روی بالکن‌‌های ایران و آلمان چه می‌گذرد؟.

یک دلیل عمده این تفاوت به نوع زندگی مردم و عادات آنها بر میگرده. بعنوان مثال یک عمر ایرانیان از بخشی بعنوان انباری یا زیرزمین بهره میبردند که همچنان آن عادت انبار کردن در خانه های جدید هم وجود دارد. از سوی دیگر برخی بخاطر ترس از دیده شدن و شناسایی شدن از بالکن استفاده نمی کنند. چرا که بدبختی در ایران اگر ترس از دیده شدن نداشته باشی و راحت بیای بیرون نفسی بکشی هم همسایه میره ازت شکایت می کنه که این هر روز میاد رو تراس ناموس ما را دید میزنه و ما شناسایی اش کردیم(اتفاقی که در آخرین سفرم به ایران افتاد و از پسر همسایه که رفته بود روی بام حمام آفتاب بگیره شکایت کرده بودند). از طرف دیگه وجود ماهواره هم اکثر تراس ها را اشغال می کنه. باز از زاویه دیگر آب و هوای مناسبی جهت رسیدگی به تراس و ایجاد باغچه نداریم. دود و گرد و خاک کاری می کنند که رسیدگی به تراس یعنی هر روز تمییز کردن و به زباله دانی انداختن گل های خشک شده و پلاسیده. اما اگر بخواهیم عمیق تر به استفاده ایرانیان نگاه کنیم روزگاری تمام خانه های ایرانیان تراس داشت که محل صرف غذا و استراحت بود. این فرهنگ همچنان در معماری های قدیم هویدا است

یوسف آباد تهران زندگی می کردیم و زمان بچگی یادم میاد 90 درصد خانه ها استخر و یک تراس بزرگ روی زیر زمین یا انباری داشت. همه روی اون تراس ها میز داشتیم که غذا میخوردیم و تا جایی که یادم میاد بقیه هم داشتند. اما فرق بین ما دقیقا همین موضوع است که ایرانیان عادت به خانه های کوچک جدید ندارند که به هر بهانه ای یک قسمت حیاتی در فرهنگ خانه نشینی ما را حذف کرده اند. کجاست اون آلاچیق های معروف ایرانیان؟ کجا است اون باغچه های معروف که همه تو حیاطمون داشتیم؟ کجاست اون استخر؟ دنبال جای استراحت و زیبا و گل کاری شده می گردیم بیاد بیاریم محوطه های پشت آشپزخانه که نامش از خاطرم رفته. همه گل کاری و آب نما و قفس طوطی و مرغ عشق و بلبل داشتیم. برخی ها حتی تاب داشتند. آلاچیق و تخت برای بازی تخته و خواب ظهر و غذای دورهمی با فک و فامیل و قلیون کشیدن داشتیم که بزرگ خانواده اونجا پاتوقش بود. همانطوری که گفتم ما برای این زیبا سازی ها بنا به عادت دیرینه نیاز به فضای بزرگ داریم و در این قوطی کبریت های فعلی با آن شرایط نمیشه توقعی داشت.

پاسیو!! اسم آن فضای پشت آشپزخانه پاسیو بود که همیشه بوی عطر گل و صدای شرشر آب و آواز پرنده ازش شنیده میشد. یادش بخیر!!!!

به قول مادرم کاش عکسهایی هم از خانه ها و اپارتمانهای بالکن دار زمان شاه بود تا پیشرفت فرهنگی بعد از انقلاب قرون وسطایی رو بیشتر دید !

آخری یعنی زیباسازی ،نمرش 20 بود