موضوع انشا: متن بنر تبلیغاتی نصب شده در بیمارستان شهید چمران را شرح دهید(طنز)

البته برهمگان واضح و مبرهن است که طرز لباس پوشیدن هرکس نشان دهنده ی شخصیت و سلیقه ی آن شخص می باشد اما همانگونه که مستحضر هستید در مورد زنان چنین نمی باشد زیرا زن هرچه باشد شخص محسوب نمیشود و یک زن در واقع یک ناموس است که بسیار بالاتر از یک شخص است و به عنوان مثال شما وقتی یک زن را در خیابان میبینید این زن از زیر بته به عمل نیامده  و اگر ازدواج نکرده باشد ناموس پدر و برادر خود  و اگر ازدواج کرده باشد ناموس شوهر خود محسوب میشود و بعدها که بچه دار بشود اگر ان بچه پسر باشد ناموس آن بچه نیز خواهد بود.

 

در کشور عزیزمان مردم بسیار به ناموس علاقه داشته و به آن اهمیت میدهند چرا که ناموس هرکس نشانه ی شخصیت اوست و دیگران حتی با مشاهده ی لباس ناموس ما میتوانند به شخصیت و روحیات ما پی ببرند که البته این مساله شاید در نگاه اول کمی عجیب و غیر ممکن به نظر برسد و ممکن است عده ای بر سبیل عقاید امروزی بگویند که این حرفها درست نیست چرا که بسیارند کسانی که دویست جلسه میروند پیش مشاور و روانکاو و ساعتها از خودشان و خاطراتشان و زندگیشان صحبت میکنند و سر آخر باز هم روانکاو نمیتواند به حالات روحی و شخصیتی ایشان پی ببرد و تشخیص اشتباه میدهد. پس حالا چطور ممکن است که بتوانیم از روی لباس و شلوار یکی به کنه شخصیت و روحیه ی شخص دیگری پی ببریم؟

پاسخ این است که همانطور که یک منشور شیشه ای از خود رنگی ندارد و صرفا نوری که بر آن میتابد را تجزیه کرده و طیفهای نهفته در دل نور را بیرون کشیده و در معرض دید قرار میدهد، یک زن نیز به خودی خود معنا و مفهوم خاصی ندارد اما همین زن در مقام ناموس میتواند بازتاب دهنده ی شخصیت شوهر و یا خانواده ی خود در جامعه باشد و برای همین است که یک زن همواره باید توجه داشته باشد که لباسی که میپوشد و آرایشی که میکند جوری نباشد که مردم درباره ی شخصیت پدر و یا شوهرش فکرهای بد کنند و به اشتباه بیفتند. مع الاسف دیده شده است که گاه زنانی با شمایل لیدی گاگا  پشت مازاراتی و لکسوس و پورش در خیابانهای تهران تردد مینمایند و معکوس میکشند و هرکس با دیدن آنها گمان میبرد که شخصیت شوهر و یا پدرشان در حد "بک استریت بویز" و یا "جاستین بیبر" است اما وقتی زبانم لال یکیشان تصادف میکند و دار فانی را وداع میگوید در اعلامیه ی ترحیمشان مشخص میشود که از نوامیس مراجع عالیقدر و سرداران محترم سپاه و یا نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی بوده اند.که البته این مسائل به موضوع انشای امروز ما ربطی ندارد و سیاه نمایی ست و چه بسیارند نوامیس سران مملکتی که تقیه نکرده و با حجاب برتر  پشت ماشینهای آنچنانی خود مینشینند و مردم با دیدن آنها بی درنگ پی به "روحیات و حالات و شخصیت" شوهران انها برده و از بالا تا پائین نظام را فحش میدهند و از آنجا که این کار خود نقض غرض محسوب میشود پس بهتر است نوامیس مسئولین را مستثنی کنیم تا قبل از انتخاب پوشش، همه ی جوانب را بسنجند و با شوهران و یا پدرانشان نیز مشورت کنند و پوششی بینابین در حد لیدی گاگای اسلامی انتخاب کنند که نه اسلام بسوزد و نه بابای نظام!

 

ما از این انشاء نتیجه میگیریم که زنها بهتر است سرشان به کار خودشان باشد و در مسائل مردانه ای مثل انتخاب لباس و یا رنگ مو و آرایش چهره ی خود دخالت نکنند چرا که همانطور که گفته شد ظاهر یک زن قبل از هر چیز نشان دهنده ی شخصیت شوهر است و طبیعی ست که شوهر باید خودش در مورد شخصیت خودش تصمیم بگیرد.