'وایاگرای صورتی' برای خانم‌ها یک گام دیگر به کسب مجوز نزدیک شد

قرص صد میلی‌گرمی فلی‌بنسرینهیات کارشناسی سازمان غذا و داروی آمریکا با هجده رای موافق در مقابل شش رای مخالف به این نتیجه رسید که صدور مجوز دارویی برای درمان "اختلال کمبود میل جنسی"، داروی فلی‌بَنسرین (Flibanserin)، را به این سازمان توصیه کند.

 

در گزارش این هیات آمده که تاثیر این دارو "اندک" است اما تاثیر آن برای بعضی بیماران "معنی‎دار" بوده است.

با اینکه سازمان غذا و دارو ملزم به پذیرش رای این هیات نیست اما این سازمان معمولا نظر گروه‌های کارشناسی خود را تایید می‌کند.

 

کاربرد این دارو درمان "اختلال کمبود میل جنسی" (hypoactive sexual desire disorder) است و در صورت کسب مجوز، برای زنان غیر یائسه تجویز می‌شود.

 

هیات کارشناسان تاکید کرده کسانی که اجازه تجویز این دارو را پیدا می کنند باید برای این منظور آموزش دیده باشند.

 

در گذشته، این هیات دو بار با اکثریت قریب به اتفاق آرا تایید این دارو را صلاح ندانسته بود، چون به این نتیجه رسید که منافع آن مضراتش را توجیه نمی‌کند.

 

علاوه بر تاثیر اندک، نگرانی جدی درباره عوارض جانبی دارو به خصوص افت فشار خون و از دست رفتن موقت هوشیاری (faint) وجود دارد که می‌تواند منجر به آسیب یا حادثه شود.

 

از دیگر عوارض دارو به تهوع، سرگیجه، خستگی، اضطراب، خشکی دهان و بی خوابی می‌توان اشاره کرد.

اما شرکت سازنده، برخی گرو‌ه‌های فعال زنان و برخی از زنانی که در مراحل آزمایش دارو شرکت داشتند و از تاثیر آن راضی بودند، برای تایید آن تلاش زیادی کرده و می‌کنند.

 

برخی از گروه‌های فعال زنان سازمان غذا و داروی آمریکا را به تبعیض جنسی متهم کرده‌اند.

آنها معتقدند این سازمان برای بهبود فعالیت جنسی مردان برای چند دارو مجوز صادر کرده و این داروها وارد بازار شده‌اند اما در مورد زنان چنین نیست و زنانی که دچار مشکلات جنسی هستند به هیچ داروی مناسبی دسترسی ندارند.

 

اما از طرف دیگر برخی گروه‌های فعال در سلامت زنان از تصمیم گذشته سازمان غذا و دارو حمایت کرده و گفته‌اند عدم صدور مجوز برای این دارو به دلیل تبعیض جنسیتی نیست بلکه مشکل در "خود دارو است."

 

آنها معتقدند این شرکت داروسازی از برخی گروه‌های فعال در حقوق زنان به عنوان اهرم فشار برای تایید دارو استفاده کرده است.

با این حال برخی از زنان حاضر در این آزمایش گفته بودند دارو رابطه آنها را نجات داده است.

دکتر جولیا هیمن از موسسه کینزی می گوید:

"زنانی که این دارو را مصرف کردند می گویند رابطه رضایت بخش جنسی در ماه نیم تا یک بار بیشتر تجربه کرده‌اند."

"اما از طرف دیگر باید گفت همین تفاوت اندک وقتی فرد در مرحله خاصی از یک بیماری قرار گرفته می‌تواند تفاوت قابل ملاحظه‌ای ایجاد کند."

اما دکتر آدریان فوگ-برمن از دانشگاه جرج‌تاون می ‌گوید: "صدور مجوز برای این دارو سابقه بدی ایجاد می‌کند، این که شرکت های دارو سازی آنقدر پول خرج کنند که سازمان غذا و دارو را مجبور کنند داروی بی فایده یا خطرناک را تایید کند."

 

"اختلال کمبود میل جنسی" یک مشکل پزشکی است و صرفا کاهش میل نیست. سازمان غذا و داروی آمریکا این مشکل پزشکی و نیاز به درمان آن را به رسمیت می شناسد اما تایید کرده که وظیفه دارد منافع و مضرات دارو را کاملا مد نظر بگیرد.
فلی‌بنسرین

این دارو که به آن لقب وایاگرای صورتی یا وایاگرای زنانه داده‌اند به عنوان دارویی برای درمان "اختلال کمبود میل جنسی" (hypoactive sexual desire disorder) مطرح است.

 

اما بر خلاف لقبی که دارو پیدا کرده اثر آن هیچ شباهتی به وایاگرا ندارد. وایاگرا باعث افزایش میل جنسی در مردان نمی‌شود بلکه با افزایش خون‌رسانی به عضو جنسی، نعوذ یا حفظ نعوذ را ممکن می‌کند.

 

در حالیکه فلی‌بنسرین با تاثیر بر ناقل‌های عصبی در مغز باعث افزایش میل جنسی در خانم‌ها می شود.

