مقصر حواشی تاخیر در گفت و گوی تلویزیونی رئیس جمهور کیست؟

تابناک:برای ناظرینی که آرامش یک هفته پیش فضای سیاسی ایران را شاهد بودند، شاید چندان قابل پیشبینی نبود که سه موضوع تنشزا به فاصله یک هفته بر همه مسائل دیگر کشور سایه افکند.
به گزارش «تابناک»، از یکشنبه هفته پیش که توزیع سبد کالا آغاز شد، بروز بعضی مشکلات باعث شد که حامیان و مخالفان این اقدام دولت به مقابله رسانهای با یکدیگر بپردازند. این موضوع به تدریج با تذکرات نمایندگان پرنفوذ و از جمله رئیس مجلس و نیز بعضی مسئولان قضائی و نیز اقدامات دولت و از جمله تغییر وزیر مسئول اجرای این برنامه، مسئولیتپذیری رئیس جمهور و وعده اصلاح امور رو به سوی آرامش گذاشت.
دو روز بعد و از ظهر سهشنبه و پس از سخنان رئیس جمهور در جمع روسای دانشگاهها در مورد «منتقدان بیسواد توافق ژنو»، روزنه جدیدی برای جنجال سیاسی در کشور باز شد. حساسیت موضوع هستهای و تاثیرگذاری این روزهای آن بر همه شئونات زندگی ایرانیها، خود را در قالب واکنشهای گسترده به سخنان رئیس جمهور نشان داد.
یک روز بعد و در ساعاتی پایانی چهارشنبه قرار بود رئیس جمهور رو در روی مردم بنشیند و گزارش کاری جدیدی، ده هفته بعد از گزارش قبلی خود در قالب گفت و گوی تلویزیونی به مردم ایران ارائه کند.
گزارش رئیس جمهور قرار بود بعد از اخبار ساعت 21 شبکه اول سیما آغاز شود ولی با تاخیر تقریبا یک و نیم ساعتی آغاز شد و عملا در دقایق آغازین روز پنجشنبه پایان یافت. دلیل این تاخیر، اختلافی اعلام شده است که بین ریاست جمهوری و صدا و سیما در باره انتخاب مجریان این برنامه پیش آمده است.
در غیاب شبکههای رادیویی و تلویزیونی خصوصی در ایران که با محدودیتهای مشخص قانونی رو به رو است، شرایط اداره و نظارت خاصی بر صدا و سیما که باید رسانه ملی باشد حاکم است. بنابراین الگوی خاصی از رابطه میان رئیس جمهور و یا دیگران سران قوا یا مقامات دولتی با صدا و سیما مورد نیاز است.
از سوی دیگر تجربههای پیشین نشان میدهد که این نگاه که مجری، ابزاری در دست مصاحبهشونده باشد نیز، حداقل در بلند مدت چندان مورد پسند عموم مردم نیست؛ به عبارت دیگر مردم مونولوگ و سخن گفتن یک طرفه مقامات را خیلی دوست ندارند.
از همه گفت و گوهای تلویزیونی محمود احمدینژاد رئیس جمهور پیشین، به جز گفت و گوهای سرد با چند مجری محدود، خاطرهای که در ذهن مردم باقی مانده است پرسشهای صریح خبرنگار اقتصادی یک خبرگزاری است که روز بعد از آن، ویدئوی آن مورد توجه و اقبال عمومی قرار گرفت.
شاید از همه برنامههای تبلیغاتی فردی رئیس جمهور در مبارزات انتخاباتی خرداد 92 نیز، آن چیزی که در ذهن مردم باقی مانده باشد، مباحثه ایشان با عابدینی مجری گفتگوی ویژه شبکه دوم سیما در مورد سوابق برنامه هستهای است که در آن روحانی از کلید انتخاباتی خود رونمایی کرد و در شروع موج توجه به مواضع انتخاباتی روحانی تاثیر جدی داشت.
اختلاف ریاست جمهوری با صدا و سیما ظاهرا بر سر موضوعی بوده که ارزش ایجاد معطلی یک ساعته برای کشور و جنجالهای فراوان بعدی را نداشت و با تعیین دستورالعملی که احتمالا شورای نظارت بر صدا و سیما در جلسه عصر شنبه خود به آن خواهد پرداخت قابل حل است.
میلیونها ایرانی در شامگاه چهارشنبه و بعد از آن، در شرایطی ساعتها از وقت خود را به خاطر تاخیر در پخش گفتگوی تلویزیونی رئیس جمهور و پیگیری چرایی این اتفاق در رسانهها از دست دادند که در صورت توافق ابتدایی طرفین برای تصمیمگیری سریعتر و موکول کردن حل مشکل به فضایی آرام میتوانستند وقت خود را با آرامش بیشتر صرف کار مفیدتری کنند. میتوان فرض کرد که طرفین از سر دلسوزی دو سر یک طناب را به سوی خود میکشیدهاند ولی نمای بیرون این چالش در نزد افکار عمومی احتمالا چندان به نفع عموم مردم نبوده است.
قدری سعه صدر از سوی دو طرف میتوانست مانع از بروز این همه حواشی و جنجال شود، مگر این که با بدبینی معتقد بود همه حاشیههای هفته گذشته سرپوشی بر مشکلات بزرگتری است که موضوعات اصلی برای مردم هستند و منفعت ملی را باید در انها پیگیری کرد.