بیمارستان پروفسور سمیعی در چین

اگر بنده بنویسم : "مبارک چینی ها باشد" حرف خوبی نزده ام چرا که اولا ایشان چینی نیست ودوم اینکه حرفی طعنه آمیز زده ام و اگر - مانند خیلی ها -بنویسم :" حکیم و طبیب ایرانی باعث افتخارما هستی "درست نیست چون این افتخار - ایجاد بیمارستان برای چینی ها - برای ایرانی ها افتخاری نیست و فقط این افتخار نصیب ایشان می شود و بس و اگر هر چیز دیگری هم بنویسم باز شایبه این بوجود می آید که داریم "بت سازی" می کنیم چرا که ایشان - به دلایلی خاص- معروفتر شده اند حال آنکه زیاد هستند کسانی که مانند ایشان - چه در ایران و چه در خارج از ایران و نه فقط تخصص ایشن بلکه بیشتر زمینه ها- به درجات بالاتری هم رسیده اند ولی سعی در نمایش خود و دانسته هایشان ندارند چرا که به قول معروف : " درخت پربار شاخه هایش آویزان تر است " و از طرفی زمینه کاری شان با هم فرق دارد در کل بهتر است همانند همان داستان معروف پروفسور حسابی - و پسرش - و ماجرای رابطه ایشان با آلبرت اینشتین این داستان پروفسور سمیعی و هیمنه و بزرگی کارش را لوث نکنیم !