فلی بنسرین در ابتدا به عنوان داروی ضد افسردگی ساخته شد اما آزمایش ها نشان داد این دارو باعث افزایش میل جنسی در خانم‌ها می شود و در عین حال تاثیری بر خلق و خوی آنها نمی‌گذارد.

 

سه بار آزمایش دارو بر روی یازده هزار زن نتیجه مشابهی داشت؛ افزایش میل جنسی در زنانی که دچار کمبود این میل بودند.

زنانی که در این تحقیقات شرکت کرده بودند به طور متوسط ماهی دو یا سه "تجربه رضایت‌بخش جنسی" داشتند اما پس از استفاده از دارو، به نسبت کسانی که به آنها دارونما (پلاسبو) داده شده بود، در ماه یک بار رابطه رضایت‌بخش را بیشتر تجربه کردند.

 

میل جنسی این زنان نسبت به کسانی که دارونما خورده بودند در مقیاسی بین حداقل ۱.۲ تا حداکثر ۶.۰، فقط ۰.۳ افزایش پیدا کرد.

در صورت تایید سازمان دارو و غذا، این دارو را باید به صورت شبی یک قرص ۱۰۰ میلی گرمی هر شب قبل از خواب مصرف کرد.
کاهش میل جنسی در زنان

    کاهش میل جنسی هم در زنان و هم در مردان دیده می شود اما شیوع کاهش میل جنسی در زنان بیشتر است.
    میل جنسی با سلامت ارتباط نزدیک دارد و بسیاری از بیماری‌ها (روانشناختی، سیستم عصبی، هورمونی، عروقی یا عضلانی) باعث کاهش میل جنسی می‌شوند.
    سرطان و شیمی درمانی، بیماری های دستگاه تناسلی و یائسگی هم ممکن است چنین مشکلی برای زنان ایجاد کنند.
    داروهای زیادی هم ایجاد کاهش میل جنسی ایجاد می‌کنند به خصوص داروهای ضد فشار خون، قرص ضد بارداری و داروهای ضد افسردگی. مصرف زیاد الکل هم ممکن است چنین تاثیری ایجاد کنند.
    در خانم‌ها، حاملگی و بچه دار شدن ممکن است به کاهش میل جنسی منجر شود.
    علاوه بر بیماری‌ها، کاهش میل جنسی می‌تواند به علت خستگی یا اضطراب باشد.
    باید در نظر داشت که با افزایش سن به طور طبیعی میل جنسی کاهش پیدا می‌کند.

کیفیت رابطه و میل جنسی    نامطلوب بودن رابطه جنسی می‌تواند باعث کاهش میل جنسی شود بخصوص اگر حالت اجبار یا وظیفه پیدا کند.
    ویژگی‌های فرهنگی و تطابق نیازها و خواسته‌های دو شریک جنسی نقش بسیار مهمی در میل جنسی دارند.
    مشکلات رابطه تاثیر زیادی بر میل جنسی می‌گذارند و مثلا اگر کسی نگران این است که شریک جنسی‌اش با افراد دیگر هم رابطه داشته باشد بر میل جنسی تاثیر می‌گذارد.
    با اینکه گزارش شده بعد از یائسگی کیفیت رابطه جنسی در زنان بهتر می شود اما تغییرات هورمونی و مسائلی مثل خشک بودن واژن به علت کمبود ترشحات که خود ناشی از تغییرات هورمونی است ممکن است سکس را ناخوشایند کند و باعث کاهش میل جنسی شود.
    کاهش میل جنسی را نباید با کارایی (performance) یا رضایت جنسی اشتباه گرفت.
    رابطه‌ای فاقد تحسین، احترام و دیگر تماس‌های بدنی مثل در آغوش گرفتن، بوسیدن، و گرفتن دست، رغبت جنسی را برانگیخته نمی‌کند.

    این اختلال شیوع نسبتا زیادی دارد و آمارهای مختلف آن را بین ۱۰ تا بیش از ۴۶ درصد نشان می دهند.
    برای اینکه تشخیص اختلال کمبود میل جنسی برای زنی مطرح شود، باید چنین حالتی بعد از مدتی از میل جنسی طبیعی بوجود آمده باشد، احتمال وجود هر بیماری دیگری رد شده باشد، مشکل بیمار به شرایط، شریک جنسی و یا تحریک خاص ارتباط نداشته باشد، و باید کسی که در این زمینه تخصص دارد چنین تشخیصی بدهد.
    علت اختلال کمبود میل جنسی هنوز به درستی روشن نیست. این نظریه مطرح است که این اختلال محصول بر هم خوردن تناسب ناقل‌های عصبی محرک و مهار کننده پاسخ جنسی در مغز هستند.
    دوپامین و نور اپی نفرین اثر محرک دارند و سروتونین مهار کننده است. فلی‌بنسرین بر روی دوپامین و نور اپی نفرین و سروتونین تاثیر می‌گذارد و میزان آنها را در مغز تنظیم می‌کند اما مکانیسم دقیق اثر آن معلوم نیست.