گزارش فرانس 24 از پدیده ای تازه در خیابان های ایران!

هر روز یک سازمان جدید، یک آمار جدید از وضعیت خطرناک میزان افسردگی در ایران منتشر میکند، در تمامی آنها ایران یکی از افسرده ترین جوامع جهان معرفی میشوند...
حالا کمپینی به راه افتاده است که به نوعی سعی میکند شادی را به خیابان های تهران تزریق کند، آنها موسیقی را برای این کار انتخاب کرده اند. این کمپین در پی توسعه فرهنگ موسیقی حرفه ای خیابانی است، پدیده ای که تا همین چند وقت پیش که شاید به سال هم نرسد، منظره ای بسیار عجیب و کمیاب در خیابان های شهرهای ایران بود.
حالا دیگر شاید خیلی عجیب نباشد که حرفه ای و نامی ای مانند عبدی بهروانفر را در خیابان در حال نواختن و خواندن دید یا افراد و گروه های کم نام و نشان تر اما حسابی «کاردرست». شاید خیلی ها توان و یا حوصله رفتن به سراغ موسیقی را آنچنان نداشته باشند اما نسل جوانی از نوازندگان دست به کار شده اند، آنها موسیقی از«متالیکا» و«پاکو» تا کارهای ساخته و پرداخته خود را سراغ مردم ببرند.
 
به گزارش آخرین نیوز به نقل از کافه سینما، مدیر صفحه فیسبوکی «کمپین گسترش موزیک خیابانی» که خود نیز نوازنده خیابانی است به ناظران فرانس 24 میگوید:
 
خب طبیعی است که نوازندگی در خیابان برای برخی جنبه مالی دارد و برخی از نوازندگان نیز هستند که چون نمیتوانند موسیقی خود را در استیج و رسمی در اختیار مردم بگذارند، در خیابان این کار را میکنند، اما دسته سومی هستند که نه نیاز مالی دارند و نه مشکلی برای اجرا دارند، من و برخی دیگر از نوازندگان خیابانی جزء این دسته سوم هستیم. یکی از مسایل این است که حس و حالی که در نوازندگی خیابانی هست در سالن نیست، نکته دیگر این است که همه طیف های جامعه نمیتوانند و یا اساسا در فکر آن نیستند که در سالن های موسیقی حضور پیدا کنند، موسیقی خیابانی این طیف از جامعه را که کم هم نیستند با موسیقی و ساز آشنا میکند. بسیاری از کسانی که این روزها در خیابان ها مینوازند، نوازنده ها و هنرمندان بزرگی هستند، مثلا دو خانم داریم که عضو کنسرواتور ایتالیا هستند ولی در خیابان موسیقی میزنند و یا افراد حرفه ای دیگری مانند عبدی بهروان فر و یا آذرخش و ...
 
نکته مهم دیگر این است که این روزها یکی از مهمترین دغدغه های همه نبود شادی و حتی وجود نگاه گناه آلود به شادی در بخش هایی از جامعه است، ما تلاش میکنیم این نگاه را تغییر دهیم. مردم فکر میکنند «سنگین بودن» و غمگین نشان دادن خودشان یک نوع پرستیژ است، موسیقی خیابانی کمک میکند که نگاه مردم به شاد بودن عوض شود.
واقعیت این است که هنگام سوار شدن به مترو و یا در خیابان دیدن مردم افسرده و غمگین هر فردی را تحت تاثیر قرار میدهد.به نظر من شاد زندگی کردن حق همه است و به نظر من موسیقی هم راهی برای فرار از افسردگی است.
 
حالا در شهرهایی مانند تهران، شیراز، اصفهان و تبریز گروه های موسیقی خیابانی حسابی فعال هستند. این شیوه عرصه موسیقی در ایران در دوران کودکی است. ما بیشتر در پارک ها و یا خیابان هایی که مردم برای گردش می آیند نوازندگی می‌کنیم. بعضی از مردم ساعت ها مینشینند و ما را تماشا میکنند، گاهی حتی شماره ما را میگیرند، حالمان را میپرسند و یا از ما زمان و مکان اجرای بعدیمان را میپرسند.اما از سوی دیگر نکات منفی ای نیز وجود دارند مثلا برخی هستند که فکر میکنند ایستادن و نگاه کردن کار بدی است، برخی خجالت میکشند، چون تا حالا با چنین پدیده ای مواجه نشده اند نمیدانند چگونه باید با آن برخورد کنند.حتی گاهی لباسهای مناسب و مرتب ما را میبینند به دیگران میگویند پول ندهید کار زشتی است.
 
از سوی دیگر مسیله پلیس هم هست که باید یک سری مسایل را رعایت کرد، مثلا گروه نوازنده ها نباید مختلط باشد، به موسیقی سنتی کمتر گیر میدهند، اگر آدم هایی که دور و بر نوازنده ها جمع شده اند هم از ده یا پانزده نفر بیشتر شوند باز احتمال گیر دادن پلیس بیشتر میشود، کسی نباید برقصد.
گزارش فرانس 24 از پدیده ای تازه در خیابان های ایران/ کمپینی برای گسترش شادی بین مردم