ایرانی داوطلب "سفر بی بازگشت به مریخ": از دنیا که نمی روم/ عکسی از خانواده ام می برم با پس زمینه زمین!

عصرایران - آمار عجیب و غریب است؛ بیش از 200 هزار نفر برای رفتن به مریخ داوطلب شده اند؛ سفری بی بازگشت!

 

سفری که تا کنون درون مایه فیلم ها و کتاب های تخیلی و داستانی بود و یک افسانه دست نیافتنی... اما به نظر می رسد این افسانه قرار است رنگ واقعیت به خود بگیرد و انسان به مریخ قدم بگذارد، سیاره سرخ و زیبا که سال هاست دانشمندان علوم فضایی را به خود مشغول کرده است، اکنون قرار است 24 نفر به مریخ بروند تا به همه سؤالات بشر از آغاز تا کنون پاسخ بدهند و شاید مقدمه ای برای کوچ بشر به آنجا باشند.

از سال ها قبل پروژه های مختلفی برای اعزام فضانورد به مریخ طراحی شده اما همه این پروژه ها از پیش شکست خورده نامیده و بایگانی شدند، چون به دلایل مختلف از جمله سوخت هیچ راهکاری برای مرحله دوم پروژه یعنی "بازگشت از مریخ" نداشتند تا اینکه پروژه ای با عنوان "مارس وان" طراحی شد که با حذف این مرحله گامی سرنوشت ساز برای اعزام انسان به فضا برداشته شود: سفر بی بازگشت!

اخیرا نام سه ایرانی در میان برگزیدگان مرحله دوم پروژه مارس وان اعلام شد که از میان بیش از دویست هزار نفر به جمع صد نفر راه یافته اند تا در نهایت 24 نفر در قالب 6 تیم 4نفره رهسپار "سفر بی بازگشت" شوند.

 

"صادق مدرسی" یکی از این سه ایرانی است که گفتگوی عصرایران با او را در ادامه می خوانید:

صادق مدرسی هستم 30 ساله متولد یزد و ساکن تهران. مدرک کارشناسی ارشد زیست شناسی دارم و ده مقاله آی اس آی چاپ کرده ام.

حس هیجان و ماجراجویی.

با توجه به عظمتی که این پروژه دارد از نظر من می ارزد. مسلما افراد مختلف نظرات مختلفی دارند.

خیر مجردم.

از زندگیم راضیم و به طور کلی زندگی را دوست دارم و اینکه تصمیمات و انتخابهای مختلفی در زندگی پیش روی ماست.

شرکتی که مجری این پروژه است و ایده و طرح کلی آن را داده است هلندی است و با شرکت های مختلفی از قاره های آمریکا، اروپا و استرالیا همکاری می کند.

از طریق اخبار علمی که دنبال می کردم مطلع شدم چنین طرحی وجود دارد. قبل از شروع ثبت نام من با شرکت مجری طرح تماس گرفتم تا ازجزئیات مطلع شوم و بعد از مطالعه و تحقیق درباره ابعاد پروژه احساس کردم این یک طرح منطقی است؛ به همین دلیل بعد از اعلام عمومی، ثبت نام کردم.

از قبل اطلاعاتی داشتم اما بعد از مطرح شدن این پروژه تحقیقات بیشتری کردم.

بله ، مرور قراردادها و ابعاد و جزئیات طرح نشان می دهد که انسان می تواند به یک سیاره دیگر برود.

حدود 205 هزار نفر از صد کشور جهان ثبت نام کردند و فکر می کنم ده،دوازه نفر از آن ها ایرانی بودند.

هنگام ثبت نام در خودم این قابلیت را می دیدم و حدس میزدم جز 1000 نفر مرحله دوم باشم اما با توجه به اینکه کسانی که جز 1000نفر هستند دارای سوابق و تجارب مختلفی در حوزه های پزشکی،فضایی و علمی بودند و حتی برخی کارشناس ناسا و یا فضانورد بودند فکر نمی کردم به جمع 100 نفر بروم.

در مرحله اول یک ویدیوی 60 ثانیه ای از خودمان ارسال کردیم که در این ویدیو سه موضوع باید اشاره می شد:اول، درباره انگیزه خود برای ثبت نام؛ دوم، درباره اینکه چرا فکر کرده ایم می توانیم این ماموریت را انجام دهیم و سوم اینکه حس شوخ طبعی ما در چه حدی است؟

غیر از این باید به ده سؤال دیگر هم به صورت مکتوب جواب می دادیم که موضوعات مختلفی را از جمله موضوعات روحی،تعامل و روابط بین فردی،اخلاقیات و ... را شامل می شد مثلا اینکه دوستی در خارج از کشور دارم یا خیر؟ انگیزه نامه و اطلاعات فردی هم لازم بود.

