تلاش ویتنام برای تسخیر بازار خاویار
پرورش‌دهندگان ماهی استروژن (ماهی خاویار) در کشور ویتنام می‌گویند خاویار تولیدی‌شان را به زودی جایگزین خاویار دریای خزر خواهند کرد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، به تازگی پرورش نوعی گونه ماهی استروژن موسوم به «استرلیاد» در ویتنام رشد قابل توجهی داشته است. خاویار به دست آمده از این ماهی از نوع طلایی است که - به نوشته خبرگزاری فرانسه - «تا کیلوگرمی ۱۰۰۰۰۰ دلار» فروخته می‌شود. این در حالی است که خاویار سیاه به دست آمده از فیل ماهی (ماهی بلوگا) دریای خزر «کیلوگرمی ۵۰۰۰ الی ۱۰۰۰۰ دلار» ارزش دارد.
«لو آنه داک»، تاجر خاویار از کشور ویتنام، می‌گوید قصد دارد «خاویار تولیدی ویتنام» را با قیمتی مناسب بر سر سفره‌های مردم کُل کشور‌های جهان، به خصوص روسیه، بیاورد: «اگر بتوانیم خاویارمان را به روسیه بفروشیم - جایی که واقعاً خاویارشناس هستند - آن وقت مردم متوجه خواهند شد که محصول تولیدی ما کیفیت بالایی دارد.»
این کارآفرین ۳۶ ساله - که خود دانش‌آموخته کشور روسیه است - موفق شده در ابتدای کار با یک واردکننده روسی قراردادی را امضا کند که به موجب آن در سال ۲۰۱۵ «بین دو تا چهار تُن خاویار به روسیه خواهد فرستاد.
با این همه بعضی از تولیدکنندگان مواد غذایی دریایی ویتنامی می‌گویند سقوط ارزش روبل، واحد پول روسیه، خبر خوشی برای صادرات خاویار ویتنام نیست.
خاویار یک ماده غذایی گران‌قیمت و لوکس است که تولید آن هم اینک با بحران مواجه شده است.
به نوشته خبرگزاری فرانسه، حجم تولید خاویار وحشی در سال‌های اخیر به شدت کاهش یافته است، در دهه ۱۹۷۰ میلادی چیزی حدود ۳۰۰۰ تُن خاویار وحشی در جهان تولید می‌شد، رقمی که هم‌اینک به حدود صفر رسیده است.
صید بیش از حد فیل ماهی در دریای خزر به علاوه آلودگی آب‌های این منطقه جمعیت فیل ماهی دریای خزر را با خطر انقراض روبرو کرده است.
در حال حاضر کشور ایتالیا، با چندین دهه سابقه پرورش ماهی استروژن، در جایگاه نخست تولیدکنندگان خاویار پرورشی ایستاده است. کشور ویتنام نیز به عنوان یک تازه‌وارد به این صنعت پرسود وارد شده است.
«لو آنه داک» هم اینک مالک ۵۰۰۰۰۰ قطعه ماهی استروژن در شش حوضچه پرورش ماهی در ویتنام است. تمامی این ماهی‌ها در در آبگیرهای اجاره‌ای سدهای هیدرولیکی متعلق به دولت کمونیستی ویتنام نگهداری می‌شوند.
آقای داک می‌گوید در سال گذشته میلادی موفق شده از ماهی‌های خود حدود پنج تُن خاویار پرورشی استحصال کند. وی تصریح می‌کند که هدف نهایی کسب و کارش رسیدن به میزان تولید ۱۰۰ تُن خاویار پرورشی در سال است.
در ویتنام خاویار تولیدی داک این روزها زینت بخش سفره‌های رنگین هتل‌های پنج‌ستاره و بزم‌های دیپلمات‌ها و مقام‌های طراز اول کشور شده است.
با این همه، به گفته «ساکال فوئنگ»، سرآشپز هتل «سوفیتل سایگون پلازا»، کیفیت خاویار پرورشی ویتنام نسبت به نمونه وحشی صادراتی روسیه و ایران جایگاه نازلتری دارد: «البته این نوع خاویار در مقایسه با نمونه یافت شده در روسیه یا ایران دانه‌های کوچکتری دارد، اما از لحاظ کیفیت و طعم خیلی نزدیک است.»