نگرانی در مورد وضعیت فیله پس از فرود بر دنباله دار

عکس فیله از سطح دنباله دار و سایر اطلاعات نشان می دهد که عمدتا در سایه قرار گرفته و یکی از پایه هایش روی زمین نیست

بعد از فرود نه چندان بی نقص اما تاریخی کاوشگر اروپایی فیله بر یک دنباله دار در منظومه شمسی اکنون نگرانی هایی در مورد عمر باتری های آن وجود دارد.

فیله یک روز پیشتر پس از جدا شدن از سفینه مادر، روزتا، به سوی دنباله دار ۶۷پی رفت اما موقع فرود با مشکلاتی مواجه شد.

کاوشگر حین فرود دو بار از سطح دنباله دار جهش کرد. ابتدا یک کیلومتر به فضا برگشت و بعد از جهش دوم که کوتاهتر بود در سایه یک صخره، یک کیلومتر دورتر از جایی که ابتدا برنامه ریزی شده بود، روی دنباله دار مستقر شد.

در جریان فرود دو مکانیزم طراحی شده در روبات برای محکم کردن آن روی سطح از جمله دو زوبین برای فرو رفتن به داخل خاک دنباله دار عمل نکرد.

حالا موقعیت صفحات خورشیدی آن طوری است که ممکن است نور کافی برای شارژ کردن باتری هایش نداشته باشد.

فرود آمدن روی دنباله دارها عملیاتی به نهایت دشوار است چون قوه جاذبه کمی دارند و با سرعت زیاد حرکت می کنند به همین دلیل است که بشر قبلا حتی برای این کار تلاش نکرده بود.

فضاپیمای روزتا حامل فیله در سال ۲۰۰۴ توسط سازمان فضایی اروپا (اسا) پرتاب شد تا اطلاعات تازه ای در مورد سرمنشاء منظومه شمسی جمع آوری کند.

دنباله دارها یادگارهای دوران اولیه منظومه ما هستند که ۴.۵ میلیارد سال قبل شکل گرفت.

علیرغم مشکلات فرود فیله تاکنون عکس هایی از سطح دنباله دار ارسال کرده.

تصاویر ارسالی فیله از محیط اطراف نشان می دهد که ظاهرا این روبات به نوعی دیواره تکیه کرده است.

داده ها نشان می دهد که روبات احتمالا روی سطح شیبدار یا حتی روی پهلویش خوابیده.

چیزی که مسئولان از آن اطمینان دارند این است که یکی از پایه های کاوشگر روی سطح نیست.

مهم ترین چیزی که درحال حاضر مسئولان اتاق فرمان نگران آن هستند میزان نوری است که کاوشگر دریافت می کند.

فیله در هر دوازد ساعت چرخش دنباله دار یک ساعت و نیم نور می گیرد.

این برای پر کردن باتری های روبات کافی نیست. شارژ اولیه روبات پس از جدایی از روزتا قرار است ۶۰ ساعت دوام آورد.

بنابراین بعید است فیله بعد از روز شنبه بتواند درحالت فعلی به فعالیتش ادامه دهد.

مهندسان درحال بررسی این مساله هستند که چه راه هایی برای چرخاندن روبات برای گرفتن نور بیشتر وجود دارد.

یکی از گزینه ها استفاده از ابزارهای متحرک روی کاوشگر برای خارج کردن آن از سایه است.

اما مشکل این است که ممکن است به خاطر کم بودن باتری، زمان کافی برای طراحی و اجرای چنین ترفندی وجود نداشته باشد.

اولویت اصلی درحال حاضر استفاده از فیله برای جمع آوری حداکثر اطلاعات درباره دنباله دار است.

یکی از اهداف مهم ماموریت حفاری در خاک دنباله دار برای شناسایی ترکیبات آن با کمک آزمایشگاه همراه روبات بود که حالا ممکن است عملی نشود.

پائولو فری از مسئولان پروژه گفت:‌ "این طور مواقع روال عادی کار این است که ابتدا هر چقدر اطلاعات می توانید جمع آوری می کنید و بعد در پایان دست به کارهایی که ریسک دارد می زنید."

در ساعات و روزهای آینده هر اتفاقی بیافتد، جای این ماموریت در تاریخ ثبت شده است.

بشر برای اولین بار کاوشگری را روی یک دنباله دار فرود آورده، از آن عکس گرفته و اطلاعات مهم دیگری جمع آوری کرده.

داده های این کاوشگر و همچنین فضاپیمای روزتا که همچنان دنباله دار را از فضا زیر نظر دارد درک ما را از دنباله دارها متحول خواهد کرد.

محققان با این داده ها خواهند توانست چند نظریه درباره نحوه تشکیل منظومه شمسی و سرمنشاء حیات را محک بزنند.

یک نظریه حاکیست که دنباله دارها مسئول انتقال آب به سیارات هستند. نظریه دیگر می گوید که این سنگ های آسمانی ممکن است مواد شیمیایی لازم برای کمک به شروع حیات را مثل بذری در زمین کاشته باشند.

فرد ینسن مدیر ماموریت در سازمان فضایی اروپا گفت که "این دو روز برای ماموریت ما فوق العاده بوده است."

عکس روزتا از فیله حین نزدیک شدن به دنباله دار