مرحله دوم بررسی شرایط پزشکی بود که باید فرم هایی را از نظر صلاحیت های پزشکی به تائید پزشک می رساندیم که شامل فشارخون،وضعیت مفاصل،قد و وزن و اطلاعاتی درباره جراحی و ... بود که در این مرحله از 1058 نفر حدود 500 نفر حذف شدند.

یکی از مسؤولان پروژه از طریق اسکایپ با من مصاحبه ای انجام داد و سؤالات مختلفی را پرسید البته بیشتر از نظر روحی قصد داشت ببیند استرس دارم یا نه. یا سئوالی پرسید که اگر بعد از اعزام موفق به مریخ با گذشت سه سال زمینه ای برای بازگشت به زمین فراهم شد بر می گردی؟

گفتم بر نمی گردم. ترجیحم این است که بمانم و حتی دیگران را هم تشویق کنم بیایند تا یک جامعه انسانی در مریخ ایجاد کنیم و گونه انسانی و نسل بشر را در سیاره مریخ گسترش دهیم.

بررسی هایی که شده نشان می دهد که بدن انسان با فضای مریخ می تواند تطابق پیدا کند و در مریخ امکان تهیه آب و غذا و ... فراهم شود.

 در سطح مریخ یخ وجود دارد و می توان با کوره های ذوب به آب رسید و آب را هم تجزیه کرد و به هوای قابل تنفس دست یافت.

صحنه ای از غروب خورشید در مریخ- برنامه اعزام به چه شکل است؟

سال 2018 قرار است یک پرواز آزمایشی صورت بگیرد و مریخ نورد هم قرار است در سال 2020 برای ایجاد پایگاه اقامت عازم شود و در سال 2022 هم قرار است چند محموله مورد نیاز برای ایجاد شرایط زندگی در یک نقطه مخصوص بر سطح مریخ که خاک مناسب داشته باشد و یخ بیشتری دارد و در عین حال خیلی سرد نباشد فرود بیاید.

 قرار است پنل های خورشیدی سبک به وسعت 2000متر ایجاد شود تا برق مورد نیاز پایگاه تامین شود.

غذا هم از طریق گلخانه های سبک قابل حمل از طریق لامپ های ال ای دی خاص به دست خواهد آمد.

احتمالا در چند سال اول حیوانات به این صورت که اشاره کردید پرورش داده نخواهند شد و پروتئین حیوانی هم از طریق تغذیه از حشرات تامین خواهد شد.

هر گروه برای اعزام 4 نفر خواهد بود که هر نفر از یک قاره است. بنابراین از یک کشور دو نفر در یک گروه نخواهند بود. از گروه 4 نفره دو نفر امور مهندسی را بر عهده می گیرند و برهمان اساس آموزش می بینند. دوره آموزشی 8 سال است که از سال 2016 تا 2024 دنبال می شود. محل آموزش هم به صورت شبیه سازی در اماکن خاص است که به فضای مریخ شباهت داشته باشد و ممکن است قطب شمال یا جنوب باشد و دوره های علمی هم احتمالا در آمریکا سپری می شود.

دمای مریخ به طور متوسط بین 17- تا 170- است البته در روزهایی از تابستان در مناطق خاصی از آن ممکن است به 25 تا 35 درجه بالای صفر هم می رسد. تشعشعات مضر کیهانی هم به سطح آن می رسد؛ البته لایه اتمسفر بسیار نازکی هم دارد.

سال 2024 افراد پرواز می کنند و سال 2025 در مریخ فرود می آیند.

 هم به تلفن و هم به اینترنت دسترسی خواهد بود و به همین منظور ماهواره هایی در سال 2018 و 2022 به فضا پرتاب می شود ،البته تاخیر در ارسال پیام وجود خواهد داشت و بین 3تا 23 دقیقه بین ارسال و دریافت پیام فاصله خواهد بود.

غیر از ابتدای کار که شرکت برای جلوگیری از ثبت نام اسپمی مبلغ کمی در حدود 15 دلار را تعیین کرده بود، در ادامه مراحل وجهی پرداخت نشده و حتی در دوره آموزش به 24 نفر باقی مانده حقوق پرداخت می شود، هرچند آن ها به پول نیازی نخواهند داشت.

هزینه اعزام یک گروه 4 نفره 6میلیارد دلار برآورد شده که قرار است از طریق اسپانسر و تبلیغات و فروش فیلم های آموزشی و حق پخش آن هزینه های پروژه محقق شود.

می دانم خیلی سخت خواهد بود، مخصوصا اوایل حضور و ماه اول، اما فکر می کنم بعد از چند ماه همه چیز به صورت طبیعی و عادی شود. اما قبل از آن در هر زمانی کوچکترین اشتباه به معنای نابودی پروژه است به همین دلیل فکر می کنم مهم ترین بخش در این پروژه انتخاب افراد یعنی 24 نفر نهایی است و در کل اراده قوی را یکی از شرایط زندگی در مریخ می دانم؛ حس خوبی نسبت به آن دارم و از این حس خوشم می آید.

