اشک‌های پرستار اسپانیایی مبتلا ابولا پس رهایی از ویروس مرگبار
پرستار اسپانیایی که نخستین نفری بود که در خارج از آفریقا به ابولا مبتلا شده بود، روز چهارشنبه ۵ نوامبر (۱۴ آبان) هنگامی که پس از رهایی از این ویروس مرگبار بیمارستان را ترک می‌کرد، به گریه افتاد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه ترزا رومرو، ۴۴ ساله، در یک کنفرانس خبری در بیمارستان کارلوس سوم در مادرید که ماه گذشته را در آنجا عمدتا در بخش ایزوله، بستری بود، گفت: «من در اینجا می‌خواهم از همه تشکر کنم. من هنوز خیلی ضعیف هستم.»
رومرو که در هنگام خواندن بیانیه‌اش، گاهگاهی چشم‌هایش پر از اشک می‌شد، در کنار پزشکان و شوهرش،خاویر لیمون، قرار داشت.
او افزود: «هنگامی که احساس کردم دارم می‌میرم، به خاطراتم پناه بردم، به خانواده‌ام و شوهرم فکر کردم، من ایزوله بودم و هیچ تماسی با خارج به جز تلفن نداشتم.»
رومرو عضوی از گروهی داوطلب در بیمارستان کارلوس سوم بود که به درمان دو مبلغ سالمند اسپانیایی مبتلاشده به ویروس ابولا در آفریقا پرداختند. این دو مبلغ در ماه‌های آگوست و سپتامبر در مادرید درگذشتند.
او در ۶ اکتبر مبتلا به ابولا تشخیص داده شد و نخستین نفری بود که در خارج از آفریقا به این بیماری که تا به حال به مرگ حدود پنج هزار نفر انجامیده است، مبتلا شد.
ترزا رومرو، پرستار اسپانیایی (چپ) پس از بهبودی از ابتلا به ویروس مرگبار ابولا در کنار شوهرش، خاویر لیمون (راست) در یک کنفرانس خبری در روز چهارشنبه ۵ نوامبر (۱۴ آبان) ۲۰۱۴ در بیمارستان کارلوس سوم در مادرید دست تکان می‌دهد.
رومرو گفت: «کشورهای غربی به این بیماری اهمیت نمی‌دادند تا زمانی که عفونت با آن در خود این کشورها هم رخ داد.»
«من نمی‌دانم اشکال کارمان در کجا بود یا اصولا اشکالی وجود داشت یا نه. من از کسی رنجشی به دل ندارم. اگر عفونت من نتیجه خوبی داشته باشد، ایجاد امکان بررسی بهتر این بیماری و کمک به ایجاد یک واکسن برای آن است: یا اگر خون من برای معالجه افراد دیگر لازم باشد، من آماده اهدای آن هستم.»
ابتلای این پرستار اسپانیایی به ابولا باعث انتقادات شدیدی در این کشور شد، و کارکنان بهداشتی گفتند که برای مواجهه با ابولا آموزش کافی ندیده بودند و تجهیزات مناسب در اختیار نداشتند، و اتحادیه‌های کارگری دولت را متهم کردند که سعی کرده است که تقصیر ابتلای این پرستار به ابولا را به گردن خودش بیندازند.
کارکنان بهداشتی روز ۱۰ اکتبر هنگامی که ماریانو راخوی، نخست وزیر اسپانیا از این بیمارستان که رومرو در آن در حال درمان بود، دیدار می‌کرد، او را هو کردند و دستکش‌های جراحی را به سوی ماشینش پرت کردند.
اسپانیا اقدامات کنترل ابولا را پس از شکایات از جمله درباره اینکه لباس‌های محافظ در بیمارستان‌ها برای برخی از کارکنان پزشکی بیش از حد کوچک هستند، تشدید کرد.
لحظات بحرانی
در حال حاضر هیچ داروی تایید‌شده برای عرضه در بازار برای درمان ابولا وجود ندارد، واکسنی هم برای پیشگیری از آن در دسترس نیست.
پزشکان بیمارستان گفتند که رومرو درمان‌های گوناگونی را دریافت کرد، از جمله پلاسمای خون یک بیمار بهبودیافته از ابولا، اما آنها نمی‌توانند بگویند کدامیک از این درمان‌ها موثر بوده است.
مارتا آگوستا، یکی از پزشکان درمان‌کننده رومرو، گفت: «لحظاتی بحرانی وجود داشت که تصور می‌کردیم پیامد درمان‌ها آن چیزی نیست که ما امید رسیدن به آن را داشتیم.»
خوزه رامون آریباس، رئیس واحد بیماری‌های عفونی بیمارستان کارلوس سوم درباره وضعیت رومرو گفت: «او زندگی طبیعی خواهد داشت و دیگری هیچ اثری از ویروس در بدن او وجود ندارد.»
خاویر لیمون، شوهر رومرو، و ۱۴ نفر دیگر که او در تماس با آنها بود، نیز گرچه هیچکدام علائمی از ابولا نشان نمی‌دادند، به یک واحد ویژه ایزولاسیون در بیمارستان فرستاده شدند و از لحاظ علائم بیماری تحت نظر قرار گرفتند.
لیمون که از جانب همسرش سخن می‌گفت، تصمیم مقامات اسپانیایی برای کشتن سگ خانگی این زوج را به عنوان یک اقدام احتیاطی تقبیح کرد.
کارشناسان می‌گویند احتمال ابتلای سگ‌ها به ویروس ابولا وجود دارد، اما شاهدی در دست نیست که آنها بتوانند ویروس را به انسان‌ها منتقل کنند.
در مورد مشابه در ایالات متحده، هنگام ابتلای پرستار تگزاسی به ابولا مقامات بهداشتی از کشتن سگ او صرفنظر کردند.