری کرده است. او برای تیم ملی کشتی فرنگی این کشور در وزن 130 کیلوگرم صاحب مدال نقره شد.

 

شریعتی در دیدار فینال که نمایش خوبی مقابل رضا کایالپ، کشتی‌گیر نامدار ترکیه‌ای داشت، 3 بر یک شکست خورد و نایب‌قهرمان شد. شریعتی عنوان دومی و سومی رقابت‌های کشوری ایران را داشت و به اردوهای تیم ملی دعوت می‌شد؛ اما چهارسال پیش تصمیم گرفت به آذربایجان مهاجرت کند. سامان طهماسبی، دیگر فرنگی‌ کار ایرانی تیم ملی آذربایجان در این مسابقات بود که عملکرد خوبی نداشت و در دور دوم رقابت‌های وزن 85 کیلوگرم با نتیجه 9 بر صفر مغلوب ماکسیم مانوکیان از ارمنستان شد تا از دور رقابت‌ها حذف شود. طهماسبی، دارنده مدال برنز جهان و طلای آسیا اولین ورزشکاری از ایران بود که پنج سال پیش، به دلیل اوضاع بد مالی و حمایت‌نشدن از سوی فدراسیون کشتی وقت، تغییر تابعیت داد و به آذربایجان رفت. سرمربیگری تیم‌ملی کشتی فرنگی آذربایجان نیز بر عهده جمشید خیرآبادی است. کسی که پیش‌ازاین دستیار محمد بنا، پرافتخارترین سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران، بود که بعد از المپیک 2012 لندن، هدایت این تیم را با دستمزد بسیار بالا پذیرفت.

 

مسعود هاشم‌زاده، سامان طهماسبی، امیر علی‌‌اکبری، صباح شریعتی در تیم‌ملی کشتی فرنگی، احمد محمدی، سینا بهرامی، میلاد بیگی، سهیلا سیاحی و... در تیم ملی تکواندو، نمونه‌های روشنی از ورزشکاران ملی پوش ایران بودند که در چند سال اخیر بار سفر را بسته‌اند و به آذربایجان مهاجرت کرده‌اند. اما تکواندو و کشتی، اولین رشته‌ها در ایران نیستند که ورزشکاران ملی‌پوش و عنوان‌دار آن، به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند. جودو، شمشیربازی، قایقرانی، نجات‌غریق، کاراته و شطرنج، ازجمله رشته‌هایی بوده‌اند که ورزشکاران شناخته‌شده آن در پنج‌سال اخیر از ایران رفته‌اند و تابعیت کشورهای اروپایی را گرفته‌اند. کوچ ورزشکاران به سایر کشورها، از مهم‌ترین معضلاتی است که ورزش ایران با آن روبه‌رو بوده و تاکنون راهکاری از سوی مسئولان مربوطه برای مقابله با آن اندیشیده نشده است. مشکل مالی و نادیده‌گرفتن ورزشکاران ایرانی از سوی متولیان ورزش تنها دلیلی است که آنها را مجبور کرده تا دست به این کار بزنند.