اوایل خیلی موضوع جدی نبود چون تعداد افراد داوطلب بسیار زیاد بود در کل حمایت کردند؛ هرچند هیچ خانواده ای خوشحال نمی شود یکی از اعضایش برود و دیگر بر نگردد!می توانم بگویم مخالفت جدی نکرده اند و چون مجرد هستم راحت تر هستم.

خانواده ام از این جهت که برای پروژه ای داوطلب شده ام که بسیار عظیم است و خودم هم به آن علاقه مندم مرا حمایت می کنند.

حداقل اوایل خیر،یعنی تا حدود ده سال بعید است،بخاطر مسائل پزشکی و محدودیت های موجود و احتمال عدم تطابق جنین و اینکه افراد باید روی کارشان تمرکز داشته باشند.

به هیچ وجه انصراف نمی دهم. تصمیمم را گرفته ام و این یک تصمیم قطعی است اما افراد با صلاحیت باید بروند اگر این تشخیص داده شد که من می توانم خواهم رفت.

معمولا کسانی که از زندگی سیر شده اند به هیچ سفری نمیروند. مخصوصا به چنین سفری، چون علاوه بر مراحل سخت انتخابی مراحل بسیار سخت آموزش وجود دارد که انگیزه بسیار قوی میخواهد.

اینکه می گویید سفر بی بازگشت است به این معنا است که فرد از دنیا می رود در حالی که افرادی که به مریخ می روند از دنیا نمی روند، بلکه به محل دیگری می روند و فقط برنمی گردند وگرنه کل تجهیزاتی که برای ایجاد شرایط زنده ماندن افراد نیاز است چه در زمینه آب، هوا و غذا قبل از اعزام افراد ارسال خواهد شد و اگر در این مراحل مشکلی پیش بیاید از طرف مریخ نوردی که پیشتر اعزام شده چراغ سبز برای اعزام افراد صادر نخواهد شد.

به این موضوع فکر کرده ام اما اینکه پشیمان شوم خیر، ضمن اینکه بسیاری از تصمیماتی که افراد در زندگی شان می گیرند ممکن است برگشت ناپزیر باشند.

اتفاق ناگوار در هر شرایطی می تواند بیفتد. حتی در حال قدم زدن در پیاده رو و یا هنگام پرواز با هواپیما، در مریخ اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود افراد در مریخ یک زندگی معمولی خواهند داشت و مثل زمین زندگی ادامه خواهد یافت. بر اساس تحقیقات یک انسان می تواند تا بیش از60 سال در کره مریخ ادامه حیات بدهد از طرفی از سال 1999 تا 2013 فقط یک ماموریت مریخ شکست خورده و آن هم پروژه مشترک چین و روسیه بوده است.

2 نفر از 4 نفر هر گروه آموزشهای پزشکی و نحوه استفاده از تجهیزات پزشکی که به آنجا فرستاده خواهد شد را کسب می کنند.

به طور عمده از نیتروژن و آرگون تشکیل شده و تنفس در فضای باز از طریق کپسول هوا خواهد بود.

زمانی که افراد در سکونتگاه های مخصوص هستند اصلا نیازی به لباس های مخصوص یا کپسول هوا و... ندارند اما هنگام خروج از پایگاههایشان لباس مخصوص میپوشند.

 

افراد طی آموزش 8 ساله علاوه بر آموزش های معمول، در مورد دموکراسی، ساختارهای مختلف سیاسی و اجتماعی و سلسله مراتب و نحوه تقسیم قدرت آموزش خواهند دید. ضمن اینکه در چند سال اول تعداد افراد کم است و تصمیمات به صورت جمعی گرفته خواهد شد.

ویدیو خیلی کوتاه بود شاید به این خاطر بوده که سفر 7ماه طول می کشد و 4 نفر در فضایی بسته به اندازه 10 متر باید سفر کنند؛ برای تحمل این شرایط باید افراد از نظر روحی شرایطی داشته باشند و به اصطلاح هنری داشته باشند تا این شرایط تحمل شود. مثلا زود عصبانی نشوند و راحت بخندند.

امیدوارم و دوست دارم جز 24 نفر باشم.

 با زمین در ارتباط هستیم از تحولات زمین مطلع می شویم حتی می توانیم مسابقات ورزشی را هم دنبال کنیم. فکر نمی کنم شرایط خیلی سختی باشد، همین که صبح بیدار شوی و در یک سیاره دیگر باشی حسی است که تا کنون تجربه نشده. از نظر من ممکن است برخی چیز ها را با رفتن از زمین از دست بدهم اما چیزهای دیگری را به دست می آورم.

نمی توانم بگویم دلم تنگ نمی شود اما روی قابلیتم و فعالیتم در مریخ اثر نخواهد گذاشت.

(مکث طولانی) فکر نمی کنم چیزی با خودم ببرم. وابستگی خاصی ندارم شاید عکسی از دوستان و خانواده ام ببرم که پشت سرش با فتوشاپ کره زمین قرار داشته باشد!(با خنده)