پای چپ محمدهادی، دانش آموز قربانی مین، از زانو قطع شد

احتمالا کوتاهی کرده اند و مچ پا عفونت مرده و قانقاریا شده و به ساق پا و - حتی شاید به ران - رسیده و مجبورند به خاطر قصور و اهمال دکتران واقعا از خدا بی خبر, پای این بنده خدا را ببرند !!آن مناطق مین گذاری شده را تا الان که بیست و خرده ای سال از پایان جنگ می گذرد هنوز هم پاک سازی نکرده اند همین میشود حالا نه همین امروز ولی باز همین آش و همین کاسه !! باز هم برای اردوی ها راهیان گور !! نام نویسی می کنید ? آقا نام نویسی کردی ? من آقا ? نه آقا !

جز تاسف و ناراحتی چیزی نمیتونم بگم. ایکاش دولت یک کاری میکرد و تمام مناطق مین گذاری شده رو پاکسازی میکرد . سال 82 در ایلام رشته باستانشناسی قبول شده بودم. وقتی رفتم ایلام فهمیدم برای پیدا کردن عتیقه ما رو به روستاها و تپه هایی می برند. و از اهالی بومی شنیدم که در روستاها هفته ایی 3 بار مین منفجر میشه. و باعث مرگ مردم و مخصوصآ بچه ها میشه. شهر مرزی مهران رو هم دیدم و کمی که فکر کردم دیدم اونجا جای موندن نیست . و احتمال دادم اگر بمونم ممکنه پام روی مین های باقی مانده از جنگ بره و قطع بشه. برای همین فرار کردم و عطاش رو به لقاش بخشیدم و برگشتم شهرم.

چند سال پیش دایی من تصادف کرد و استخوان ساق پاش گمشد. هر پزشکی که دید گفت باید پاش رو قطع کنند . شاید از 10 تا پزشک جراح ارتوپد شهر ما همشون حاضر نمیشدند این پا رو ترمیم کنند و زیر بار عمل نمی رفتند و خانوادم رو ترغیب میکردند که رضایت بدن تا پاش رو قطع کنند !. ولی مادرم راضی نشد و سراغ هر دکتری که بود رفت. تا آخری یک پزشک خوب پیدا کرد و گفت اصلآ نیازی به قطع عضو نیست !. و بعد از چندین عمل جراحی دایی ام پاش رو حفظ کرده هرچند مثل پای سابقش نشده . *. پزشکان حوصله ترمیم پای قطع شده رو ندارند برای همین تنبلی اکثرآ عضو بیمار رو قطع میکنند. البته اگر در صحنه تصادف انگشت یا دست و پایی قطع شده باشه باید عضو قطع شده رو توی یک کیسه یا پارچه تمیز و روی یخ بگذارید و تازه بین 4 تا 6 ساعت بیشتر برای پیوند عضو وقت نیست .

جنگ چیز زیبائیست.امام خمینی